EVOLUEREND VAN VREEMD NAAR VERTROUWD
ECOIST-CHIC ALS JE GOED KIJKT
Jaar van lancering: 2017
Laatst aangepast: 30/08/17
Neus: Daphné Bugey, Amandine Clerc-Marie, Christophe Reynaud, Marie Salamagne
Bij de nieuwe geur van Mugler (zijn voornaam is van het label verdwenen) komen een aantal geliefde thema’s in de parfumerie samen. A: een mysterieuze vrouw met waarschijnlijk paradijselijke herkomst. B: een oplichtend hart. C: de lok van de jungle, van de niet-westerse wereld. Roept associaties qua sfeer op met Eden (1994) Cacharel en Alexander McQueens Kingdom (2003), en wat flacon betreft ook met Loverdose (2013) van Diesel en, helemaal vergeten, Princess (2006) van Vera Wang.
En vervolgens ‘alien’ associaties: veel science fiction. Dus very Mugler. De flacon doet me denken aan zijn ‘wereldvreemde’ insectencollectie (1997): zeer hooggehakte wespentaille-wezens gepantserd met insectenogenende brilmonturen die het, gelijk de ‘E.T.’-s uit de film The Invasion of the Body Snatchers, op de mensheid hebben voorzien.
De bedoeling van Aura vermoed ik: dat het naast Angel (1992) en Alien (2004) een klassieker, een derde pijler wordt. Niet makkelijk. Bewijs: Womanity (2010). Revolutionair wat compositie betreft (en misschien daardoor te vroeg), maar qua boodschap en concept te veel omvattend: want óók nog een internetplatvorm waar alle vrouwen in woord en beeld hun eigen kijk op vrouwelijkheid konden uiten. Wijze les: parfumeur hou je bij je neus. Doe waar je goed in bent, en ‘bemoei’ je niet met sociaal-maatschappelijke issues. Daar heb je Linda, andere bladen en glossy’s voor met een zogenaamde vriendinnenband met hun abonnées.
Los daarvan: misschien was het niet zo slim om de derde grote Muglergeur Womanity te noemen. Begint met een w terwijl duidelijk a de ‘geluksletter’ bij hem is. Aura is wat dat betreft een slimme keuze, een naam die Mugler heeft ‘overgenomen’ van het op alle fronten teleurstellende Aura (2011) van Swarovski (net zoals Mugler onderdeel van Clarins). Ook niet handig nu: de parfumwereld is doorgedraaid, er verschijnen te veel geuren. Om moedeloos van te worden en nog vaker: wat een verloren energie, wat een waste of money.
Gaat Aura het redden? Moeilijk, ik zou bij teleurstellende verkoop de boodschap aanpassen. Dus in plaats van zoals nu vrouwen aansporen hun ‘instinct te volgen’ en ‘terug te gaan naar de bron van vrouwelijkheid’ het meer gooien op (varen)groen en eco-denken gepresenteerd in een chique-vreemde omlijsting. Hierdoor kun je de andere gedachte achter Aura meer benadrukken. En dat is dat ‘in het hart van de levende wereld een primitief vermogen van een onbekende bron bestaat, een mysterieuze levensenergie, een geheime en vitale kracht’ die Mugler heeft weten te vangen. Want energie heeft de geur zeker op een vreemde manier en ademt ook mysterieus. Komt door…
WAT AURA IK EIGENLIJK?
… de ‘alien’ compositie. Herkenbaar en tegelijkertijd in eerste instantie niet te duiden waardoor het naar niche nijgt. Ik moest eerst denken aan de zomerse variant dit jaar van A*men dit jaar: Kryptomint. Want ook groen en toch warm.
Twee van de opgegeven ingrediënten zijn echt ‘alien’. Ten eerste: de ruggengraat van het parfum – tijgerliaan. Liaan is een houtige klimplant die in de natuur normaal bomen als steun nodig heeft. Tijgerliaan is dus… iets wat in de tropen groeit? Een fantasienaam marketingtechnisch perfect passend bij de exotische sfeer? Het geureffect volgens Mugler: sensueel en verrukkelijk. Wolfwood: volgens Google een stripfiguur, maar als smaakmaker aan Aura warmte geeft. Dan rabarberblad, bijna niet meer vreemd als ingrediënt: ‘Zo knapperig als pas gemaaid gras, pittig en sprankelend’. Gecompleteerd met een van de oudste bekenden in de parfumindustrie: oranjebloesem – ‘geeft intense frisheid aan het parfum’.
Voor mij is tijgerliaan een mix van volle bloemenmoleculen zwevend tussen lelie en anjer, voor mij is wolfwood een synthetische cistus labdanum-variant met een heel, heel vaag dierlijk zweempje. De rabarber en de oranjebloesem springen er in het begin goed uit maar niet zo groen, scherp en ‘almost tearjerking’ als gehoopt, zoals dat het geval was in Muglers B*Men (2004). Jammer dat de vier neuzen het varengroen op de achtergrond van de sfeerfoto’s niet hebben meegenomen.
Een interessante ontwikkeling heeft Aura zeker: van vreemd en onbekend langzaam evoluerend naar bekend en vertrouwd door de duidelijke oosterse toets in the end. Vreemd maar waar? Aura lijkt wel een blend van Angel en Alien. Zou zo maar de bedoeling zijn kunnen geweest. Best of both worlds melded into one. Ik ruik een toefje vanille met choco-idee van Angel, een vleugje van de jasmijnamber-combi van Alien.
Tenslotte: je kunt je afvragen of vrouwen op deze manier anno 2017 (en door Mugler) aangesproken willen worden: ‘Voor alle vrouwen op zoek naar authenticiteit, naar hun bijzonderheid, die op hun instinct vertrouwen om uitzonderingen te worden in een uitzonderlijke wereld’. Heb deze ‘verantwoording’ van Mugler tegen een aantal ‘lukrake’ vrouwen – een goede vriendin, een buurvrouw, een zus, daar de dochter van, een ander nichtje – zonder uitleg gezegd. Ze wisten gezien mijn achtergrond dat het ‘iets’ met geur te maken moest hebben. Ze begonnen stuk voor stuk te…
Ik ga begin oktober naar Parijs en ga dan dus ook ruiken aan het nieuwe nichekwintet van Mugler – Les Exceptions uit 2016 (inmiddels aangevuld met twee). Tot nu geen tijd gehad me erover te buigen. Ben benieuwd of ik dan in enkele iets van Aura herken, ik vermoed in Chyprissime, Fougère Furieuse en Orient Express.
GEURENGOEROE 