BESCHAAFDE VERLEIDING
SHALIMAR KOMT LATER WEL EN DAARNA MISSCHIEN WEL EEN NICHEPARFUM
Omdat het aantal nieuwe geuren niet meer bij te houden is, vind ik het grappig om recensies over te laten aan het toeval. Come what may. Zo sprak ik onlangs een kennis (woonachtig in de buurt bij me in Drenthe) en kregen we het niet geheel ontoevallig over geuren. Het ging onder meer over oudh en haar all time favorite: Rêve Indien van Fragonard – ze toverde me in no time een metalen fles tevoorschijn van 600 ml. Mocht ik meenemen om te testen.
Tijdens mijn research (had er niet echt zin in, omdat Fragonard voor mij in de categorie ‘zal wel’ valt), werd ik evenwel geconfronteerd met mijn vooringenomenheid en mijn achterhaaldheid (in de zin van niet meer op de hoogte zijn). Want ik herinner me Fragonard als een slecht parfummuseum in Parijs met een ontzettend ongezellige entrée dat voornamelijk dient als een verkoopfuik voor onwetende toeristen.
Fout! Is dus verleden tijd; het huis heeft een restyling ondergaan, opent wereldwijd boetieks en als je de moeite neemt, dan blijkt de handelsgeschiedenis in eerste instantie minder commercieel en money driven dan gedacht. In tweede instantie meer.
Mijn initiële associatie/gevoel met het merk blijkt te kloppen: want de naam suggereert ‘oud dus vertrouwd’. Fragonard klinkt chic en als je de naam analyseert, kun je er fragrance en art in lezen – marketingtechnisch zit je dan goed. En voor mensen nèt iets meer op de hoogte van de Franse kunstgeschiedenis, weten dat Jean-Honoré Fragonard een, en een van mijn geliefdste, rococoschilders is.
Nu blijkt dat de oprichter Eugène Fuchs, deze voorliefde deelde (hij bezat enkele doeken) en daarom zijn huis (anno 1926) ernaar vernoemde. Zo zit dat dus. Zijn nazaten, derde generatie, openden in 2011 zelfs een Fragonardmuseum in Grasse (tevens geboorteplaats van de schilder). Wil je meer weten – er is ook nog een leuke link tussen Fragonard en Elizabeth Arden – zie www.usines-parfum.fragonard.com.
Nu de geur Rêve Indien. Afgaande op het overige online-aanbod, blijkt dat mijn vooroordeel ten aanzien van Fragonard niet onterecht is. De winkel heeft een Yves Rocher-uitstraling en de accessoires die het naast de geuren verkoopt hebben een hoog toeristisch trekpleister-gehalte. En het assortiment is ook niet bepaald uitgebreid: er is een lijn die heet, heel origineel, The Irisistibles en die is weer onderverdeeld in The Florals – blijkt maar één geur te bevatten: Lavande.
In ieder geval: Rêve Indien ruikt precies zoals ‘hoort’ te ruiken – zeer zacht, zeer beschaafd met een petit-petit toefje sensualiteit… pas op, niet te veel hoor! De opkomst van ingrediënten presenteert zich ook zoals het hoort bij een oosterse geur. Eerst citrusfris: bergamot en sinaasappel, dan de klassieke jasmijn-rooscombinatie onderbouwd door iris vlot gevolgd door een nogal platte vanille-injectie vermengd met een beetje patchoeli en amberachtige noten… Echt vol, gul en overdadig wil het maar niet worden – je wilt toeristen niet afschrikken na de prachtige en instructieve rondleiding in het parfummuseum.
Dat zijn er inmiddels drie: Parijs, Grasse en Arles. Fragonard is daarnaast samenwerkingen aangegaan met le Musée du Parfum Haussmann (2015) en le Musée du Parfum Scribe (2019) in Parijs. En als je daar dan als toerist het echte ‘oosterse werk’ wilt ontdekken, dan is er in de buurt vast wel een Guerlain-boetiek of warenhuis met Guerlain-eiland waar zij/hij/hen de standaard van het oriëntaalse parfum kan ontdekken: yep, Shalimar. En daarna misschien wel – let’s go crazy het is per slotte van rekening vakantie – een nicheparfum.