GEURENGOEROE

CHYPRE-VERLANGEN VOOR HAAR & ‘LAVENDELLEER’ VOOR HEM

Jaar van lancering: 2014

Laatst aangepast: 22/10/14

Neus: Francis Kurkdjian

Toen ik de naam hoorde, dacht ik: ‘Leuk, vast een uniseksgeur’. Want Pluriel betekent meervoud, meervoudig. Non monsieur guru des fragrances, une faute de votre coté! Slaat dus ergens anders op.

Misschien op Francis Kurkdjians ‘queeste naar het eeuwige vrouwelijke en het eeuwige mannelijke’. Misschien op ‘de veelvoud aan facetten’ in beide geuren ‘ontwikkeld om in vrijheid en sensualiteit te evolueren, los van vluchtige trends’. Of Kurkdjians ‘uitdaging voor de tijd en een zoektocht naar tijdloosheid, de herkenbare kwaliteit van de grote klassiekers’.

Grote woorden – terzijde: kunnen geuren in ‘gevangenschap’ niet evolueren? – en een nobel streven vooral juist nu, vooral als je Kurkdjians meewiegen op recente trends – gedenk zijn oud-bijdrages – in acht neemt.

Is hij tot inkeer gekomen? Grote verwachtingen van mijn kant, want pas facile dit voor elkaar te krijgen. Want: veel huizen streven hetzelfde na – jaar in, jaar uit. Met name wat chypres betreft – nog steeds een van de moeilijkste en daardoor meest uitdagende en daardoor weer meest geliefde concepten van de parfumeur omdat hij hiermee zijn ware talent kan showcasen.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Waar, maar zo bijzonder raar is het ook weer niet: féminine Pluriel doet me denken aan Modern Muse van Estée Lauder (die ik onlangs besprak en nog vers in mijn geheugen zit, vandaar). Wat zegt dat over de eerste, wat zegt dat over de tweede? Vul zelf maar in.

Ík vul in: met name door de rijke geschakeerdheid van het bloemenconcept in het hart. In féminine Pluriel ontwikkeld dat zich diffuus – eigen aan een chypre – en stuk voor stuk herkenbaar als je er moeite voor neemt. Mooi: het boeket verenigd eigenlijk opening en hart in zich: eerste de frisse noten van Egyptische jasmijn (die er uit springt), lelietje-van-dalen en oranjebloesem die geleidelijker aan minder speels, juist statiger worden door Florentijnse iris, roos (uit Grasse).

Ofwel, een poederig-zoete noot die vooral elegant en de gewenste chypre-toets (dus verdieping) krijgt door vetiver en patchoeli. Duurt wel heel lang voor deze belofte wordt ingelost en eigenlijk is het een ‘demi chypre’ gezien eikenmos en cistus labdum ontbreken.

Erg? Nee, het hoort bij deze tijd dat ook nichegeuren een luchtige toon behouden – in dit geval met allure. En dat linkt féminine Pluriel aan Modern Muse. Maar wat Kurkdjians streven naar tijdloosheid betreft: ik vrees dat hij die met deze bloemige chypre niet bereikt, want hiervoor ruik je te lang te veel bloem (dus lucht) en te weinig chypre (gelayerde, bosachtige diepgang).

Dat zoiets anno nu nog steeds mogelijk is, bewijst Golden Chypre (2013) van Grossmith – een tijdloze klassieke chypre. Was féminine Pluriel hierbij dichter in de buurt gekomen, dan was het ‘wonder’ wel gebeurt. Kan nog altijd met een intense versie.

Niet verder vertellen, of misschien toch wel: voor mij is masculin Pluriel meer chypre dan zijn vrouwelijke pendant. Ondanks zijn varenakkoord – ‘het handelsmerk van de grote mannenklassiekers’. En dat is dus een frisgroene speeddate-opening waarvan het accent meer op groen (kruiden) dan op fris (citrus) ligt die dus direct een elegant-warme en zon-bloemige ondersteuning krijgt door lavendel.

Wat laatste betreft: moet je wel van houden. En tussen twee haakjes: lavendel ondergaat de laatste tijd steeds vaker een nichebehandeling waardoor je ‘lavande de luxe’ krijgt – waarover binnenkort meer.

De soort die Kurkdjian gebruikt – lavendel-absolu uit de Provence – is zeer zuiver. In kleur gesproken: donkerpaars neigend naar zwart. Komt volgens mij ook door het leeraccent, geeft de lavendel souplesse – lavendelleer – maar ook een stoer-verfijnde animale noot die ‘in die goede oude chypre-tijd’ ook vanzelfsprekend was voor de vrouw.

Want het blijft prettig: leer geschraagd op een donkere houtbasis. In dit geval rood cederhout, patchoeli (Indonesië) en vetiver (Haïti). Maken masculin Pluriel mooi ‘donker bos’ zonder vochtig-broeïerig te worden. En hoewel dit voor mij een meer geslaagde zoektocht van Kurkdjian naar tijdloosheid is, herhaal ik: ‘Kurkdjian kom maar op met die intense versie’. En: de mannelijke versie is ook zeer geschikt voor vrouwen die ‘durven’.