VALENTINO-COUTURE WEER TOONAANGEVEND
NU DE VALENTINO-MAN NOG
Jaar van lancering: 2019
Laatst aangepast: 29/08/19
Neus: Guillaume Flavigny, Antoine Maisondieu
Misschien is het je ontgaan: de haute couture van Valentino wordt de laatste seizoenen onthaald als vernieuwend en gewaagd: zwierige enkellange capes met daaronder overdadige ‘moet-je-zien-wat-er-binnenkomt’-jurken gemaakt van de fijnste volumineuze stoffen. Het meest gewaagd: het feit dat de spectaculaire kleding wordt ‘gecatwalkt’ door voornamelijk zwarte modellen.
Hoewel Paco Rabanne in de jaren zestig Valentino voor is gegaan: zijn eerste haute couture-collectie werd gedragen door louter zwarte modellen. Toch gewaagd, maar tegelijkertijd ook ‘veilig chic’. Gewaagd: met de toenemende vreemdelingenhaat en afkeer tegen bootvluchtelingen (met name in Italië) wordt hier toch een statement gemaakt, maar dan wel in de veilige gecapitonneerde wereld van couturesalons waar niemand zich druk hoeft te over het huidige onheil van de wereld.
Alles draait om perfectie, coupe, silhouetten, verhoudingen en het experiment. Deze haute couture doet het vooral goed op de covers van glossy’s, op de rode loper en in (mode)musea. Zoals bekend; er wordt aan haute couture niet echt veel geld verdiend – zegt men. Het is een uithangbord van (soms discutabel) vakmanschap dat het gewone volk aan moet sporen, accessoires te kopen – zoals ‘lekkere luchtjes’.
Valentino heeft zich wat geuromzet betreft nooit kunnen meten met zijn Italiaanse collega’s (Armani, Dolce & Gabbana, Versace). Maar dat zou zo maar kunnen veranderen sinds L’Oréal (van Puig dat het overnam van Procter & Gamble en die van Müelhens) begin dit jaar licentiehouder is geworden.
Ben ook benieuwd of de cosmeticareus de moeite neemt om in het Valentino-parfumarchief te duiken, want daar zitten klassiekers tussen – Valentino (1978), Vendetta (1991), Very Valentino (1999) – die zo weer op de markt kunnen en volgens mij weer als zoete… Het blijft alleen de vraag of haute couture anno nog zoveel bewondering en affiniteit oproept bij een nieuwe generatie consumenten – of je moet couture op sportschoenen presenteren, maar dergelijke stylingtrucjes zijn inmiddels cliché.
WAT BORN IN ROMA UOMO IK EIGENLIJK?
Born in Roma had ook gelanceerd kunnen worden, of eigenlijk beter (en ‘eerlijker’) door Laura Biagiotti. Parfum en de hoofdstad van Italië blijft voor velen verbonden met haar. Opvallend aan de naam (waarvan ook een vrouwelijke verscheen): klinkt meer als een slogan voor een nieuwe campagne van Nike, Adidas, Puma en andere snelle merken dan naam voor een chic merk dat Valentino ontegenzeggelijk nog steeds is. Misschien werkt het.
Er zijn haast geen oude huizen met ‘autoritaire’ klasse meer over, bijna allemaal gaan ze mee in het verjongings-op-sportschoenen-proces. Heeft ook Valentino een beetje last van: mooie ‘gewone’ jongen in omarming met een ongebruikelijke schone, in een gewoon alledaags decor. Stemming: denk de film Roman Holiday met Audrey Hepburn en Gregory Peck maar dan anno nu uitgebeeld door de modellen Adut Akech en Anwar Hadid.
Dat ruik je ook: Born in Roma Uomo komt bekend voor (welke geur tegenwoordig niet?) Sfeer: natuur en ‘urban’ fuseren met drie hoofdsmaken nu populair in mannengeuren: zilt, groen, hout. Ofwel, een kil-groene, zoutige opening, of beter gezegd een uitbarsting waarvan de groene knispering in het hart wordt voortgezet met viooltjesbladeren en salie dat een ‘urbane’ opwaardering krijgt door een het nu maar al te hippe gember.
De basis is aards. Vooral valt de rokerige vetiver op, die ondanks zijn intense houtnoot toch een luchtige toets behoudt. Een soort van ambroxan geeft een ziltige warmte. Had van mij wel wat krachtiger, meer ‘couture’ gemogen.
Het hangt van L’Oréal af, hoe groot het Valentino gaat neerzetten als het nieuwe couturemerk – het heeft al Yves Saint Laurent en Viktor & Rolf. Kan zomaar een echte concurrent van alle grote marktspelers worden. Born in Roma Uomo is de vijfde flanker van Uomo (2014). Hiertussen zaten Uomo Intense (2016), Uomo Aqua (2017), Uomo Noir Absolu (2017), en Uomo Oud Essence (2018). Laatste ben ik wel benieuwd naar, want hoe zou deze oud nu weer ruiken?
PS: het blijft voor modellen altijd moeilijk een flacon ‘au natural’ in hun handen te houden…
GEURENGOEROE 