GEEN SCHOONGEWASSEN MAAR EEN DIERLIJKE WITTE MUSK
VANAF DE LANCERING – HET KAN! – EEN KLASSIEKER
Jaar van lancering: 1981
Laatst aangepast: 25/02/16
Neus: onbekend
In 1981 werd White Musk gelanceerd. Vanaf de lancering een klassieker. Bijzonder: niet te koop in de gewone parfumerie, maar in de winkels van de toen snel uitbreidende, nieuwe formule op ondernemerschap: niet alleen willen omzetten uitpuur winstbejag, maar ook verantwoordelijkheid nemen op gebied van het milieu, de natuur, mens en dier. En het daadwerkelijk doen in plaats van het bij wensen en goede voornemens laten.
Dit activisme en je klanten er in betrekken was toen nieuw, revolutionair, nu mainstream. Maar pas op: veel bedrijven caren nu very, very much, zijn very, very begaan met de wereld en minder bedeelden omdat het nu maatschappelijk wenselijk is. Een groene eco-sticker op de voordeur geplakt, hupsakee klaar!
White Musk wordt nu op de site van The Body Shop omschreven als de allereerste ‘cruelty-free-muskgeur die met alle bestaande regeltjes van de parfumindustrie brak’. Wat me stoort: dat verkleinen van regels. Wat een girly beautyblog-insteek. Alsof je dat zo maar even, terwijl je je healthy en natuurlijke biologische boerenkool-wortelsapje drinkt, regelt: ‘Hé, schatje, kun je dat eventjes aanpassen die petitepeuterige regeltjes, zou ik wel zo prettig vinden, doei-doei’. Alsof de oprichtster, Anita Roddick, zo naar de wereld keek. Not!
Ook geen uitleg van deze bewering. Want wordt nu gedoeld op het verbod van dierlijke ingrediënten in geuren of gedoeld op de compositie? In beide gevallen: nee. Vanaf het midden van de jaren zeventig (van de vorige eeuw) zijn alle geuren verplicht ‘cruelty-free’ – door het wereldwijde verbod op dierlijke ingrediënten. Niet dat iedereen naar die regels leeft: echte musk is nog steeds te koop – weliswaar in het vage illegale circuit. En word je daar mee gepakt in China: doodstraf staat op het hoofdprogramma.
En wat dat regeltjes breken betreft: White Musk is een gewone compositie zoals talloos andere waarin synthetische musk de hoofdattractie vormt. Wat wel nieuw was volgens mij: de eerste geur die White Musk heet. Niet nieuw, maar wel aangenaam: de gebruikte musk is niet clean en schoongewassen, maar heeft nog steeds een ‘viezig’, dierlijke accent synthetisch gekopieerd van de echte natuurlijke musk afkomstig uit de klieren van het muskushert. En dat kan nu misschien tot verwarring leiden omdat white musk sinds ‘jaar en dag’ in eerste instantie wordt geassocieerd met schoon en fris gewassen katoen.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Ben je dus gewend aan frisgewassen eendimensionale ‘katoenmusk’-geuren, dan schrik je wellicht van White Musk. Niet alleen om het animale aspect – heel bescheiden gedoseerd weliswaar -, maar ook om de gelaagdheid van de compositie die in de olie-variatie (meer aards, meer hout, meer iris) nog beter tot zijn recht komt.
Het is een ‘echte’ parfumcompositie. Mooi die lichte, maar toch volbloemige aanzet van lelie en ylang-ylang die een fris-groen accent krijgt door galbanum en basilicum. Terwijl je de musk al direct waarneemt wordt die eerst nog verborgen gehouden door het klassieke bloemenhart – een diffuse mengeling van jasmijn, roos en iris verzacht door perzik.
In de basis komt de musk echt op gang die inmiddels door de overdosis iris (in vergelijk met de andere bloemen) een poederige zachtheid heeft gekregen. Je ruikt iets rokerigs, iets dat lijkt op de geur van champignons en andere paddenstoelen. Andere vaak gemaakte associaties: zweet, ‘dierentuin’. Dierlijk musk dus, die zijn codes blijft afgeven terwijl een amberachtige gloed het dierlijke accent verzacht. Het hout geeft White Musk een zekere strakheid. Te heftig? The Body Shop heeft/had allerlei meer cleane variaties in het assortiment – vaak limited editions.
GEURENGOEROE 