KRUIDIG-FLUWELIGE BOM
Jaar van lancering: 2019
Laatst aangepast: 09/07/19
Neus: Nathalie Lorson, Pierre Negrin
Tijd weggeweest in verband met brood op de plank-activiteiten. Nu er twee maanden van gevrijwaard. Hoop ik althans. Anyway, ik kreeg dus Spicebomb Night Vision in verband met Vaderdag opgestuurd van de producent (L’Oréal).
Vaderdag, een van de drie ‘officiële’ verkoopdagen in de parfumerie waarop – in dit specifieke geval – alle vaders (in welke capaciteit en hoedanigheid dan ook, dus ook hen zonder kinderen met af en toe vaderlijke gevoelens) een dag in de belangstelling staan. Wat iets anders is dan Pappadag maar dat zal binnenkort ook wel opgetuigd zal worden voor een ‘cadeaumoment’.
Ik blijf me verbazen over het succes van Viktor & Rolf. Spraakmakende, niet dragens- maar museumwaardige mode (of is het nu kunst?) maken waarop, zoals dat heet de modewereld, ‘toen’ (begin 2000 ongeveer) smachtend zat te wachten. Bejubeld, geknuffeld met tentoonstellingen all over the world en vaak gedragen door vijfsterrenactrices op de rode loper, maar echt goed verkopen dat dan weer niet. Hun belangrijkste klanten volgens mij: (mode)musea.
Maar dan de geuren: als warme broodjes zoals dat heet en nog steeds (enkele uitzonderingen daargelaten). Flowerbomb (2005) staat in de Amerikaanse toptien van bestverkochte geuren. Chapeau!
Iets wat Christian Lacroix – het eerste ‘echte’ nieuwe couturehuis waarop de modewereld begin jaren negentig smachtend naar uitzag (én met een grotere omzet in kleren) niet is gelukt met zijn parfums. Lacroix’ C’est la Vie (1990) wordt wel beschouwd als de grootste parfumflopperdeflop aller tijden, mede omdat de inzet zo hoog was. Ik had niet verwacht dat de beschermheer van Christian Lacroix – Bernard Arnault (van LVMH, ’s werelds grootste luxegoederenproducent) dit zou laten gebeuren. Inmiddels is Christian Lacroix over de kop.
Hoe zou dat komen? Lacroix niet, Viktor & Rolf wel. Ik denk door de snelle veranderingen: internet, social media en het feit dat mode steeds meer als ‘serieus’ onderwerp in de media werd gepresenteerd. Mede dankzij de 24/7/365-inspanning van de marketing achter de modemerken. Erger (of ‘blijer’), mode draait alleen nog maar om marketing (en storytelling).
Waardoor een toch in alle opzichten extreem, niet alledaags modemerk zich makkelijker in het onderbewuste kan nestelen van de doorsneeconsument: ‘Mag ik Spicebomb Night Vision, het is voor een cadeautje’.
Het verhaal: ‘Voor het eerst dringt Spicebomb door in het territorium van de nacht, op de meest intense manier. Met hun iconische gevoel van provocatie nodigen Viktor & Rolf u uit om een nieuw verleidingsspel te spelen in het donker. Spicebomb Night Vision is een uitvoering van modern voyeurisme. Met Spicebomb Night Vision begint het spel als het licht uitgaat’. Terzijde: hoe kan je gevoel voor provocatie iconisch zijn? Ik zou, iets bescheidener, zeggen: kenmerkend.
WAT SPICEBOMB NIGHT VISION IK EIGENLIJK?
Spicebomb Night Vision wordt omschreven als een intense oriëntaalse fougère. Fair enough. Hoe moet je de groene opening omschrijven? Synthetisch of elektrisch? In ieder geval very scherp. Het is een mix van kardemom, Granny Smith die een soort van zoete frisheid krijgt door mandarijn.
Dan ruik ik een soort van fluwelige ‘tevredenheid’ beplakt met diverse zware kruiden – op het recept staat zwarte chili-akkoord, zwarte peper, kruidnagel, nootmuskaat. Dat zal wel kloppen, maar die fluweligheid bepaalt toch de toon. Aangenaam, zalvend, bijna rustgevend.
Het is een mix van tonkaboon en geroosterde amandel die voor – het nu verplichte – gourmand-effect zorgen. Maar dan in een beleefd-bescheiden toonaard waardoor de onbestemde houttonen op het eind eigenlijk niet meer opvallen. Ze zijn er, anders zou het te zoet blijven.
Spicebomb Night Vision is een perfecte masstige-compostie, die door L’Oréal ook gestopt had kunnen worden in een nieuwe flanker van Yves Saint Laurent of Ralph Lauren. En dan behoor je als Viktor & Rolf toch tot de belangrijkste spelers op de markt. Chapeau!
GEURENGOEROE 