GEURENGOEROE

CONTRADICTIO IN TERMINIS: ‘VERLEIDEN ZONDER VERLEIDELIJK TE ZIJN’

WATER WORDT DRUPPEL

Jaar van lancering: 2016

Laatst aangepast: 30/06/16

Neus: Dominique Ropion

Flaconontwerp: Todd Bracher

Wat hebben Geurengoeroe en Grace Jones gemeen? De ‘voornamen’ beginnen met een g, zijn allebei in hun vakgebied opvallende verschijningen, houden van lots of fun en… – tada! – zijn allebei verknocht aan L’Eau d’Issey (1992). Ja, u leest het goed: verknocht. Het is Jones’ companion waar ze ook verblijft – zoals onlangs in Amsterdam ter promotie van haar autobiografie en een journalist van De Volkskrant optekende dat een flacon van L’Eau d’Issey tijdens het interview op de tafel stond.

Geurengoeroe heeft al jaren een parfumextract en eau de toilette in zijn kabinet. Als hij even twijfelt bij het verschijnen van een – oh no, not again – frisse, transparante bloemengeur, dan pakt hij L’Eau d’Issey als referentie. De tevredenstellende conclusie die hij dan in negen van de tien gevallen maakt: vaak gekopieerd never nevernooitnietjamais geëvenaard.

Het fijne: dat vrijgevige gevoel van bloemen die als in een cascade – begeleid door een zachtzwoele wind – elegant hun waterige kant benadrukken. Was niche in 1992 ingeburged; L’Eau d’Issey was als zodanig geclassifieerd. Door Geurengoeroe in ieder geval.

Een nieuwe omschrijving anno 2016 van deze klassieker: ‘Een uitbarsting van emoties opent het kristalheldere universele water met een explosie van frisheid die zowel aquatisch als een nieuwe uiting van een aardse geur is. Eerst: het vochtige effect van rozenwater plus een akkoord van cyclaam – komen samen tot bloei door een verfrissende nevel van betoverende fresia. Intense, lichte pioenroos en witte lelie accentueren de noten van het kruidige anjer-hart. Vervolgens werken de bloemige middennoten samen met de basis van kostbare houtsoorten, musk en osmanthus die de warmte van de tuberoos versterken’.

Mijn impressie nog steeds: de zonet genoemde cascade door Issey Miyake in 1992 himself bij de lancering omschreven als ‘de mooiste, meest pure geur in de wereld: de geur van water op de huid van een vrouw’.

Dit klopt natuurlijk niet: ‘In 2016 brengt Miyake een nieuw leven in de familie, een tweede hoofdstuk in de L’Eau d’Issey-verhaallijn’. Want de variaties die in de loop der jaren zijn verschijnen, zijn talloos. Dit ‘vergevende’, is Geurengoeroe toch heel benieuwd, want het odyssee-water recreëert zichzelf, ‘stroomt vervolgens vredig als ‘de zuiverheid van een druppel op de huid van een vrouw’.

WAT L’EAU D’ISSEY PURE IK EIGENLIJK?

Vreemd eigenlijk dat zowel L’Eau d’Issey als L’Eau d’Issey Pure als een zuivere geur voor de vrouw wordt gepresenteerd. Voor mij hebben beide iets onbestemds, een prettig gevoel oproepend gevrijwaard van stereotypen. Dit vinden veel mannen ook plesant als je beide geuren zonder introductie introduceert. Ja ik weet, L’Eau d’Issey pour Homme (1994) is mannelijker door zijn duidelijke houtbasis, maar is voor mij eerder meer ‘marketing-Miyake’, dan echt Miyake.

Ik zit al dagen te snuifen aan L’Eau d’Issey Pure, en ik er ‘ga helemaal’ voor. Vooral door de opening: wat een prachtige lelietje-van-dalen (foto) bloeiend langs een klaterend, blauwhelder beekje. Alles wat je van dit bloemeke verwacht ruik je: groen, wit-bloemig, fris, krokant, beetje scherp en wordt pittig gecombineerd met een ‘cologne-kick’ van oranjebloesem. Dat cascade-klateren komt op conto van alweer een nieuw ontwikkeld zeemolecuul. Heet maritima, ofwel nomen est omen, ofwel de naam is een voorteken. Want dit lichte, maritieme gevoel ruik je door de hele compositie.

In het kielzog van het lelietje-van-dalen volgen de damascusroos – zoet, fruitig, lichtjes gekruid – die ondersteund door jasmijn je een volle, bijna klassieke bloemsensatie bezorgt zonder dat de waterige toets verloren gaat – wederom dankzij maritima.

Op de bodem krijgt (als je zo wilt) de geur een licht mannelijke toets dankzij ‘mineraal en dierlijk’ ambergris. Maar zeer bescheiden gezien het wordt geflankeerd door de ‘zachthout’-maker par excellence cashmeran. Langer op de huid krijgt het geheel een licht poederige ondertoon dankzij musk.

Over de flacon zegt Todd Bracher: ‘L’Eau d’Issey is wat alle andere parfums niet zijn: een sfeer van eenvoud en puurheid gebaseerd op een simpel idee over water. Ik geloof dat we voor L’Eau d’Issey Pure het meest elementaire beeld van water hebben gevangen: een druppel – die symboliseert de geur en wordt de flacon’. Ik zou zeggen: een zich steeds langer uitstrekkende druppel die het uiteindelijk van de zwaartekracht verliest: ‘Plons!’

Dominique Ropion over L’Eau d’Issey: ‘Ik was overdonderd! In die tijd was de combinatie van bloemige en aquatische geurnoten uniek. Het trio van lelietje-van-dalen, roos en narcis – een ongebruikelijke combinatie – kreeg een nieuwe dimensie door middel van calone, een molecuul met zeewater-effect, een hintje anijszaad, maar ook groene en honingachtige noten die de compositie voller maakte – vergelijkbaar met een zeebries. Het was direct een meesterwerk en dat is het tot op de dag van vandaag.’

Over L’Eau d’Issey Pure: ‘Een zeer gestructureerde geur, met een vrij compacte formule. Net als L’Eau d’Issey is het een luchtige geur voor overdag met een iets sterkere sensuele touch. Dat komt door cashmeran, een zacht en warm molecuul, balancerend tussen houtachtige en muskgeurnoten. L’Eau d’Issey Pure is een energieke geur in de kern versterkt door ambergris voor de minerale, dierlijke twist. De compositie heeft een duidelijk ‘tweede huid’-effect – een originele zuiverheid. De geur verleidt je, zonder verleidelijk, zonder opdringerig te zijn – geeft op een gracieuze, simpele manier meer energie.’