NARCOTISCH, DECADENT, VOLUPTUEUS

Jaar van lancering: 2012

Laatst aangepast: 14/07/13

Neus: helaas onbekend

Concept & realisatie: Tom Ford

Tom Ford heeft duidelijk geen last van de wereldwijde crisis. Zo lijkt het althans. Logisch: hij richt zich specifiek op de klant die zich in eerste instantie niet druk hoeft te maken over zoiets ordinairs als geld. Heeft hij, praat er niet over. Niet chic. Ook als het slecht(er) gaat. Keeping up appearances! ‘It don’t take millions to make me care, I’ve even been nice to a poor millionaire’, zong Eartha Kitt ooit.

Daarnaast: het is altijd zo geweest en zal altijd zo blijven: met name in onduidelijke tijden wanneer verfijnde producten overbodig en nutteloos lijken, toont de luxesector zich op zijn scherpst en meest uitgelaten. Het is een zo’n soort overlevingsstrategie die moet aantonen dat, ondanks alles, creativiteit en vernieuwing (ook al presenteert die zich als oude wijn in nieuwe zakken) de wereld niet direct beter maakt, maar wel verrijkt.

En het biedt de ‘not yet haves’ de kans te blijven dagdromen: ‘Als ik de loterij win, dan…’. In ieder geval: Tom Ford blijft de parfumwereld verrijken. Nieuw dit jaar: Sahara Noir, en voor het komende najaar verwacht in de Private Blend-serie: Atelier d’Orient, een parfumkwartet: Shanghai Lily, Plum Japonais, Fleur de Chine en Rive d’Ambre.

Ondertussen helemaal vergeten Lys Fume te beschrijven. Deze geur bevestigt voor mij hoe serieus en gedurfd Tom Ford naar het parfummetier kijkt: veel van zijn klanten mogen ‘hem’ dan puur om de naam kopen, dat wil niet zeggen dat hij ze gemakkelijk tevreden stelt. Integendeel: luxe is voor hem meer dan ‘being posh’ en ‘being snob’ – het veronderstelt ook een zekere kennis, ervaring en – in combinatie met parfum – het je laten verwonderen over de kracht en het mirakel van ingrediënten die over het algemeen niet echt favoriet zijn.

Zoals de lelie. Qua geur een echte krachtpatser: overrompelend, bijna verstikkend. Daarom is een pure leliegeur niet bepaald geliefd. Het lijkt alsof Tom Ford met zijn ‘gerookte lelie’ nog een stap verder gaat qua ‘acceptatiegraad’. Hij dompelt deze ‘bloem des doods’ onder in een rijke, oriëntaalse melange die – wat mij betreft – juist als het vol zomer is, je laat ervaren hoe prettig het is om dan juist zware geuren te dragen: de jus op je zwetende huid beschenen door de zon, manifesteert zich dan nog beter: krachtiger en rijker, maar vooral sensueler, om niet te zeggen geil, maar dan wel chic-geil, niet pornochic (de ‘stijl’ die Tom Ford introduceerde toen hij nog voor Gucci werkte).

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Vooropgesteld: hoewel Lys Fume is ‘gemaakt’ voor zowel vrouw als man, zal die voor hem toch moeilijker te begrijpen en daardoor te dragen zijn, lijkt mij. Wat een sensuele bloemigheid. Tom Fords’ voluptueuze lelie bloeit op zijn volst en ziet zijn narcotische spoor versterkt door de eveneens sensuele en koppige ylang-ylang (foto).

Mooi: niet echt een klassiek-frisse opening: slechts een ‘zuchtje’ mandarijn die wordt begeleid door energiek roze peper en direct een donker kruidig randje krijgt door ‘droogstoffig’ nootmuskaat en dito kurkema. Interessant: Ford had ook een gulle dosis van het nu in nichekringen zo populaire saffraan kunnen toevoegen (harmoniseert ook heel mooi met de lelie). Not dus. Nog interessanter: de zware lelie-ylang-ylang-combinatie wordt elegant gecompenseerd door een groen-kruidige noot van basilicum en davana-gras. Geeft Lys Fume een soort van ‘lucht’. Toch blijft de sensuele bloemigheid vermengd met kruiden regeren, in de basis versterkt door klassieke oosterse verleiders als vanille, amber, cistus labdanum en styrax.

Eigentijds wordt de geur doordat Tom Ford de geur onderdompelt in een rumessence. Hierdoor gaat de lelie niet roken, maar vloeien. Als het goed is, ruik je in de basis ook eikenhout, maar ik doet dat niet. Maakt niet uit: Lys Fume is in de Jardin Noir-collectie letterlijk de meest uitdagende, die het ‘meeste’ vraagt van de kopers. Maar is ook de geur die ik qua naam niet begrijp. De rook ontgaat mij.

RUIK & VERGELIJK

Wandel verder in de zwarte tuin, laat je ook verrassen door de donkere en voluptueuze kant van respectievelijk roos, narcis en hyacint. Aangelegd door uw favoriete ‘jardinier’:

Tom Ford – Private Blend Jardin Noir – Cafe Rose (2012)

Tom Ford – Private Blend Jardin Noir – Jonquille de Nuit (2012)

Tom Ford – Private Blend Jardin Noir – Ombre de Hyacinth (2012)