BONBONBONBON
BEPROEFD RECEPT
Jaar van lancering: 2012
Dat is dan wel weer leuk: afgelopen dagen zag Geurengoeroe een enorme stroom bezoekers richting de site. Zal wel met Sinterklaas te maken hebben. Ook leuk, maar dan meer in de categorie ontroerend (niet schattig): een vrouw mailde me dat ze binnenkort 50 jaar Diorissimo gebruikt. ‘Overdag eau de toilette, ‘s avonds het parfum. Ik kreeg mijn eerste fles op mijn 31ste verjaardag. Ik sla geen dag over, want dan voel ik mij ‘nude’. Mijn omgeving herkent mij aan deze geur en ik heb altijd positieve reacties gehad.’
Ze eindigt met twee vragen: ‘Bestaat er zoiets als een geurverslaving?’ ‘Of is het meer een van mijn persoonlijke vrienden geworden?’ Ik heb haar gemaild of ze contact met me wil opnemen. Ben benieuwd of ze in die halve eeuw de geur heeft ‘zien’ veranderen. En ik moet voor elkaar zien te krijgen of Christian Dior haar een felicitatiefles kan schenken.
Nu de geur: Talc Gourmand van dat merk met die lange naam en nog langere geschiedenis. Guerlain, apetrots dat het ‘depuis 1828’ bestaat en dat pak’m beet sinds twee decennia op zijn label zet: eat your heart out: Farmacia SS Annunziata gaat 267 jaar verder terug. En net zoals Guerlain voelt dit Florentijnse merk goed trends aan, waarvan deze geur dus ook getuigt door de omarming van het gourmandprincipe.
Het leuke aan de geur is dat talk, normaal droog van substantie, nu ‘vloeibaar’ wordt gemaakt en je daardoor als het ware het klassieke talkpoeder ervaart zoals je die kent van je (groot)moeder en -vader, of als je het zelf gebruikt. Die kans is/wordt steeds kleiner omdat talkpoeder uit de gratie is geraakt. Vroeger onderdeel van veel parfumlijnen, nu nog maar zelden dat een merk een talkpoeder-variatie aan een populaire geur koppelt. Als je het googelt, dan is het eerste merk dat bij de ads verschijnt Estée Lauder met White Linen en Beautiful. Gevolg door Yardley, Woods of Windsor en andere mid- en lowpricemerken. Maar geen Chanel N° 5, geen Shalimar – www.tismewat.nl.
WAT TALC GOURMAND IK EIGENLIJK?
Toch moet bij velen, ruikend aan de geur, een gevoel van herkenning optreden, tenminste als moeder- en vaderlief je tijdens je eerste jaren je billen droogmaakte met Zwitsal-babypoeder. Dat gebeurt eigenlijk al vanaf de eerste spray: een wolk van talk valt op je neer, maar dat zijn meer de poederachtige noten van heliotroop die je waarneemt door zijn ‘tactiele’ geur-eigenschap.
Maar er gebeurt meer, maar daar moet je wel – letterlijk – even de tijd voor nemen. Want het nadeel/voordeel van gourmandgeuren: het lijkt alsof je in één keer de hele compositie geserveerd krijgt – wat in feite ook de bedoeling is. Want jammer maar waar: ook in de nichesector zie je steeds meer een ‘verticalisering’ van geuren optreden: what you smell is what you get! In plaats van de klassieke driestapsopbouw – een harmonieus vervloeien van top, naar hart naar basis.
Geldt ook voor Talc Gourmand: alsof je een bonbon met één hap in je mond stopt en na het kraken van het chocolade-omhulsel de verschillende smaken van het vulsel proeft. Maar met een beetje doorproeven kun je in feite drie smaken los van elkaar ervaren. Een: honing/caramel (gourmand). Twee: talkpoeder/heliotroop/sandelhout (goed voor de poeder-amandelachtige ondertoon). Drie: tonkaboon/vanille (de klassieke oosterse zoetmakers).
Op het einde overheerst de talkpoeder/heliotroop/sandelhout-combi die het talk-idee van de geur waarmaakt – alsof de talk op de huid achterblijft. Goed gemaakt, ‘vol’, yummy-yummy als je zo wilt – letterlijk smaakvol maar niet echt bijzonder in de zin van dat het een beproefd recept is dat bijna door ieder (mass)niche parfumhuis met succes is (na)gemaakt.
GEURENGOEROE 