ZACHTHEID ZELVE
MONA MEETS INGRES
Jaar van lancering: 2017
Laatst aangepast: 18/03/18
Neus: Fredrik Dalman
Kennen jullie dat? Dat je bepaalde geuren niet durft te ruiken omdat je bang dat je teleurgesteld raakt en/of bevestigd wordt in je vooroordeel? Deze tegenzin heb ik de laatste jaren vooral met nichehuizen, gezien de masstige merken (de Armani’s, de Diors, de Hugo Bosses onder ons) de moeite van het ruiken meestal niet meer waard zijn. Afgezien van hun bijdrages aan de nichesector die weliswaar ook steeds meer ‘inwisselbaarder’ worden. Voorbeeld: de nichelijn van Roberto Cavalli – word ik niet echt geil van afgaande op de namen. Nog een oudh, nog een musk, nog een roos, nog een… kun je blind ruiken.
Met huizen die me ‘op de een of andere manier’ na aan het hart zijn, ligt het moeilijker. Je wilt eigenlijk niet dat ze meedoen met de hurly burly – een recent bezoek aan de niche-afdeling van Galerie Printemps in Parijs was a ride through hell – en het ‘verplicht’ leveren van nieuwe geuren elk seizoen.
En dan is er nog Mona di Orio. Hors concours. Het blijft bizar dat ze met een klein oeuvre (bij haar spreek je niet van werk) zo’n overall impact heeft gemaakt. In ieder geval op mij. Ik dacht na haar onverwachte overlijden: fondé 2005, fermé 2011. En dan dat over 50 jaar iemand op een rommelmarkt een flacon van haar vindt, under haar spell raakt en besluit het huis te heropenen.
Deze gedachte is natuurlijk een projectie van een nu populair marketingmodel – het heropenen van gesloten huizen. Want over een halve eeuw zal de parfumwereld geleid worden door andere wetten. En misschien geldt Maison Mona di Orio dan als de Guerlain (as it used to be) van de 21ste eeuw in plaats van Tom Ford die dit nobele streven had aan het begin van zijn parfumcarrière – weet niet hoe hij er nu over denkt.
WAT SUÈDE DE SUÈDE IK EIGENLIJK?
Maar wat dat niet durven te ruiken betreft. Dat had ik dus met Suède de Suède. Vandaar nu pas. Vraag: kan, moet Fredrik Dalman hetzelfde gevoel als Mona overbrengen? Ja en nee, in zoverre maakt het mij niet uit als de nieuwe geuren maar goed zijn en verrassen. Suède de Suède doet het eerste overtuigend, het tweede minder. De geur is helemaal zoals je je suède voorstelt, dus minder hard en ruw als leer. In vergelijk met Mona’s tussen zweep en zeep zwevende Cuir is Suède de Suède de zachtheid zelve.
Vanaf de eerste spray glij met je handen in de handschoenen. Erg mooi: de opvoering van osmanthus – erg ‘Monaesque’. Geeft de suèdenoot een soort van klasse, maakt haar even lichtjes fruitig subtiel-zoet, geeft heel even een idee van iets abstract bloemigs. Maar dat kan óók aan aardbei-blad en bergbraam (ook wel bekend als gele bosbraam, gele framboos, kruipbraam) liggen, alleen pik ik die er niet echt uit. En zet me ook op het verkeerde spoor omdat bij alles wat maar ‘klinkt als’ rood fruit ik aan vruchtensiroop moet denken.
Even terzijde: leuke naam als je de op de hoogte bent van de ontstaansgeschiedenis van suède en helemaal leuk gezien de herkomst van Fredrik Dalman. Het hout (patchoeli en cederhout) neem je lichtjes, bescheiden waar, maar indien weggelaten zou het suède zo van je huid wegglijden. En de musk is idem dito aanwezig, lijkt door het suède opgezogen.
En, oh, wat had ik de castoreum-achtige noot (goed voor meer ‘gemene’ sensualiteit in een geur) er meer willen uithalen, als zweetdruppels tintelend op een huid. Eigenlijk is Suède de Suède als een naakte huid die zich hecht aan een naakte huid, samen één wordt, de sensualiteit van je eigen huid versterkt (als je daarin gelooft). Ofwel, Mona meets Ingres, meets Mademoiselle Carolina Rivière – mijn ideale visualisatie van suède handschoenen. Mademoiselle Carolina Rivière anno nu draagt suède lieslaarzen (Ingres-mannen ook).
Echt helemaal terzijde: ik draag nu al een tijdje Divine (1986) van Divine – ja gewoon vergeten om me daarin te verdiepen. Zo’n vol en tegelijkertijd klassiek, opulent Frans trutty-tutty-parfum dat je een rijk en verfijnd gevoel geeft. Een en al cliché, maar lekker vertrouwd. Niet te verwarren met ouderwets. Ik vraag me weleens af: hoe zou Mona dit geïnterpreteerd hebben?
GEURENGOEROE 