EEN STAD, EEN ONTWERPER, EEN GEUR
NICHE VOLGENS CAVALLI: GOLD COLLECTION
Jaar van lancering: 2018/2016
Laatst aangepast: 17/03/17
Neus: Marie Salamagne
En ik er maar altijd van uitgaan dat Laura Biagiotti – ken je haar nog die knitwearkoningin uit bella Italia of was ze nu de queen of cashmere? Kweetunietmeer – na Venezia (1992) en Roma (1988) wel een keer op de proppen zou komen met Milano of op zijn minst Florence (die zij natuurlijk op z’n Italiaans had geschreven gewoon omdat ‘we’ dat over het algemeen chiquer vinden). Als ze (of de marketingafdeling) slim was geweest had ze zich heel Italië geurgeografisch toegeëigend en dus getrademarket, was ze de concurrentie met hun honderden naar al die in de Middellandse ronddrijvende pittoreske eilandjes ruikende geurtjes vóór geweest.
Laura Biagiotti is achter de glamourgordijnen verdwenen, dochterlief neemt de zaken waar naar ik heb begrepen. Jammer dat Lavinia de erfenis van moeders niet goed bewaakt. Als je aan de nieuwe versie van Roma – de vintageversie was toch echt een goede nietsmismee-compositie – ruikt: tranen met tuiten, onheus bejegend, verkracht, #metooinperfumeland.
Laura Biagiotti is een goed voorbeeld dat je het als merk met heel veel inzet max twintig jaar uithoudt. De weg naar vergetelheid/niet meer serieus worden genomen gaat nog sneller als marketing het helemaal van de oprichter overneemt – wie kent nu nog Guy Laroche, Ted(je) Lapidus. Laroche? Lapidus? Wie of eerder wat is dat inmiddels voor een nieuwe generatie.
Roberto Cavalli heeft in dit opzicht geluk gehad. Hij zette pas op latere leeftijd zijn naam onder geuren en wisselde daarnaast van licentiehouder: Coty heeft hem de glitz en glamour gegeven die aan de uitstraling van ‘king of exotic prints’ kleeft. Was dat in 2012 niet gebeurd dan was Cavalli waarschijnlijk een gevalli voor ‘www.perfumedump.com’ geworden.
Met Florence keert hij terug naar zijn wortels – hij is er geboren en getogen. ‘De landschappen en tradities van Toscane blijven een contante inspiratiebron voor het luxemerk’. Dacht het niet – zie zijn recente collecties. Doet er niet toe, maar toch, in ieder geval is Florence – ‘stad van licht en genot harmonieus balancerend tussen natuur en cultuur, verleden en heden, pracht en joie de vivre’ – niet alleen een ode aan de schone kunsten maar ook aan zijn – wat velen wellicht niet weten, ik ook niet tot nu – schitterende bloemen. Het persbericht: ‘De naam komt oorspronkelijk van het Latijnse florentia, wat bloeiend betekent’. Dat is natuurlijk wat anders – bloeiend wordt hier natuurlijk figuurlijk bedoeld. Check: geen enkel museum in deze renaissancestad per eccellenza is gewijd aan bloemen.
Nu het parfumsprookje: ‘De stralen van de ondergaande zon strelen de rode dakpannen en de gouden stenen facades; ze transformeren Florence tot een levende symfonie van licht. Badend in deze glans loopt zij zelfverzekerd de heuvel op met uitzicht op de stad, zich niet bewust van de bewonderende blik die haar volgt…’ Wie is zij? Een Roberto Cavalli-vrouw. ‘Zij weerspiegelt deze perfecte combinatie van durf, schoonheid en sensualiteit’. Here we go again, and again, and again: ‘Ze is natuurlijk elegant en ongedwongen geraffineerd, ze straalt van charme en bescheiden zelfvertrouwen. In alle omstandigheden is zij onweerstaanbaar en verleidelijk, zonder het zelf te merken. Als zij voorbijloopt licht de wereld op’.
Ondertussen in Florence ‘gaat de zon onder met een laatste explosie van karmozijn en goud. Als zij de tuin vol delicate geuren inloopt, lijkt die haar te volgen – het verlicht het pad dat ze betreedt. De door de nacht versterkte geuren van de natuur strelen haar fluwelen huid en ravenzwarte haar…’.
Over de flacon: ‘Een voortreffelijke verbinding van klassieke elegantie en moderne sensitiviteit. De ronde vorm, het compacte ontwerp en het zware glas maken het een genoegen om vast te houden en te bekijken. De geslepen zijkanten vangen het licht en reflecteren het als een prisma. Het naast elkaar plaatsen van het paarse glas en transparante motieven verhoogt het raffinement van deze waarlijk unieke flacon gesierd door een discreet Roberto Cavalli-monogram op de bovenkant top de gefacetteerde dop’.
WAT FLORENCE IK EIGENLIJK?
Roberto Cavalli en Marie Salamagne zeggen chypre-amber. Volgens mij moet je het omdraaien: amber-chypre en dan amber in de zin van oriëntaals. Want er is weinig chypre aan de compositie – dan heb je aan patchoeli in de basis niet genoeg. Moet er op zijn minst eikenmos bij en als het even kan cistus labdanum.
Alles wijst meer op een zoete oriental en dan very fruity geïnterpreteerd. Begint al in de opening: zoet-fruitige opening van oranjebloesem en pittig grapefruitblad besprenkeld met hibiscuszaad dat zorgt voor een ‘exotisch en mysterieus accent’. Loopt over in ‘een opmerkelijke explosie van leven en kracht’ geleverd door zoete zwarte bes en licht pikante mandarijn. Nog meer fruitige zoetheid.
Maar waar zijn de bloemen in de geur die een stad eert met een ‘bloemrijke’ geschiedenis – ik meen een lichte hint van witte bloemen te bespeuren. Eigenlijk is Florence als een stroom, een glijden van fruitige en zoete nuances die in de basis wordt verwarmd door amber, ‘bepoederd’ door musk en geschraagd door patchoeli (die je pas later op de huid iets van zijn ware karakter laat zien: een lichte, kamferachtige noot). Beetje braaf voor mijn gevoel, beetje onbestemd, beetje te weining Cavalli-overdaad.
Die ervaar je wèl in de nichelijn van het huis – Roberto Cavalli is wel de laatste waarvan ik had verwacht dat hij er een zou presenteren. Versace waar blijf je? Naam: Gold Collection. Een sextet. Gelanceerd: 2017. Afgaande op de namen kan ik die blind ruiken: Baroque Musk, Divine Oud, Golden Amber, Royal Iris, Sumptuous Rose, Supreme Sandal. Zit voor mijn gevoel op dezelfde lijn als L’Atelier de Givenchy en Yves Saint Laurents Le Vestiaire. Braaf ‘verplicht’ alle basisingrediënten uit de klassieke parfumerie interpreterend en ‘erend’. Allemaal mooi, allemaal elegant en allemaal inmiddels inwisselbaar. Een teken dat niche steeds meer mainstream wordt. Maar noemen we dit nu mainniche of massniche?