LELIETJE-VAN-DALEN VOOR DE GEEF
‘PLUK ZE!’
Jaar van herlancering: onbekend
Laatst aangepast: 26/04/16
Neus: onbekend
Ter voorbereiding op de nieuwe Hermessence – met de sierlijk getooide naam Muguet Porcelaine -, een duik in de Belgische wereld van het lelietje-van-dalen. Of beter gezegd: de Frans-Belgische. Want in tegenstelling tot de Lage Landen, heeft het meiklokje daar nog steeds een sterk levende symbolische waarde als boodschapper van het voorjaar. Wordt traditiegetrouw geschonken op de Dag van de Arbeid – 1 mei dus.
In mijn Brusselse voortuin staan ze nu op springen. Maar als het koude weer zo aanhoudt, veranderen ze in ijsklokjes. En nog een paar dagen dus voor onverlatenen ze ongevraagd gaan plukken. Gebeurt elk jaar en altijd ’s nachts. Hoe zou dat toch komen? Van een kant heb ik begrip voor deze illegale plukwoede. Want wat de Brusselse supermarkten rondom 1 mei aanbieden – het moment om je vriendschap, verliefdheid te uiten met een bosje lelietje-van-dalen – stemt treurig: meestal een über-kitschy in cheap cellofaan verpakt boeketje met nogal een ‘wie heb de zeepsop in mijn lelietje-van-dalen-geur gedaan?’-effect.
Als je dat cadeau krijgt, moet je je ernstige vragen stellen over de schenker/schenkster. Vandaar ook dat Apaq-W (Agence Wallone pour la Promotion d’une Agriculture de Qualité) bijna jaarlijks met een campagne je aanraadt om naar de bloemist te gaan voor een echt mooi bosje.
Koop je het liever in spray-vorm maar kunnen kwaliteitsparfums je gestolen worden – Guerlain houdt ook dit jaar zijn 1 mei-traditie hoog met een Muguet – dan zijn er voldoende alternatieven. Zoals Muguet (anno inconnu) van Les Petits Plaisirs en Muguet (idem) van Belvédère.
Zoals wellicht ook bekend is het lelietje-van-dalen ‘une fleur muette’. Ofwel, een ‘dove bloem’. Wil zeggen: de geur kan niet uit het klokje geëxtraheerd worden. Aan de parfumeur de schone taak dat aan de hand van natuurlijke en synthetische ingrediënten te doen.
Meestal een mix van phényléthylique (benadrukt het groene gebladerte van de roos), roosessence, hydroxycitronellal (benadrukt de groene kant van het meiklokje), rhodinol (een mix die de geranium- en muntnuance ‘uit’ de roos naar voren haalt), citronellol (versterkt de citroenfrisse noten van roos), linalol (idem), lilial (groene noot), indolen (geeft de animale kant van wittte bloemen vrij), héliotropine (voor de poederige noot) en ylang-ylang (voor het volbloemige effect). Dit is de basis: nu kan de neus hier zijn ‘eigen’ ingrediënten aan toevoegen om zijn lelietje-van-dalen anders dan alle andere te maken.
WAT MUGUET IK EIGENLIJK?
Daar is bij Les Petits Plaisirs en Belvédère dus totaal geen sprake van: standaard lelietje-van-dalen. De eerste benadrukt het fris-groene aspect, vervolgens een groen, dan een bloemig om te eindigen in zeepachtige nuance. Alleen: verdwijnt wel heel erg snel. En doet me denken aan het afwasmiddel dat Lidl in Brussel verkoopt. Maar dat is toch heel schoon: je afwas doen in een wolk van meiklokjes.
Muguet van Belvédère geeft een mooier uitzicht. Net wat spannender, méér een idee van een ‘echte geur’: bloemiger, ‘ronder’ met zowaar ‘een iets’ van indolen. Opvallend bij beide: geen strakke witte musk om het geheel een fris-cleane achtergrond te geven. Ik moet eerder denken aan de volheid van aldehyden. Huis-, tuin, en keukenlelietje-van-dalen is wat je krijgt.
Ben daarom erg benieuwd naar hoe Hermès dit kleine bloemeke teer en fijn met Muguet Porcelaine gaat interpreteren. Het adjectief roept hoge verwachtingen op.
GEURENGOEROE 