GEURENGOEROE

LESS FLORAL, MORE DIRTY

BEDWELMENDE CHYPRE?

Jaar van lancering: 2018

Laatst aangepast: 09/03/18

Neus: Quentin Bisch

Kun je fruit elegant koppelen aan eikenmos? Voor echte echte chypre-liefhebbers vanzelfsprekend. Twee klassiekers: Mitsouko (1917) met zijn beroemde perziknoot, Rochas’ Femme (1945) doet het met abrikoos.  Beide elegant en vol, met een warme basis die doet denken aan bos, vochtig gebladerte, ‘vies’.

Kun je (rood) fruit elegant koppelen aan eikenmos? Zelfde laken een pak lijkt me, met andere woorden: #katinhetbakkkie. Chloé doet het nu met mirabel. Door velen al millennia beschouwd als de lekkerste pruimvariant (die je ook lichtjes ruikt in Femme). De name says it all: afgeleid van het Latijnse mirabilis – ‘wonderbaarlijk’ of ‘van wonderbaarlijke schoonheid’. Wat verorberen betreft: hoe rijper hoe ‘likeur-lekkeurdur’ – overrijp, op het randje van schiften dat is het beste: dat je’m in een keer in je mond stopt en sans problème de pit eruit spuugt.

Nomade moet de nieuwe pijler worden, naast Chloé Signature (2008). Iets wat met Love, Chloé (2010), See by Chloé (2013) en Love Story (2014) maar niet schijnt te lukken. Dat Nomade hier meer slaagkans mee heeft, komt doordat het qua feel, uitstraling en geur van het zoetsappige ‘love-me-forever-aime-moi-toujours’-Chloé-pad is afgestapt. Praise the lord!

In de naam Nomade ligt alles besloten. Maar dat is nog geen garantie voor een cliché-vrije benadering van de vrouw: ‘Vrij en onveranderlijk elegant, van zonnige aard en altijd au naturel. Ze is assertief, inspirerend en verzilvert haar wereldse ervaringen en ontmoetingen zonder zich op te dringen. Haar innerlijke kracht maakt haar zinnelijk en uniek en met deze lichtheid weet ze grenzen tussen anderen te vervagen. Overal waar ze komt draagt ze de geur die haar definieert, een parfum naar haar evenbeeld… Nomade’.

Tussen twee flaconnetjes: hoop niet dat Ariane Labed (actrice en ambassadrice van de geur) Gisele Bündchen tegenkomt terwijl die voor Cacharels Liberté nog steeds rondstruint, inmiddels verdwaald is, is opgegeven in nomadische contreien om haar vrijheid en onafhankelijkheid te ontdekken.

Storytelling gekoppeld aan een boeiend verleden is a must do in de parfumerie naar wordt beweerd. U vraagt, Chloé antwoordt: ‘Mijn kleuren volgen mij uit Egypte’, zei Gaby Aghion, oprichtster van Chloé’, Nomade roept de bevrijding van deze kleuren op’. Maar daar houdt het wel mee op, want snel wordt weer op de marketingtrein gesprongen: ‘Een parfum dat de ziel van het huis vat, zekerheid vermengt met vrijheid, trouw aan de vrouw die het belichaamt. Een geur die de contouren tekent van degene wiens bestemming zich op een oneindige reis opent en een nieuw universum kleurt. Een andere oogopslag op nieuwe perspectieven bezielen dit parfum en verlichten de vrouw op zoek naar belevingen’. Bent u er nog?

WAT NOMADE IK EIGENLIJK?

Voor de geur? Omschrijving: ‘De facetten van deze bloemige, bedwelmende chypre zijn een ontmoeting tussen kracht en zachtheid in een bries van vrijheid’. Opmerking: bedwelmend is behoorlijk overdreven. Chypre eveneens. Ik weet niet wat neuzen de laatste tijd bezielt: steeds meer geuren worden zo getypeerd terwijl ze deze etikettering gewoon niet waard zijn.

Omschrijving: ‘Het intense en minerale karakter van eikenmos wordt omhuld door de weelderige zoetheid van mirabellen’. Opmerking: pardon? Ik wil graag meegaan in deze omschrijving van eikenmos. Alleen daar doe je het wel mee tekort. Want eikenmos is zoveel meer: donker, vochtig, aards, sort of van viezig.

Om eerlijk te zijn: ik haal de eikenmos er niet echt uit – het minerale aspect doet me eerder denken aan al die populaire variaties op ambergrijs – waar ieder geurproducent zo zijn eigen variatie op heeft – ambrox, ambroxan. Beetje zilt, beetje hout met zoetige ondertoon. Maar het duurt behoorlijk lang voor je deze basis met volle teugen in je kunt opnemen, want tjonge, tjonge, tjonge – wat blijft de zoete, fruitige en zonnige mirabel lang galmen na de opening, en belemmert tevens om lang te genieten van fresia.

Ik zou Nomade eerder omschrijven als een fruity floral met een licht accent van echt hout (dit in tegenstelling door ‘blank hout’) met stroeve ondertoon. Nomade is eigenlijk exemplarisch voor het huidige parfumgemoed: luxemerken blijven maar ronddraaien in de red fruity, flowerly, musky, gourmandy geurenkaroussel, als hamsters in een rad. Ze durven er niet uit te springen gezien de kans op floppen dan aanzienlijk groter is.

Het streven met Nomade is ‘less floral, more dirty’. Aldus de neus. Ik zou zeggen ‘less clean’. Jezus, Geurengoeroe wat ben je weer aan het zeuren! Ja, en we gaan nog even door: als je dit al dirty vindt, hoe zie je dan als neus een echte bedwelmende chypre?

Maar we blijven positief gestemd. Ik hoop dat Nomade alle verkooprecords gaat slaan en daardoor de concurrentie inspireert – me too! – geuren te ontwikkelen die de draagsters/consumenten serieus neemt. Vrouwen (ook jonge) kunnen meer hebben dan marketingpiepeltjes denken, je moet ze het alleen wel schenken. Niet wéér onderdompelen in comateus aandoende parfumdromen. Act up! Of stuur ze anders door naar de nicheparfumerie.