GREAT BRITAIN HEEFT ALS EERSTE LAND
NA EEN VOLKSLIED OOK EEN…
‘VOLKSPARFUM’,
TWEE ZELFS
Jaar van lancering: 2013
Laatst aangepast: 11/05/14
‘Ambassadeurs’: Mabel Normand, Mohammed Ali Ibrahim (op de foto)
Neus: Amandine Clerc-Marie, Francis Deleamont
Na jaren van hopeloos ouderwets en slaapverwekkende middelmaat keerde Atkinsons vorig jaar terug. En wel in het rayon waar het huis zich van oorsprong het beste thuisvoelt: niche. Komt natuurlijk door de nieuwe, Italiaanse eigenaar. Die gaf het merk terug wat het zo miste: zijn wortels. Dus Engelse excentriciteit en humor. Atkinsons is eigenlijk de Monty Python van de Engelse parfumerie. Natuurlijk ontkomt het huis van ‘200 years of perfume snobbery’ niet aan de – ongeschreven – parfumwetten. Eén daarvan schrijft nu voor: een oudgeur. Of doe er maar twee. Doet het dus. Maar met humor. Waarvan de namen getuigen: Oud Save the Queen en Oud Save the King.
Maar gelukkig zonder een link te leggen met The Windsors, zoals het herrezen en eveneens Engelse Grossmith wel, op bijna onderdanige wijze, doet. Eigenlijk is deze ‘reddingsoperatie’ brutaal, door de oud-combi te linken aan iets wat voor heel veel Engelsen heilig is: hun national anthem, het officiële volkslied sinds 1977 van het Verenigd Koninrijk, kolonieën en de ‘herkenningstune’ van de koninklijke familie. En het heet God Save the Queen of God Save the King afhankelijk van de sekse die op het moment dat het bezongen wordt de symbolische scepter zwaait.
Maar volgens mij zijn het helemaal niet de koningin en koning die behoed worden, maar Atkinsons zelf. Die wil volgens mij voorkomen dat een lokale concurrent oud ook als een ‘all british sensation’ ten gelde gaat maken. Om deze ‘daad’ enigszins te rechtvaardigen is Atkinsons de archieven ingedoken.
‘Stel je Londen voor in de jaren twintig, de voorgevel van de Atkinsons-boetiek met voor zijn deur kroonprins Mohammed Ali Ibrahim (1900-1977), beroemd bokser, autocoureur en dandy met aan zijn zijde zijn meest recente overwinning: Hollywood filmster en -producent Mabel Normand (1892-1939) waarmee hij van zijn oom Koning Fuad I van Egypte (een afstammeling van de Verschrikkelijke Turk Mehmet Ali Pasha) niet mocht trouwen. Hij draagt, verborgen in houten doosje in zijn vestzak, het sleutelingrediënt van de parfums die hij voor zichzelf en zijn geliefde wil laten vervaardigen: het kroonjuweel van de koninklijke oriëntaalse parfumerie. Ofwel, het kostbare hars van agarhout. Hij presenteert het aan een medewerker die brutaal genoeg is om de kroonprins te benaderen. De parfumeurs verzamelen zich als de deksel omhoog wordt gedaan en het geurige hars wordt onthuld. ‘Oud’, fluisteren ze verrukt. ‘Het vloeibare goud uit het oosten’.’
Geloof jij het? Ik bedoel de moderne Europese parfumindustrie heeft zijn oorsprong (onder meer) in het Midden Oosten. Waarom naar Londen gereisd Mohammed Ali Ibrahim? Zo ja, dan is de man die naar wordt beweerd rondom de tweede millenniumwissel als eerste Europa in contact bracht met het nu bijna hysterisch bezongen oud – ‘Pierre Montale’ – een nog mooier marketingsprookje dan vermoed.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Zowel Oud Save the Queen als Oud Save the King zijn Europese ouds, Engelse ouds als je dat zo kunt stellen. Meer als krachtig-elegante ondersteuning dan puur oud – op de foto lokaal bewerkt in India in het Assamdistrict – zoals de Arabieren het gewend zijn en waar de hele nichemarkt zich nu op concentreert – als afzetgebied. Oud Save the Queen, samengesteld door Francis Deleamont, is volgens Atkinsons net zo betoverend als Mabel Normand (deze co-star van ondermeer Charlie Chaplin had een behoorlijk, stormachtig ‘living-down-the-the-fast-lane’-leven afgaande op haar Wikipedia-pagina), net zo vol van oosterse charme als Scheherezade. Ofwel, west meets east.
