STRANGE I’VE SEEN THAT FACE BEFORE (VERY RECENTLY)
SWEET FLOWERS
Jaar van lancering: 2016
Laatst aangepast: 16/03/16
Neus: Quentin Bisch
Model: Elisa Sednaoui
Foto- en videografie: Paolo Sorrentino
Concept & realisatie: Angela Missoni
In de parfumerie kun je natuurlijk heel vaak knipperen met je ogen van verbazing. Niet alleen om het wonderschone, maak eveneens puur om het inhoudelijke: ‘Maar, maar… deze lijkt als twee, wat zeg ik, drie, vier, vijf en nog veel meer druppels op die, en die en die, en die… Ook qua sfeer en boodschap kunnen de ‘Verenigde Parfumeurs’ er wat van. Mocht een Beste Kopie Van Het Jaar-prijs bestaan, dan zou de nieuwe geur van Missoni direct bij de kanshebbers horen, worden genomineerd.
Want toen Geurengoeroe vervolgens het model en vervolgens de flacon zag, kon hij even alleen nog maar denken aan de ‘doorstartgeur’ van Roberto Cavalli: Robert Cavalli (2012). Ligt dit nu aan Geurengoeroe, maar dit is toch een kwestie van kortetermijngeheugen, gebrek aan kennis over wat er speelt in de markt en/of een gewoon ‘what-you-can-do-I-can-do-better’-benadering van de business.
Ik zeg: oordeel zelf. En wat ik nog vreemder vindt: de promoclip. Gemaakt door een van de meest getalenteerde regisseurs uit Italië op dit moment, maker van La Grande Belleza (2012). Die maakt zich er wel erg gemakkelijk van af wat mij betreft – de overeenkomsten met de filmfeeststemming zijn talrijk, de uitvoering is alleen minder uitbundig en minder goed gespeeld: model speelt actrice.
Maar nu ruim baan voor het idee achter de geur. Angela Missoni wou een geur voor de sensuele en uitbundige vrouw – ze is niet de enige in de parfumerie. Ze preciseert: ‘Ze is vol zelfvertrouwen, ze draagt deze geur zoals ze met haar lichaam in een jurk glijdt, en hiermee haar levendigheid en charme verhoogt’. Ze is niet de enige. Ook altijd vleiend om als vrouw te horen, lijkt me; maar dit praatje wordt voornamelijk gebezigd in de reclamewereld: ‘Ze is een nieuwsgierige vrouw die lak heeft aan conventies en vooringenomen ideeën’.
Als je heel goed, maar dan ook heel goed kijkt, zie aan de flacon dat Angela Missoni zich heeft laten inspireren door de wereldberoemde glasblazers van Venetië (of eigenlijk van het nabijgelegen eiland Murano). Resulterend in een ‘uniek, kostbaar, tijdloos en hedendaags object’ – toe maar! – met kleurgradaties overlopend van paars naar fuchsia en groen – zoals Missoni’s onvergelijkbare stijl.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Missoni in een notendop: een soft floriental die eigenlijk een variatie op een nu nog steeds populair thema is dat Chanel met Coco Mademoiselle (2001) introduceerde: een overheersende gezoete jasmijn-roosconstructie met een subtiel gourmandrandje (meestal fruit drijvend in vanille).
De voor mij nieuwe neus Quentin Bisch volgt hetzelfde spoor met dit verschil dat Missoni wat luchtiger van aard is in het hart door naast een fruitige roos haar schalkse zus ‘Pioentje’ toe te voegen. Wordt niet door deze twee rozen ‘zelf’ opgeroepen, maar door petalia (een synthetisch molecuul dat ruikt naar een fruitige roos en pioenroos). En voor het jasmijneffect werd maholia gekozen: een zachte bloemennoot met jasmijnondertoon).
De geur komt klassiek op gang met een ook al een beetje gezoete citrusmix. In dit geval: bergamot, limoen en citroen. Maar al heel snel verdwijnen de bloemen in de zoete basis. Hier niet vanille, maar melkig sandelhout en vanille-achtige tonkaboon. Op het eind nog een scheut ambroxan voor de nodige sensualiteit.
Al doorruikende vermoed ik dat in Missoni nauwelijks natuurlijke ingrediënten zitten – iets wat versterkt wordt door het gezoete citrusintro. Zou dit dan een van de oorzaken kunnen zijn dat het overgrote deel van de jeugd van tegenwoordig maar niet echt kan wennen aan de klassieke eau de cologne – daar spettert de citrus vanaf.
GEURENGOEROE 