DOE MAAR DUUR! OF JUIST NIET?
VOOR IETS MINDER TOCH VEEL GELUK
Jaar van lancering: 1952/2014
Laatst aangepast: 22/01/15
Neus: Paul Vacher, Thomas Fontaine
Illustraties: Jacques Darnel
Zou het waar zijn? Snob drijft de spot met Joy (1936) van Jean Patou. In het bijzonder met de beroemde tag line van dit parfum ‘le plus cher du monde’. En niet zoals zovelen abusievelijk denken ‘le plus cher parfum du monde’. Want geluk was volgens Jean Patou het kostbaarste ter wereld. Een fijnzinnig en intelligent verschil.
In ieder geval: een Joy-gebruiker is een snob, ofwel aldus de Van Dale: ‘iemand die voor kunstzinnig en beschaafd wil doorgaan door te doen alsof hij verstand heeft van kunst of door een dure hobby’ – lijkt Geurengoeroe wel!
Faken dus, het niet echt genieten en niet echt ‘begrijpen’ – in dit geval – van een parfum. Het alleen über-lekker, über-waanzinnig, über-geweldig vinden vanwege de prijs, de naam, het merk. Hier stelde Paul Vacher ‘a poor womans Joy‘ tegenover. Hetzelfde geluk alleen voor minder geld, want de echte gold wel als een van de duurste parfums op de markt. Echt minder qua kwaliteit was de geur niet, alleen een jasmijnbom zoals de vintage Joy, nee dat niet. Nu alleen de moeilijkheid: ik heb heel lang niet aan Joy geroken omdat sinds 2001 de nieuwe eigenaar Procter & Gamble – die het van de erfgenamen kocht die in de loop der jaren steeds meer water bij de Joy-wijn hadden gedaan – niet veel aan het merk gelegen liet liggen. De multinational kocht Patou voornamelijk omdat het ook de licentie van Lacoste had – daar viel meer mee te verdienen.
Moet gezegd: Procter & Gamble probeerde het wel door de in 1999 in dienst getreden in-huis-neus Jean-Michel Duriez nieuwe geuren te laten ontwikkelen, alleen zonder zich echt om Joy te bekommeren. Gelukkig voor de branche verkocht Procter & Gamble het in 2011 aan Designer Parfums Ltd (Groot Britannië) die van plan Patou is weer zijn oude luister teruggeven. Moet ik me binnenkort eens in verdiepen.
Interessant in dit geval: Thomas Fontaine die alle heredities van Le Galion maakt, doet hetzelfde met de klassiekers van Jean Patou. Merkwaardig, maar toch geloofwaardig: door de olfactieve gelijkenis schijnt Patou in Amerika te hebben geprobeerd de verkoop (eigenlijk alle Le Galion-geuren) in de jaren vijftig tegen te houden…
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Ik geloof dat deze compositie ver verwijderd is van de originele receptuur – heb ik lang, lang, lang geleden geroken. Want in deze versie moet ik niet aan Joy denken. Wat mij ik me herinner is de intense jasmijn-rooscombinatie. Met name de jasmijn kon er wat van – vol lust en verleiding. Interessante opening by the way: sinaasappel en bergamot die niet echt kans krijgen om zonnig-fris te flitsen omdat ze worden getemperd door saffraan, maakt ze droog.
Heel merkwaardig de appelnoot – fris-fruitig en die ruik je heel subtiel als druppels op de vrucht zonder dat het hinderlijk scherp-fris wordt. Het hart is als een bloemenspielerei: de jasmijn is lichtjes ‘geïndoold’ en heeft ook een lactone-achtige noot. Steek je je neus dieper in de geur dan is het de roos die je achter de jasmijn ruikt, dan weer de oranjebloesemessence. Uiteindelijk komen ze samen in iris, die maakt de bloemen poederig en dat traject wordt in de basis voortgezet: sandel- en cederhout met een hele, hele zacht musk die geen enkele associatie met een witwasprogramma heeft.
Het afrikaantje herken ik in geen velden of wegen. Hoe langer op de huid, hoe melkachtiger, poederiger de geur wordt zonder echt sandelhout-lactone te worden. Mooi, chic, maar een beetje tam.
Had van mij meer mogen spetteren, meeslepen – zeker als je weet dat Nicolas Chabot nogal krachtige en eigenzinnige vrouwen ten tonele voert als ideale draagsters – in de jaren vijftig – van Snob. De leading ladies/gold diggers uit de films Breakfast at Tiffany’s (Audrey Hepburn), High Society (Grace Kelly), The Barefoot Contessa (Ava Gardner) en How to Marry a Millionaire (Marilyn Monroe, Betty Grable, Lauren Bacall). Als je de ingrediënten van de oorspronkelijke Snob bekijkt, dan weet je eigenlijk wat je in de huidige versie aan meeslepends mist.
Top: aldehyden, bergamot, citroen, neroli, dragon, hyacint. Hart: roos, jasmijn, ylang-ylang, anjer, lelietje-van-dalen, iris. Basis: vetiver, musk, civet, sandal- en cederhout, tonkaboon. En ondertussen weer twee ‘nieuwe’ Le Galions’ ontdekt: Indian Summer en Shake Hands (beide 1937).