DOORSTART VOOR JEAN PAUL GAULTIER
‘PREMIER MINISTRE’-PARFUM
Jaar van lancering: 2017
Laatst aangepast: 17/03/17
Neus: Daphne Bugey
The older the wiser? Kun je je bij Jean Paul Gaultier afvragen getuige zijn nieuwe geur. De eerste in samenwerking met parfumproducent Puig, dus ook een ander pr-bureau. Ik richtte een nette mail aan de nieuwe persvertegenwoordiger met het verzoek om een persmap plus flacon – nog steeds geen antwoord. Okidoki. Gewoon gezelli naar Ici Paris XL.
Ik lees op www.fragrantica.com dat Scandal breekt met alle clichés. Ik zeg: bevestigt ze juist. Want naam, flacon en promoclip stapelt parfumverleidingsclichés op elkaar. Het concept lijkt eerder bedacht door een inmiddels behoorlijke aan slijtage onderhevig geraakte marketingafdeling dan door een vraiment geïnspireerde ontwerper.
Cliché 1: de naam. De bedoeling wellicht: tegen de stroom ingaan, regels op zijn kop zetten en daardoor ‘schandalig’ zijn.
Cliché 2: de sfeer. Een parade van beautiful nachtvogels in een red light district-setting waarvan de hoofdrolspeelster – ‘Madame le ministre’ – alle regels aan haar kinky boots lapt. ’s Nachts een chique boudoirbelle-del, overdag een keihard werkende multi-tasker op het allerhoogste regeringsniveau – zeg maar een madame de Pompadour (haar bijnaam: ‘le premier ministre’) niet avant, maar après la lettre.
Cliché 3: de naam zelf. Eerder gebruikt maar toen long way back meer effectief en ‘gewaagd’ omdat het moderne parfum als massavermaak tijdens die jaren in de stijgers werd gezet. We hebben het dus over Scandal van Lanvin uit 1933. Als ik me niet vergis vorig jaar als naam opnieuw gebruikt door het voormalige couturehuis.
Voor ik het vergeet: de dop van de flacon. Moet natuurlijk een oh-la-la-gevoel oproepen: de wereld van hoerenbars, striptease, paaldansen en nog meer geilheid rondom Place Pigalle. Grappig in deze: ooit hoorde ik van een uitbater van een stand bij de Looier in Amsterdam dat Jean Paul Gaultier bij hem vintageflacons had gekocht van Elsa Schiaparelli’s Shocking (1937) en Zut (1949).
De eerste inspireerde Gaultier tot Le Classique (1993), de twee was bedoeld voor Le Male (1995). Maar dat bleek commercieel te moeilijk voor ‘de man in de straat’, vandaar een variatie op Le Classique. Nu komen de benen dan toch terug zij het in opwaartse richting. Mijn bezwaar: te veel gimmick, te veel gadget. Parfum gereduceerd tot speeltje. Niets mis mee, ieder zijn ding. Alleen wordt hierdoor voor mijn gevoel parfum geassocieerd met een iets wat je – met heel veel geluk – bij de schiettent of lootjestrekkerij op kermis kunt winnen.
En wat Elsa Schiaparelli betreft: het couturehuis heeft een paar jaar geleden zijn deuren aan de Place Vendôme heropend. Ultra-moderne en spectaculaire kleding als opwarmertje voor de herlancering van haar prachtige geuren natuurlijk. Hopelijk neemt de nieuwe eigenaar de parfumbusiness wel serieuzer dan de vorige investeerder. Shocking was in bijna originele staat weer leverbaar, Zut daarentegen een blamage, een scandal.
WAT SCANDAL IK EIGENLIJK?
De geur wordt omschreven als een ‘honing-chypre’. Maar dat chypre moet je met een korreltje zout nemen. Daarvoor is Scandal te braaf en te glad – iets wat tegenwoordig voor veel geuren geldt en voor een gedeelte hun populariteit verklaart. De gemiddelde vertegenwoordiger van generatie 2.0 wil niet te uitgesproken ruiken.
Geur als een zuchtje, niet als een bom. Moet gezegd: de bloedsinaasappel is aangenaam en in juiste verhouding. Dus citrusfris met een rood prikkelend randje (ik vermoed ook ‘iets van’ oranjebloesem op de achtergrond). De gardenia is ook als zodanig te herkennen zij het ultra beschaafd, niet zoals ze ook in haar ruwe en tegelijkertijd zachte schoonheid te bewonderen is. Hiervoor verantwoordelijk honing met een balsemachtig effect tot gevolg. Ofwel, een mengeling van vanille- en muskachtige noten. Patchoeli schraagt de geur uiteindelijk. Maar niet zoals we ‘haar’ gewend zijn van klassieke chypres, maar ‘geklaard’ – ontdaan dus van haar intens aardse noten. Beautiful, easy going mainstream-fun.
GEURENGOEROE 