GUCCI-CORSAGE
Jaar van lancering: 2017
Laatst aangepast: 20/10/17
Neus: Alberto Morillas
Ik weet niet of de überüberüberdreven aandacht voor Gucci’s recente succesvolle modemetamorfose (in gang gezet door Alessandro Michele) van strak-kille chic naar vintage verkleedkist-glamour al te merken is in de parfumerie. Of de Gucci-geuren dus ook in de lift zitten.
Grote kans van wel gezien Michele zich, naar men zegt, ook intensief met de geurentak bezighoudt – in ieder geval stylingtechnisch. Was nodig ook, want onder zijn voorganger (ben haar naam al weer vergeten; excuses) ontbrak het de geuren aan smoel en eigenzinnigheid. De eerste aanzet gaf hij met Guilty Absolute (2017) – een mannengeur doorblazen met oudh. Zijn tweede proeve: Bloom.
We laten de ontwerper, die de bloem tot nieuw Gucci-embleem verheven heeft, aan het woord: ‘Ik wilde een rijke witte bloemengeur, een moedige geur die je meeneemt naar een tuin vol bloemen en planten, een boeket van overvloed. Deze tuin is zo mooi als vrouwen: kleurrijk, wild, divers. Bloom ruikt als deze tuin, om te reizen naar een plek die niet bestaat’.
Tuin, niet echt origineel. Dan die languissante ‘lesbo-chic’ uitwasemde promoclip ‘gedreven’ door de gezongen slogan die ik echt niet begrijp: ‘Wild horses couldn’t drag me away’. Een strofe uit een popklassieker van The Rolling Stones volgens mij. Of is dit een inside joke van Michele en al zijn lieve vriendinnen die natuurlijk ook zijn muzes/modellen voor Bloom zijn: Dakota Johnson, Hari Nef, Petra Collins.
Je zult begrijpen dat dat geen doorsnee, radeloos aan Instagram verslaafde vriendinnen zijn. Want ‘eigengereid, met een eigen mening en gevrijwaard van conventionele beperkingen die onvergetelijke ervaringen nastreven’. En – staat altijd chic – ‘met een voorliefde voor kunst en cultuur waarmee ze zich omringen’. Dit moet je nu echt beweren wil je op social media lifestyletechnisch serieus worden genomen: ‘Ze hebben verhalen om te delen en te verbinden’. En dit krijg je als uitsmijter mee: ‘Iedere vrouw bloeit eigenlijk daarom heet Michele’s allereerste geur voor haar Bloom’.
WAT BLOOM IK EIGENLIJK?
De naam rangoon crepeer (foto) zegt je waarschijnlijk niets. Een synoniem voor deze in Azië in het wild veel voorkomende en voor de sier geteelde kruipplant: Chinese kamperfoelie. Daar kun je je iets meer bij voorstellen. In ieder geval qua bloeiwijze.
Door liefhebbers omschreven als ‘de geur van duizend bloemen’ met bedwelmend effect – zoet, fruitig en bloemig. Alessandro Michele was in ieder geval helemaal onder de indruk toen hij voor het eerst aan deze veelkoppige bloem rook. Hij vroeg parfumeur Alberto Morillas haar als uitgangspunt te nemen voor Bloom.
Mijn indruk van de rangoon creeper die je eerst duidelijk waarneemt en zich vervolgens langzaamaan door de andere bloemen ‘vlecht’: beetje rijp tropisch fruit-achtig. Dat zijn dus tuberoos en jasmijn. Alleen wordt dit keer niet de zware, diep sensuele kant van de eerste benadrukt, maar de meer lichtbloemige noot.
Dit bereikt Alberto Morillas door ook het groene aspect van deze ‘roos’ mee te nemen – denk aan de bladeren en de stelen. Vat dat niet letterlijk op – het is meer het toevoegen van wat diffuse groene noten. Voor extra bloemige helderheid zorgt sambacjasmijn; die tempert de erotische verlangens als het ware van de tuberoos. En deze helderheid is te danken aan de zogenaamde co2-extractie waardoor de jasmijn nog verser geplukt, nog frisser en zelfs groener ruikt. Dit vloeit alles in de basis samen – sneller dan verwacht by the way – in ‘bestofte’ nuances, waarin voor mij de witte musk het wint van de poederige, zoete noot (ik gok op tonkaboon, vanille en sandelhout).
Als Alessandro Michele de komende seizoenen Gucci even spraakmakend als nu weet te houden, dan zal het me niet verbazen dat Gucci een niche-geurenkabinet zal openen. Wat Gucci en niche betreft: ik scoorde van de week in Oldenzaal voor € 15,00 bij een tweedehandswinkel een van de vijf flacons van Forever Now (100ml). De Guccigeur die ‘officieel’ alleen te koop is in het in 2011 in Florence geopende Gucci Museo (Piazza della Signoria, Florence) en Gucciboetieks.
Het vreemde: déze Forever Now ruikt veel minder uitgesproken, beetje verwaterd. Namaak? Zo vreemd is deze gedachte niet. Ik hoor steeds meer alarmerende berichten over dat China copycats van nichegeuren weet te produceren bij niet van echt te onderscheiden. Zowel qua verpakking, zowel qua verpakking, zowel qua compositie.
GEURENGOEROE 