OP MAAT GEMAAKT PARFUMPAK
MET EEN ‘PEPPERSPRAY’ IN DE BINNENZAK
Jaar van lancering: 2016
Laatst aangepast: 08/03/06
Neus: Christophe Raynaud
Model: Milan Krouzil
Fotografie: Jossh Olins
Stelt zich niet eens voor, begint direct met haar commentaar: ‘Oh F*** off, heb je een keer geen reclame maar een nuttige toevoeging?’ De zegeningen van social media. Maar we blijven netjes en antwoorden: ‘Beste Daniële de Vree (lid van de Facebook Dutch Fragrance Community), bedankt voor je vriendelijke bericht. Ik ga er vanuit dat de drie *** staan voor ragrance. Hoogachtend, Geurengoeroe die u ook nog een prettige dag toewenst’. Dit naar aanleiding van mijn blogbericht van gisteren.
Voor mij nieuw: dat Jil Sander ook maatpakken levert. Vol verwachting surf ik naar www.jilsander.com, maar hoe ik ook op het vakje ‘man’ tik, de site verwijst me constant terug naar de openingspagina met daarop de herfstwintercollectie 2016 voor de vrouw. Ik hoor naaldhakken klikken in het donker. Nog één keer dan. Weer die naaldhakken. Dit is geen modeblog – dus laat maar. Doei-doei! Ik pak het persbericht: ‘De nieuwe herengeur Strictly doet denken aan een maatpak van het Duitse modelabel: volmaakte eenvoud, uiterst comfortabel, verleidelijk en gewaagd. Deze geur geldt als de masculiene alter ego-versie van Simply en is uniek pittig vanwege het bijzondere ingrediënt witte peper’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Uniek? Dat dan weer niet – de eerst gepeperde geur die direct in mind komt: Les Saisons Hiver (2004) van Van Cleef & Arpels, de tweede: Marc Jacobs’ Bang (2010). Maar tjonge, tjonge: Strictly heeft in de opening het effect van een pepperspray – daarvan schrikken de maatpaknaden zich een ongeluk; de met zorg aangebrachte panden vallen spontaan op de grond.
‘Gelukkig’ worden na dit peperoffensief verzachtende omstandigheden in stelling gebracht. Dat ruik je nog niet direct aan de laurier – die geeft de witte (en zwarte) peper een groenig-kruidige ondertoon. Wèl aan de nootmuskaat: die geeft de peper een kruidig-stoffig laagje. Wèl aan de kardemom: die geeft de compositie een all over lichtfrisse, groene toets.
En die haakt weer mooi in op de duidelijk waarneembare vetiver, die hier meer rokerig dan ‘aards fris’ is, en meer houtiger wordt gemaakt door cederhout. De vanille-rummige, sensueel-zoete tonkaboon kun je zien als het garen van het pak die alle losse panden, vrijgekomen van de schrik, weer aan elkaar hecht.
Ook meldt het persbericht dat de parfumeurs Sonia Constant en Olivier Pescheux vier maanden werkten aan de compositie en daarbij kozen voor de beste ingrediënten. Laatste lijkt me niet meer dan logisch. Ik ben nog geen persbericht tegengekomen waarin stond dat de slechtste ingrediënten werden verwerkt. Wat trouwens nog geen garantie is voor een dito kwaliteit. Kan evengoed iets moois opleveren. En dat geldt ook voor de hoeveel tijd die ergens in gestoken wordt; is niet maatgevend, bepaalt niet de uiteindelijke kwaliteit. Strictly is in de categorie masstige een goede geur. Ben benieuwd wat voor een verwensingen ik van Daniële de Vree nu krijg toe geslingerd.
GEURENGOEROE 