IT’S COLD OUTSIDE… OMHULLENDE WINTERWEELDE
Jaar van lancering: 2016
Laatst aangepast: 29/11/17
Neus: Annick Menardo
Fotografie: Suren Manvelyan
Concept & realisatie: Céline Verleure
Ligt het nu aan het feit dat ik gisteravond al de hele avond Dirty Chai Tea dronk van Celestial Seasonings of was het alleen de geur Close up – met in mijn gedachten op de achtergrond Chai (2012) van Baruti Parfums – die bij me een warm winterweelde-gevoel opriep. Je weet: buiten koud, vriest dat-ut kraakt, maar binnen heb je in ieder geval (als openhaard, kaarslicht en lover failen) Close up.
De compositie triggert me direct, waardoor het hoe en waarom er eigenlijk niet meer toedoet. Die op zich wel weer leuk bedacht is. Close up: een oog wijd open als een miniatuurwereld met zijn landen en oceanen? Close up: de iriswereldkaart als globe van het oog, als planetarische globe. Een grote wereld in een klein universum, of andersom? Snap je het niet: zie foto’s. Toeval of niet? Ook Kenzo beziet sinds kort de wereld via het alziende oog.
WAT CLOSE UP IK EIGENLIJK?
Volgens Céline Verleure het heen en weer golven van tegenstellingen. Minder bloemrijk gesteld: fris versus warm. In geval van Close up fris-kruidige noten versus warm amber. Mijn associatie met Chai vind ik niet zo vreemd. In plaats van thee is het hier groene koffie. Wat daar precies mee bedoeld wordt, is onduidelijk: niet-gebrande groene koffiebonen, of koffiebonen zo gezet – strak bakkie – waardoor de bittere frisheid blijft gehandhaafd?
Deze frisheid golft in feite niet heen en weer, stroomt in één richting en wel naar het hart van deze dus eigenlijk gewoon klassiek opgebouwde geur. Wel leuk hoor deze eerste golf, vooral doordat de groene, onbestemd kruidige opening (van alles wat volgens mij: snufje anijs, snufje kaneel, snufje nootmuskaat, snufje kardemom, snufje kruidnagel, snufje dit, snufje dat) onverwacht bezoek krijgt van kers.
Niet fruitig zoet zoals je misschien zou verwachten, maar zuur. Geeft het een lekker sort of aperitief-randje. Én maakt de compositie typisch Annick Menardo (zie haar geuren voor met name Lolita Lempicka). Dit alles stroomt mooi over het droog-houtige hart, dat zowel houtig als ‘aards’ zoet is – ‘witte’ tabak en patchoeli versus cederhout. En daartussen bloeit de centifoliaroos. Maar die zie ik niet, ruik ik niet.
Ik heb sowieso vaak moeite om de roos uit gourmandgeuren (dat is Close up voor mij) te pikken – wordt snel overgoten, gaan kopje onder in de ‘vette’ basis. In dit geval: lots of tonkaboon, lots of musk, iets minder lots of amber (hier een melange van diverse warmmakers; harsen, vanille, kruiden).
Staan samen garant voor een poederige sensatie die toch vloeibaar, romig is. Denk aan een kopje amberkoffie met melkkraag en bepoederde top. Lekker, toegankelijk, warm, security blank-gevoel en daardoor – leve het vooroordeel! – vrouwelijk pour moi. Niet über-vrouwelijk, niet über-troostend, dàn moet ik qua sfeer, qua intentie denken aan Oud Satin Mood (2014) van Maison Francis Kurkdjian.
GEURENGOEROE 