GEURENGOEROE

SANDERS SUMMERKWARTET

ZO KAN HET OOK! HOE LÉUK IS DAT!

Jaar van lancering: 2017

Laatst aangepast: 04/04/17

Neus: onbekend (gedeeltelijk)

Jullie wisten het al. Hoop ik althans: in de mainstreamparfumerie is presentatie en verhaal steeds meer de doorslaggevende factoren voor succes. De compositie komt op de tweede plaats. Iets wat je inmiddels – #tisechtwaar! – eveneens kunt stellen voor de nichebranche. Pech onderweg voor de parfumbizznizz: de concurrenten houden elkaar zó goed in de gaten dat copy&paste schering&inslag is geworden.

Originaliteit is ver te zoeken. Ik moet dan ‘altijd’ denken aan een trendy type dat op een terras of in een café verveeld maar ervaren een glossy doorbladert, of beter gezegd, doorsnelt. Je ziet haar/hem denken: ‘Ken ik al!’, ‘Boring’, ‘Wel aardig’, ‘Gôh’. Hoe leuk is het dan als een nouveauté voorbijkomt waarvan je denkt: ‘Hoe léuk is dàt!’

Heb ik met Sun Pop van Jil Sander. Met slechts één minimale stylingingreep maximaal effect. In dit geval: een ijscostokje bevestigd onder de flacon. De boodschap is duidelijk: fris, fun, ongecompliceerd zomers geurgenieten. Dan is het erop nalezen van de ‘verantwoording’ eigenlijk onnodig. Maar in dit geval wel duidelijk: ‘Volledig trouw aan de esthetiek van Jil Sander: helder concept, puur ontwerp, stijlvol. Zet je zonnebril op en hou je vast voor de Sun Pop-collectie!’

Ook hier ga ik in mee: ‘Een explosie van licht, een golf van blijdschap, een cocktail van vreugde die gewoon de flacon uit knalt… zintuigen en huid doen zich tegoed’. Maar voor mij het allerleukste: de kleuren; die ‘fluoriseren’ je tegemoet. Kan er niets aan doen, maar vindt het gewoon prikkelend. Zo hoort het! En je kunt Sun Pop zelfs op een meer kunstbeschouwelijke manier benaderen: popart toegepast zoals het bedoeld is. In tegenstelling tot die mallotige cd van Lady Gaga die het begrip had omgedraaid. Geen popart maar artpop (en dus boodschap gemist).

WAT SUN POP IK EIGENLIJK?

Doen de composities er dan nog toe? Reken maar van ja. Vooropgesteld: het trio is ‘rete-commercieel’ – is dus de bedoeling. Ik hoop alleen dat parfumeriemedewerkers het wel op de juiste manier aan de vrouw gaan brengen. Dus met humor – ik zou zeggen: heb ijscostokjes als blotters paraat om daar de geuren op te sprayen.

Coral Pop: een knisperende bloemengeur met een cleane toets van witte musk. Laatste ruik je intens vanaf het begin, begeleid door mandarijn, met daarna direct een euforie van lichte bloemige noten: fresia, osmanthus en heliotroop (zie foto onder) dus. Het is de laatste die de toon uiteindelijk bepaalt met haar poederige, vanille-amandelachtige accenten (als je heel, heel, heel diep door ruikt, dan neem je de osmanthus waar) die mooi aansluit op de witte musk. Het gevoel: bloemen in de buurt van het strand, maar niet op het strand.

Daar ligt voor mij dus wel Arty Pink. Omschreven als een weelderige oosters-bloemige geur. Oosters? Ja. Weelderig? Daarvoor is Arty Pink te zonnig in de zin van niet-bedwelmend, overrompelend, nacht. Arty Pink letterlijk opgevat: de rode bes in de opening gekieteld door limoen. En dan? Loom liggen aan een tropisch strand. Logisch, want het is de tiaré (zonnig, zoet, exotisch, sensueel) die door vanille voor het zacht-sensuele totaaleffect zorgt.

Mijn favoriet: Green Fusion. Maar dat is een ‘zwaktebod’ gezien mijn groene geur-voorkeur. Ruik je vooral in de opening: een explosie van vijg die ik ruik in al zijn diversiteit: zowel hout, zowel blad, zowel vrucht. Heel erg anno nu, want besprenkeld met zout. Jasmijn garandeert een bloemige toets. De afronding is ‘soort van’ stoer (voor een vrouwengeur). Dus hout begeleid door musk. Androgyn eigenlijk – dus voor mij het meest Jil Sander.

Voor Jil Sander-fans die de Sun Pop-collectie iets teveel pop-polonaise aan hun lijf vinden, is er Softly gemaakt door parfumeur Nathalie Lorson. De rust zelve, een verstilde geur vergeleken met Sun Pop.

Sterker, je kunt je afvragen of dit wel een geur is, want zo minimaal, zo bescheiden. Past trouwens wel in een trend – die ik als de transparante, poederige muskgeur zou willen omschrijven. Zoals Narciso Eau De Parfum Poudrée (2016), zoals Mon Guerlain (2017). Het zijn eigenlijk ‘privégeuren’ waarvan de draagster alleen zelf geniet. Je moet wel op erg goede voet met haar verkeren om mee te kunnen meegenieten. Met een beetje of heel veel fantasie zie je een vrouw voor je met een Egyptische katoenen Jil Sander-sjaal waar ‘al wandelend’ bloesems op neerdalen: fris-teder magnolia, cologne-fris oranjebloesem en heliotroop. Laatste speelt ook hier een belangrijke rol met hetzelfde effect als in Coral Pop. Dus amandel-vanillezacht in de basis door vooral sandelhout versterkt.