GEURENGOEROE

NAJAARSWARMTE MET HERFSTGOUD

Jaar van lancering: 2012

Laatst aangepast: 15/09/14

Neus: Trevor Nicholl

Concept & realisatie: Simon en Amanda Brooke

Flaconontwerp: Holmes & Marchant

Wanneer ik zie dat een nieuwe geur zich presenteert als een klassieke chypre, dan kan het direct op mijn aandacht rekenen. De redenen zijn legio. Ik beperk me. Door het absurde verbod op teveel eikenmos in geuren – huidirritatiegevaar! – ben ik altijd nieuwsgierig of een nieuwkomer een originele chypre aspireert – Guerlains Mitsouko (1917), Rochas’ Femme (1944) – met bijna dezelfde basisingrediënten. Dat is dus nu meestal Joegoslavisch eikenmos in de basis die de verplichte link aangaat met bergamot in de opening.

Of ‘nieuwe’ ingrediënten. Dat kan ook. Een excellent bewijs: Chanels 31 Rue Cambon (2007) uit Les Exclusifs. Jacques Polge komt dicht in de buurt met peper en iris als alternatief voor het eikenmos. En dat noemen we dan een neo-chypre.

Grossmith combineert in feite in Golden Chypre beide opties: het gebruikt nieuwe ingrediënten die samen voor een klassieke chypre zorgen. Het komt voor mijn gevoel zo dicht in de buurt van het origineel, dat je je afvraagt of Trevor Nicholl de receptuur in de oude, verloren gewaande archieven van Grossmith heeft gevonden.

Ruikend aan dit ‘herfstgoud’, heb ik het gevoel – terwijl ik zit aan de voet van een eeuwenoude eikenbom en zie hoe langzamerhand de zomer aan het ‘loslaten’ is, het gebladerte geel, oranje, goud en bruin kleurt – alsof Edmond Roudnitska mijn linker neusvleugel besprenkelt met Femme en Jacques Guerlain mijn rechter neusvleugel met Mitsouko.

Met Golden Chypre hoef je je niet langer boos te maken, te shit-kankeren dat zoveel aangepaste klassieke chypres slechts aquarelversies zijn van de zo geliefde olieverfschilderijen op hout. Dit is gewoon weer the real stuff maar zonder eikenmos…

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Je zit vanaf de eerste spray direct in het bos. Mochten de citrusnoten in de opening symbool staan voor de zon… een wolk van kardemon nootmuskaat zorgt ervoor dat deze frisheid een warm-kruidige gloed krijgt.

En die is ook van invloed op de zoete roos, groen-rozige geranium en de poederige heliotroop in het hart. Dit zoetbloemige boeket lijkt hierdoor al uitgebloeid waarvan de uitgedroogde bladeren vallen op een bosachtige bodem van vochtig patchoeli en gerookt vetiver (foto). Intens broeierig, maar niet overruling en die in ‘overleg’ met de sensuele en warme noten van cistus labdanum, musk en amber je het gevoel geven alsof je ‘the only and only oakmoss’ ruikt.

Alsof je rookslierten boven bijna vermolmde bladeren ziet kringelen met op de achtergrond nog een vleugje zon. Heel knap gedaan. Ook opvallend is dat de fruitnoten –  aldehyde C14 – die ik meen te herkennen en daardoor reminiscenties oproepen met Mitsouko en Femme, door afwezigheid schitteren. Dat fruitige kan volgens mij niet alleen op conto van geranium komen (zie voor wat het blad van deze plant allemaal vermag in de bespreking van gisteren).

RUIK&VERGELIJK

Golden Chypre is een wonderlijke déjà vu-ervaring voor chypre-kenners. Heb ik dit nu wel of niet eerder geroken? Kan ik nu mijn queeste stoppen, heb ik met deze geur mijn chypre weer gevonden? Of ga ik eerst nog maar weer nog een keer ruiken aan de zoveelste herformulering van chypre-klassiekers.

De allernieuwste versie van Mitsouko schijnt fenomenaal te zijn – heb ik nog niet geroken. Leverde Thierry Wasser zelfs een prijs op for what it’s worth these days: Prix du Patrimoine Olfactif van Olfactorama voor de meest geslaagde herformulering van 2013. Of ga ik op zoek naar:

Technique Indiscrèt Chypre Floral (20??)

Brécourt Avenue Montagne (2010)

Nobile 1942 Chypre 1942 (2011)

Givenchy – Atelier de Givenchy – Chypre Caresse (2014)