GEURENGOEROE

WÉÉR IS ER EEN NIEUWE MAN OPGESTAAN

KONINKLIJKE ASPIRATIES, BURGELIJKE MIDDELMAAT

Jaar van lancering: 2018

Laatst aangepast: 22/10/19

Als je als Geurengoeroe al millennia in het vak zit, kom je er op een gegeven moment na eeuwen achter dat – met zoals bijna alles in het leven – bepaalde trends, modes, verschijnselen en vooral wishfull thinkings weer terugkomen met de regelmaat van het nieuwe jaar. In de parfumwereld vooral het laatste. Neem de man: daar worden allerlei stickers op gedrukt, wordt in diverse mallen geperst hopende dat hij in het echte leven zich er naar gaat gedragen: www.achgutwashetmaarwaar.nl.

Bij Dolce & Gabbana dus ook. Alleen kun je wel spreken van een zekere constante. De man is en blijft volgens Domenico Dolce en Stefano Gabbana vooral een echte man. Beter gezegd: een echte Italiaanse man – viriel, haantje, doener waar je als vrouw heel blij mag zijn als je ‘zo’n geval’ aan de haak weet te slaan.

Ik kan nu de verschillende karaktertrekken die de man per Dolce & Gabbana-geur typeren gaan analyseren. Maar dat kost met te veel tijd en is ook te veel eer. En volgens mij weten Domenico en Stefano het zelf inmiddels ook niet meer, als ze er überhaupt van op de hoogte zijn aangezien de marketingafdeling deze belangrijke taak op zich heeft genomen.

K wordt gepresenteerd als ‘a new era of masculinity’. Daar gaan we weer. En ook weer met: ‘A fragrance for a man who is the king of everyday life’. En: ‘He follows his own path, cherishing his family’. Laatste vindt het modeduo heel belangrijk – hele dorpen worden op hun geliefde Sicilië afgehuurd, omgebouwd en door stylisten omgetoverd tot een retro ‘vroeger was het beter’-familievakantiefotoboeksfeer waar je als kijker jaloers op moet zijn.

En ik ‘altijd’ maar denken dat K staat voor 1000 dollar en niet voor koning – waardoor ik in tweede instantie dacht dat K een uitbreiding was van hun kaartenlijn D & G Fragrance Anthology. Ik vind het zelf treurig dat je je als man een koning kan en mag voelen in je eigen wereld, rijk, koninkrijkje – hoog tuthola-gehalte. Boodschap: wees tevreden met wat je hebt; omhels het! En wat heb je eraan om ‘zo’ te zijn? Maakt het je begeerlijk voor jezelf, voor anderen? Kortom, marketing die in feite niets met de geur (en real life) vandoen heeft.

Om aan te tonen, dat Dolce & Gabbana maatschappelijke ontwikkelingen goed aanvoelen, hebben ze als ‘woordvoerder’ een echte, echte man ingehuurd, de Italiaanse influencer Mariano di Vaio: ‘Husband, father, businessman and king of his everyday life’. Voor je het weet wordt Di Viao aanstuurder van een nieuwe politieke beweging, want het kan in Italië snel gaan wat dat betreft – men neme Mateo Salvini, Mateo ‘Selfini’. En om het geheel muzikaal te omlijsten, hebben Dolce & Gabanna zelfs Ennio Morricone weten te strikken voor een gelegenheidscompositie.

Ik ga de betekenis van de Byzantijns angehauchte dop – ‘overlaid with particles of 24-carar gold’ – niet uitleggen, zie erin wat je erin wilt zien.

WAT K IK EIGENLIJK?

Een variatie op het fougère-akkoord. Dus een geur die in principe geen enkele koning in zijn eigen koninkrijkje zal afschrikken, want vertrouwd: vader-koning en grootkoning zullen waarschijnlijk geuren in dezelfde categorie hebben gedragen. De klassieke ingrediënten die hiervoor over het algemeen worden gebruikt – citrusnoten, geranium, lavendel, patchoeli, vetiver en cederhout – krijgen een up to date-injectie met bloedsinaasappel en jeneverbes (in de opening) en salie en peper (in het hart). Laatste staat natuurlijk voor de vurigheid van de Italian lover die ook een legendarische koning in bed is…

Maar zoals met zoveel geuren waarvan 95 procent van het budget wordt besteed aan marketing, storytelling en lifestyle, is ook K brave middelmaat, om niet te zeggen saai. Burgerlijk in plaats van koninklijk. Zelfs de peper – volgens Dolce & Gabbana zelden gebruikt en die de mannelijke energie van de geur uitvergroot – doet mat aan.

Jammer dat de marketeers niet in de archieven van Shiseido zijn gedoken (sinds kort de licentiehouder van Dolce & Gabbana). Dan hadden die kunnen ervaren dat peper een geur figuurlijk in vuur en vlam kan zetten – ik doel op Basala uit 1993. Daar zou ik nog wel een vintage-flacon van willen hebben (heb er ooit twee leeggespoten).

Wat overblijft in the end is ‘lavendel op hout’. Ik had als koning met een zwak voor Dolce & Gabbana toch voor een niveau hoger hebben gekozen, dus een geur uit de Velvet Collection. Ook niet makkelijk: inmiddels 19 geuren met niche-stempel.