PATCHOELI-POVER, PATCHOELI-PRACHT
HOE RUIKT PATCHOELI?
Jaar van lancering: 2014, 2009
Laatst aangepast: 28/02/2018
Wanneer je Patchouly (1970) van Reminiscenc als standaard beschouwd, als referentie neemt voor het klassieke, geconfectioneerde patchoeliparfum – met Etro’s Patchouly (1989) en Serge Lutens’ Borneo 1834 (2005) in zijn slipstream – dan is het ‘best wel even schrikken’ wanneer je The Merchant of Venice’s Patchouli Vintage en in mindere mate Nicolaï’s Patchouli Intense op je laat inwerken.
Beide hebben weinig met standaardpatchoeli gemeen. Bij de eerste bevreemdt dat, al was het alleen door de naam – die stuurt je toch maar mooi richting het hart van hét hippiekruid van midden jaren zestig tot midden jaren zeventig van de vorige eeuw. Kom je wel bedrogen uit vooral als je, zoals ik, alleen nog maar nieuwe geuren koopt puur om de naam. Helemaal als je bedoeling van dit nieuwe merk bekijkt: ‘Patchouli Vintage vormt onderdeel van The Museum Collection die is gebaseerd op klassieke grondstoffen en olfactorische families uit Europa en Azië die doen denken aan een geurbibliotheek van een oude parfumeur’. Dan verwacht je toch een oerversie – nog ‘erger’ dan Reminiscence – voorheen alleen verkrijgbaar bij de toko en alternatieve winkeltjes?
WAT PATCHOULI VINTAGE IK EIGENLIJK?
Een vaag-oosterse ambergeur aangenaam voortkabbelend die klassiek zijn boodschap onthult. Wat wel opvalt: de frisse opening van bergamot, citroenbloesem en jeneverbes houdt lang aan. Eerst als een paar schalkse druppels die vervolgens doorsijpelen naar de basis en lang bespeurbaar blijven. Ondanks de bloemen in het hart – fresia, roos. Ondanks het hout in de basis, een melange van patchoeli, ceder- en sandelhout, musk en amber.
Pure patchoeli ruik je niet echt, eerder als onderdeel van zonet genoemd hout die door de nadruk op musk en amber juist lijkt te verdwijnen. En ondertussen blijf je frisse noten als een bries ‘af en aan’ ruiken. Spookt door mijn hoofd: Mes Nuits Hadrien (2003) van Annick Goutal – die combineerde gelijkerwijs fris en warm zonder echt zwoel-oriëntaals te worden. Het meest aantrekkelijke van de geur (geldt voor de hele museumcollectie): de prijs. 50 ml €50,00. Maar of hier sprake is van niche? Eerder massniche, of nog eerder masstige.
WAT PATCHOULI INTENSE IK EIGENLIJK?
Een van de aantrekkelijke kanten van Nicolaï? Ze levert geuren al vanaf 30ml. Combineer dit met het aller-aller-aantrekkelijkst: de composities. Klasse. Ik kende Patchouli Intense al: zat nog als een herinnering op mijn vaste schijf die direct werd geactiveerd bij de eerste snuif. En weer die vreemde gewaarwording: ruik ik nu aldehyden of is het de combinatie van laurier, wierook en leer die voor dit klassieke ‘Chaneleffect’ zorgt? Want er ligt een chique, volle (beetje frisse) glans over de compositie – de overige ingrediënten niet verstikkend maar veredelend.
Achter de fougère-opening van lavendel, roos en geranium met zoetbloemig effect zit dus de pure patchoeli (kaneel en sinaasappel dwarrelen ‘oriëntaals-vertrouwd ‘ door het geheel). Die ruik je goed, maar niet à al Reminiscence, eerder mannelijk, want flink door de leer gerold, want flink met wierook doorrookt en dit alles zoet-oosters afgeserveerd met amber en vanille. Laatste twee niet te – want hoe dieper ik mijn neus er weer in stop, hoe meer leer ik ruik en minder patchoeli.
Lekker en inderdaad intens. En – mag ik het nog zeggen? – eerder mannelijk, dan vrouwelijk. Niet helemaal zo vreemd: Patchouli Intense kwam in eerste instantie als Patchouli Homme (een cologne) op de markt, werd vervolgens verbouwd tot uniseks – Patchouli Intense Eau de Toilette – eindigend zoals we hem nu kennen, een eau de parfum.
GEURENGOEROE 