ZOETHOUDERTJE
MISLEIDENDE ‘INGREDIËNTENDECLARATIE’
Jaar van lancering: 2015
Laatst aangepast: 14/03/16
Neus: Cécile Matton, Ralf Schwieger
White Musk (1981) van The Body Shop stinkt zoals je wilt, in vergelijking met andere witte musk-geuren, uren in de wind. Dan verwacht je van Black Musk – als witzwart-contrast – dat je die met een zakdoek voor je neus moet aanbrengen.
Ik mocht ooit in Versailles in de Osmothèque ruiken aan echte musk afkomstig van het muskushert uit de Himalaya: een zakdoek was niet afdoende. Het was een precisiebom met alle geuren die je – nu volgt een vrije associatie – in de dierentuin opsnuift bij gekooide, nog steeds met uitsterven bedreigde diersoorten: meuren kun je le(u)ren. Ik wankelde letterlijk. Lekker is niet het woord, eerder het besef dat je tegen wil en dank, tegen wil en stank, in contact bent met de ‘woest-aantrekkelijke’ kracht van geur als lokmiddel – die het moschus–hert als zodanig ook gebruikt.
Black Musk valt dan behoorlijk tegen (voor de animale musk-liefhebber), valt dan behoorlijk mee (voor de katoengeplukte witte musk-fan). Maar, als Black Musk één kleur heeft, dan is het voor mij paars. Want ik heb geen associaties met musk, eerder met een ‘fruitchouly’ – het nu zo populaire geurgenre dat héél véél fruit combineert met een houtachtig fond. En een fruitchouly wordt meestal met de kleur paars geassocieerd.
The Body Shops’ toelichting vind ik dan ook niet kloppen: ‘De meest duistere, sensuele musk-variant van alle’. Niet dus. ‘Je wordt gelokt door de zoete akkoorden’. Dat klopt! En hoe! Wordt vervolgd met ‘terwijl het krachtige hart je zal overrompelen. Musk is één van de sterkste feromonen uit de natuur, en wij hebben de meest duistere, cruelty-free musk met de zoetste ingrediënten – dat klopt nog een keer – uit de natuur gecombineerd voor een super sensuele, krachtige musk-geur’. Staat leuk en hip: cruelty-free, maar dat is feitelijk elke musk verwerkt in een geur vanwege de puur – verplichte – synthestische opbouw.
En op ‘uit de natuur’ valt trouwens wel wat af te dingen. Peer wordt synthetisch samengesteld. Heliotroop idem. En: zwarte vanille bestaat niet – of je moet de gefermenteerde peul bedoelen, maar die is donkerbruin. Is die zwart dan is die over zijn (b)ruikbaarheidsdatum heen. Zwarte musk evenmin, net zo min als groene, paarse en roze musk. Is een fantasienaam om de consument te sturen.
Daarnaast vind ik de toelichting over bepaalde ingrediënten verwarrend. Patchoeli wordt voorgesteld als balsemachtig. Not! Patchoeli is kamfer- en bosachtig. Vetiver is aards fris. Niet ‘chocolate-like’ – dat is juist eerder patchoeli, want die heeft ‘van zichzelf’ een gourmandachtige, zoetige noot. Om die te benadrukken moet je het wel pushen met harsen. Ook vreemd dat zoethout – een van de meest gebruikte ingrediënten in de parfumerie ‘op de achtergrond’ – wordt omschreven als ‘afrodisiacum, een mysterieus gourmandakkoord’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Zoals gezegd: een echte een fruitchouly behoorlijk girl-girly geïnterpreteerd. Met andere woorden: heel veel fruit met bloemige tussennoten eindigend in een houtachtige basis. Er werd niet voor de bambinella-peer gekozen vanwege het specifieke aroma. Alle peren ruiken hetzelfde in geuren, het gaat er om waarmee je ze omringt. Wel omdat de bambinella door zijn kleine maat zo schattig oogt en daarom binnen no time in Groot-Brittanië ‘uitgroeide’ tot een van meest populaire soorten. En die wordt in grote hoeveelheden in de opening verwerkt in Black Musk waardoor het moeilijk is om de roze peper en de bergamot eveneens te onderscheiden. Kwestie van je neus er goed in zetten.
Wat je op een gegeven moment wel goed ruikt is de poederige heliotroop die door de ylang-ylang een iets bloemiger uitstraling krijgt. Maar het gaat vooral om de basis. Logisch: hierin bevindt zich de ‘zwarte musk’. Maar wat ik voornamelijk eerst ruik, is het zoethout dat eerst mooi linkt met de heliotroop, om vervolgens een houtachtige noot te ontwaren die doet denken aan een heldere, van zijn kamfernoten ontdane patchoeli – versierd met een door veel vanille bedekte, licht gepoederde musk. En die is niet zwart, maar zoet, gourmand-zoet.
Het verbaast me niet dat Black Musk goed loopt, zoals een medewerkster van The Body Shop-winkel me op het Zuidstation in Brussel onlangs meedeelde. Want meisjes en jonge vrouwen hebben, door het overaanbod van fruitchouly’s, inmiddels geleerd die erg lekker te vinden.
GEURENGOEROE 