EEN NARCIS BESCHENEN DOOR DE MAAN IN EEN ZWARTE TUIN
Jaar van lancering: 2012
Laatst aangepast: 23/11/12
Neus: onbekend
Concept & realisatie: Tom Ford
Een tuin. De nacht. Vier bloemen die er bloeien. En de geuren die ze respectievelijk verspreiden, hebben een ander boeket dan overdag. Sensueler, meeslepender tot op het gevaarlijke af. Tom Ford over de narcis, de lelie, de roos en de hyacint: ‘When you showcase their darker and less innocent aspects, flowers can become so thrilling and beautiful, they could almost ruin you. That was the sensation I was after’.
Toch mooi gezegd: dat het parfum van een bloem zo hypnotiserend kan werken dat je er aan onder doorgaat. Burgers, boeren en buitenlui hebben dit effect hoogstwaarschijnlijk – onbewust – ervaren als ze in de buurt waren van een bos witte lelies: dat is bijna te veel voor de neus. Met de hyacint minder: je moet heel wat bloesems bij elkaar plukken om het werkelijke zoet-narcotische effect echt te ondergaan.
De roos wordt over het algemeen met lief en zoet geassocieerd – niet met een vernietigend karakter, ook niet ‘s nachts. En dan de narcis: het wil nog wel eens gebeuren dat een volle bos een kamer kan onderdompelen in een zoet, intens, ‘slijmerig’ richting animaal parfum. Narcis in een geur, kom er maar eens om. Deze bloem lijdt de laatste jaren een schaduwbestaan in de parfumerie, wordt alleen gebruikt om bloemen in parfums een intens sensuele opwaardering te geven met die toch kenmerkende lichte toets voor de jonquille (de Franse benaming voor narcis). Tom Ford geeft haar nu de kans om in de gedaante van Jonquille de Nuit opnieuw te bloeien in zijn onlangs aangelegde zwarte tuin, naast Café Rose, Ombre de Hyacinth – al besproken – en Lys Fume.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Mooi: geen citrusachtige opening. Je zit direct in een zoete bloemenweelde. Maar nog niet in de narcis. Want eerst is er de uiterst zoete noot van (de nu ook nog nauwelijks in geuren te ruiken) cyclaam die geleidelijk aan een zacht-zonnige ondersteuning krijgt door acacia, en een groen musky-achtig spoor door engelenzaad.
Dan begint de narcis in de jardin noir te bloemen: hypnotisch en sensueel én toch behoudt ze haar licht-frisse toets (alsof ze wordt beschenen door de maan) met dank aan knapperig en koelgroen viooltjesblad en cologneachtig oranjebloesemblad (een variatie op petitgrain veronderstel ik). De afronding temt echter de narcis (alsof de maan achter de wolken is verdwenen), wordt ze als het ware geconfectioneerd, ingepakt. Want de poederige iris maakt haar zachter, de lichte ambernoot ‘warmer’. Chic, elegant. Voor zij die durft. Voor hij die durft.
RUIK & VERGELIJK
Zonder narcis zouden onderstaande geuren toch echt anders ruiken:
Guerlain Vol de Nuit (1935)
Yves Saint Laurent Y (1961)
Hermès Amazone (1974)
Van Cleef & Arpels First (1976)
Cartier Must (1981)
Boucheron Boucheron (1988)
Versace Blonde (1995)
Lancôme Poême (1995)
Een moderne geur waarin op een heel eigentijdse, ‘jonge’ manier de narcis bloeit:
Tommy Hilfiger T Girl (2003)
GEURENGOEROE 