JASMIJN ALS EEN WATERVAL
JASMIJN ALS EEN FONTEIN
JASMIJN ALS EEN LABYRINT
Jaar van lancering: 2012
Laatst bijgewerkt: 28/06/12
Neus: Sophie Labbé
Ik las het voor de eerste keer een jaar geleden met de lancering van Acqua di Parma’s Gelsomino Nobile: dat de Medici-familie de jasmijn in Italië introduceerde. Werd niet vermeld door welk lid en in welk jaar. Bvlgari beweert het nu ook. Alleen is het persbericht van Mon Jasmin Noir L’Eau Exquise iets specifieker: in de Boboli-tuinen (bij het Pitti-paleis) in Florence.
Maar ook hier geen familie- en jaartalvermelding. Ben me er weer – even – verder in gaan verdiepen. In het standaardwerk Perfumes, Cosmetics and Soaps: The Production, Manufacture and Application van William Arthur Poucher, lezen we op pagina 111 dat een ‘zekere’ hertog van Toscane – ook hier geen naam en jaartal – de eerste bezitter was van de jasmijnplant (van wie hij die had gekregen of gekocht is onbekend), maar dat zijn tuinman er mee vandoor ging.
Waar naar toe: wordt niet vermeld. Hier komt Ernest Parry te hulp. Uit zijn boek Cyclopaedia of Perfumery (1925) wordt duidelijk dat deze tuinman niet de hele plant meenam, maar slechts een bosje jasmijnbloesems voor zijn vriendin als verjaardagscadeau. Zij was zo onder de indruk van de nieuwe geur dat ze door zorgvuldige cultivatie dit boeketje wist uit te dijen tot jasmijnplantages waarmee ze een fortuin verzamelde. En geloven we dit? Nee. Wel: twee prominente Medici’s – kardinaal Giovan Carlo (1611-1663) en groothertog Cosimo III (1642-1723) – hadden in de tuinen van villa Castello (in de buurt van Florence) verschillende jasmijnvariëteiten (gekweekt in kassen), waaronder de zoetst ruikende, genaamd Granduca di Toscana. Maar dat is wat anders dan introduceren.
In ieder geval: ‘Over grenzen van ruimte en tijd heen heeft Bulgari deze bloemen gevangen in een origineel en lumineus parfum dat doet denken aan geurige watervallen van jasmijn, schitterend in de zon als een kantwerk van de natuur. De transparante noten roepen de frisheid van weelderig groene labyrinten op en de zinderende akkoorden weerspiegelen de bruisende vitaliteit van klaterende fonteinen’. En: L’Eau Exquise onthult de levendigste kant van Mon Jasmin Noir, een exuberante luxe die in deze eau de toilette zijn zuiverste expressie vindt, een arabesk van uitgelezen, delicate aroma’s die door het licht van het weelderige mediterraanse landschap zweven’.
Let op de bodem van de flacon: door de eau fraîche heen zie je ‘een transparant kantwerk van jasmijnbloesem dat de subtiele textuur van een juweel oproept’. En het zachtgroene organzalint ‘anticipeert op de delicate frisheid van het parfum’. Maar dat is volgens mij zwart.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Een geur vergelijken met een labyrint spreekt altijd tot de verbeelding. Geldt ook voor waterval en arabesk. Alleen dit allemaal in één geur vind ik een beetje te veel van het goede. Met name omdat Mon Jasmin Noir L’Eau Exquise in feite een eenvoudig, verfrissend jasmijnwater is. Wel goed gedaan, maar ik verwacht niet anders van Bvlgari. Noblesse oblige. De opening: een waterval waarin roze grapefruit en groene amandel (dat zijn dus onrijpe en die ruiken volgens mij niet echt) rondspartelen… die in zijn verdere val Spaanse jasmijn (moet dat niet jasmijn uit Spanje zijn?) en sambacjasmijn (foto) ontmoet al wiegend in theeblaadjes (denk jasmijnthee). Kortom een en al bloemige en zonnige frisheid die een zekere sillage krijgt in de basis met ‘kostbare houtakkoorden en intense accenten van witte musk’.
RUIK & VERGELIJK
Jasmijn wordt in negen van de tien gevallen in geuren gecombineerd met roos om het te voorzien van een klassiek-bloemig gevoel. Puur jasmijn en dan ook nog eens wordt ondergedompeld in frisse en zonnige nuances, is redelijk nieuw. Afgezien van hedione (waterjasmijn) dan. Nog meer zonnig jasmijn ‘recent’ gevangen in een flacon:
By Kilian Love and Tears (2010)
Acqua di Parma Gelsomino Nobile (2011)
Guerlain – Aqua Allegoria – Jasminora (2011)
GEURENGOEROE 