‘DE ONMETELIJKE NACHT. NU IS ER NIETS ANDERS DAN GEUR’
OF:
‘VOOR HET MYSTERIE VAN DE ROOS. DIE KLEUR UITDEELT DIE ZE ZELF NIET KAN ZIEN’
Jaar van lancering: 2016
Laatst aangepast: 28/04/16
Neus: onbekend
Niet iedereen is het me eens dat ondanks de toegenomen geurverschijningsfrequentie bij Etro de kwaliteit en het dna van het merk geen kwaad wordt gedaan. Sterker, ik vind de laatste edities excellent. Kun je niet van alle merken beweren – we noemen slechts Dior. Sauvage (2015): op alle fronten cliché en niet in lijn met het merk. Om maar te zwijgen van de afgelebberde pornochic ‘allure’ van Poison Girl (2016).
Ik weet er gebeuren spannender dingen in de wereld van niche, en Etro zou je nu eigenlijk als massniche moeten betitelen; maar dat laatste is nu juist een pluspunt voor mij: het Italiaanse merk is een ideaal merk voor beginners op het nichepad.
En zelden een persbericht ontvangen waarvan ik denk: mooi en het klopt. Op alle fronten. Informatief, toch poëtisch (iets ingekort en aangevuld door mij): ‘Een smalle lichtstraal dringt door de lichtblauwe gloed van de dageraad. Alsof het zo gepland is, verschijnt een zonnestraal op dat moment wanneer de bloeiende rozen zich openen, waarmee de met dauw gevulde lucht zicht vult. Net als de schittering van aurora-kwarts, een witte halfedelsteen met een spectrum aan kleuren wanneer het licht er op valt, ontwaakt de dag met eerste schitterende stralen aan de horizon. En om in de woorden van de Argentijnse schrijver, dichter en essayist Jean Louis Borges (1899-1986) te spreken: ‘De onmetelijke nacht. Nu is er niets anders dan geur’.’
Dat was 1. Dit is 2: ‘Shantung verhaalt van nomadische stammen die aan elkaar geweven zijn als wilde zijde. De naam reikt verder dan seizoenen en breedtegraden Het eenvoudige weefpatroon van deze zijdesoort vernoemd naar de Chinese provincie Shantung (waar het oorspronkelijk werd geproduceerd) heeft een unieke structuur die doet denken aan het oppervlak van kiezelstenen met daarover een glans van zoetwatervijvers; de stille oppervlakten ervan verbergen vaak mysterieuze werelden – net zoals het boeket van Shantung’.
Moet me wel van het hart dat ik het citaat van Borges niet helemaal passend vind – er wordt immers gesproken over wat volgt op de nacht, niet de nacht. Als de mensen bij Etro iets meer hadden ‘bloemgelezen’ in Borges’ oeuvre waren ze wellicht op deze regels uit dit gedicht – Nog een gedicht over de gaven – gekomen: ‘Voor het mysterie van de roos. Die kleur uitdeelt die ze zelf niet kan zien’.
WAT SHANTUNG IK EIGENLIJK?
Dageraad in combinatie met ruwe zijde en nomaden. Wat voor een geur roept dat op? En met welke ingrediënten? Ik fantaseer: zachte bloemen (dageraad) geprikkeld door exotische kruiden en harsen (ruwe zijde) afgerond met een vilein dierlijk spoor (nomaden).
De neus van Shantung interpreteert het anders: ‘Een frisse noot van sprankelend Italiaanse mandarijn samen met de genuanceerde zoetheid van zwarte bes en fruitig lychee. Wierook uit Somalië maakt een korte verschijning om het hart vol betoverende vurige rozen en pioenrozen uit te diepen. Voluptueuze bloemkronen buigen voor cederhout en kasjmierhout die de verrassende finale van musk onthullen’.
Elk ingrediënt in een geur kun je in feite vertienvoudigen met niet ‘noemenswaardige’ ingrediënten die op de achtergrond toch een belangrijke rol spelen, het geraamte vormen. Maar te verwarrend werken en te ‘lab’ klinken omdat ze niet gesierd zijn met elegante namen – eerder scheikundige formules. Dat ruik je ook goed in Shantung. Dat wil zeggen: de opening is meer dan alleen mandarijn, zwarte bes en lychee. Want ik neem ook even een aangenaam zurige noot waar – doet denken aan rabarber en groen-groen geraniumblad die samen de zuur-zoete frisheid van de zwarte bes versterken.
En wat is de lychee mooi. Ben er zelf niet zo’n fan van, maar in Shantung ruikt die beter dan the real stuff: zoet, beetje framboos, beetje gourmand, fluwelig met een licht romig accent dat langzaam prachtig transformeert tot een ‘lychee-roos’ zo lijkt wel. Langzaam verliest het rode fruit aan kracht om de rozen en pioenrozen volop te laten bloeien in – aldus Etro – ‘luxueuze tuin waar bloemen, vruchten, schors, harsen, kruiden en bessen worden gedestilleerd tot een enkele, sublieme lentedruppel’.
Weer goed getypeerd. Want dit rozenboeket is meer dan alleen bloemen. In de lichte aanzet van wierook – die het boeket minder ‘vrouwelijk’ gemaakt, geholpen door strak, uitgedroogd cederhout – neem je allerlei kruidige nuances waar. Niet echt direct bij naam te benoemen, maar ik meen een ‘droge’ oregano en salie te bespeuren.
Deze wisselwerking tussen roos, kruidigheid, wierook en hout houdt lang aan, eer de zachte afdaling begint: een subtiel-elegante infusie van musk en kasjmierhout. Het effect: shantungzacht.
GEURENGOEROE 