Ik had beide geuren opgedaan, nam ze in me op en begon te analyseren. Lekker, vol, en vroeg me af of ik de earl grey-thee eigenlijk wel rook. Ik dacht: ‘even laten rusten’. Komt drie uur later een zus van me op bezoek. Het eerste wat ze zegt: ‘Jezus, wat ruik je zeg, lijkt wel of je in een parfumbad hebt gezwommen?’ Terwijl, ik voor mijn gevoel beide geuren al niet meer ‘rondom me’ waarnam. Opnieuw gesprayed.
Eerst Oud Save the Queen. Die opent dus heel zoet, ik heb eerder het idee van een framboos die op zoek gaat naar gourmand, dan een early grey- en bergamotsensatie. Vreemd. Wat is dat toch? Ruik ik direct de tonkaboon in de basis die – heel eigenaardig – door guaiac en oud gekarameliseerd, verbrand lijkt te worden. Mooi gedaan. Ah! De bloemen beginnen te werken – jasmijn en oranjebloesem. Toch weer in verwarring. Nog een keer sprayen. Nu ruik ik de thee pas. Helder en klaterend.
Maar direct ‘daar achter’ de zoete tonkaboon. Die is opvallend rijk geschakeerd: besprenkeld met kruidnagel, rumachtig en tegelijkertijd bepoederd, en neemt de jasmijn en oranjebloesem in zich op. Het duurt echt een tijdje voor het oud gaat spreken. Eerst het rokerige guaiac en dan voor mij eerder ‘een idee van oud’ dan echt oud. De framboos steekt weer de kop op in mijn hoofd. Maar nu ruik ik ook patchoeli. Dit is eigenlijk een ‘boudoir-oud’. Frivool chic.
Oud Save the King – samengesteld door Amandine Clerc-Marie – is duidelijker wat zijn oud-boodschap betreft: vanaf de eerste spray ruik je door de earl grey heen die donkere strakke oud-hout noot die heel stoer-elegant wordt gedragen door een krachtige irisnoot verpakt in leer. Altijd een topcombinatie en mooi gedaan.
Ruik je dieper, dan valt cypriol op met zijn geur die ruikt naar verbrand papier drijvend in water. Ruik je nog dieper dan ervaar je de oud die wordt verzacht door patchoeli en romerig-zoet sandelhout en wat strakke houtsensatie betreft: cederhout. Maar voor Oud Save the King geldt ook: verwarrend. Met name door die zoete toon op de achtergrond die lijkt op vanille, maar toch anders is want houtachtig en meer balsem. Dat moet wel gurjun zijn. En als geuren verwarrend werken, dan is dat voor mij altijd een goed teken: je moet je neus iets meer laten werken, meer laten nadenken.
Ter herinnering: earl grey is zwarte thee vermengd met bergamotessence volgens de legende geschonken aan Earl Grey (1764-1845) uit dankbaarheid door een mandarijn (niet de vrucht) omdat hij als zijn zoon van de verdrinkingsdood zou hebben gered.
RUIK&VERGELIJK
God save oud! God save perfume! Het is wachten op N° O(ud) van Chanel. Maar dat zal waarschijnlijk niet gebeuren.
Jean-Charles Brosseau Ombre Oriental (2013)
Maison Francis Kurkdjian Oud Silk Mood (2013)
Maison Francis Kurkdjian Oud Cashmere Mood (2013)
Maison Francis Kurkdjian Oud Velvet Mood (2013)
Robert Piguet – Nouvelle Collection – Oud (2013)
Lancôme – Maison Lancôme – L’Autre Oud (2013)
Parfums de Nicolaï Amber Oud (2013)
Parfums de Nicolaï Rose Oud (2013)
Tom Ford – Private Blend – Oud Fleur (2013)
Tom Ford – Private Blend – Tobacco Oud (2013)
Valentino Valentina Oud Assoluto (2013)
Versace Pour Femme Oud Oriental (2013)
Givenchy – Atelier de Givenchy – Oud Flamboyant (2014)
Krigler Oud Sumptuous 75213 (2014)
GEURENGOEROE 