VIOOLTJE KRIJGT BEZOEK VAN TUBEROOS
WAT ZIJN DE GEVOLGEN?
Jaar van lancering: 2016
Laatst aangepast: 07/03/06
Neus: Christophe Raynaud
Model: Toni Garrn
Fotografie: Josh Olins
Flaconontwerp: Suzanne Dalton
Het nadeel én risico van de constante stroom aan geuren is dat de composities an sich, inhoudelijk, minder serieus worden genomen (soms vraag ik me af hoeveel procent van de parfumgebruikers hier hun koop op baseren). Komt natuurlijk voor een groot deel door het inmiddels te voorspelbare traject dat een geur uit de ketenparfumerie aflegt.
Eerst de lancering van een eau de parfum dat bij succes een of twee jaar later wordt voortgezet met een eau de toilette. Blijkt het dan nòg geen kassakraker, dan wordt soms een jaar of twee later – als ‘doorstart’ – aan de eau de toilette gesleuteld. Maar meestal verdwijnt de geur stilletjes naar de onderste plank om plaats te maken voor nieuwe geur van hetzelfde label die dezelfde behandeling krijgt. En weer. En weer.
Slaat de geur ècht aan: grote kans op een intense (voor de vrouw) of extreme (voor de man) versie. Blijft de klant hierdoor geïnteresseerd en dus herhalingsaankopen doen, dan wordt er al gesproken van een nieuwe klassieker. Gaat dat ook gebeuren met Simply? Werd bij de introductie in 2014 aangekondigd als ‘een grote, toekomstige klassieker die de tand des tijd zal doorstaan’. Heb daarna niets meer vernomen – kan ook aan mij liggen. Maar dat geldt natuurlijk voor zoveel geuren. Alleen: ik heb Simply nog in geen enkele toptien zien staan bij welke keten dan ook – kan ook aan mij liggen. Maar dat geldt natuurlijk voor zoveel geuren die met evenveel arrogantie werden aangekondigd.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
De eau de toilette-versie van Simply volgt het groene, zacht-zoete viooltjesspoor van het eau de parfum alleen is er nu sprake van een meer bloemige interpretatie. Dat wil zeggen: er wordt een bloem toegevoegd die ervoor zorgt dat het viooltje meer bloem wordt en daardoor minder zoet. Christophe Raynaud zegt hierover: ‘Ik heb meer facetten toegevoegd aan de natuurlijke en poederige aspecten van het viooltje’.
Zo ontstond een nieuwe sensuele, bloemeninterpretatie door het viooltje aan de tuberoos – foto – te koppelen’. Alleen, schrik niet (als tuberooshater) of verheug je niet teveel (als tuberoosliefhebber) want deze van geilheid uit elkaar spattende bloem houdt zich hier behoorlijk op de vlakte, blijft nogal ‘simply’. Durft niet met haar meest erotische kant te lonken.
Komt deels op conto doordat ze wordt omringd door fris-groen kardemom (tenminste als je deze specerij er weet uit te halen), deels op conto van het viooltje en deels op conto van de witte musk. Maar voor het zover is, komt eerst een groen-zoete vleug uit de flacon: een mooie combinatie van peer en galbanum, chic-zoet gemaakt door ambrette. De hoofdnoot in de basis is leer. Alleen, schrik niet (als leerverwerper) of verheug je niet teveel (als leerfan) want deze vileine speler is stevig verpakt/verstopt in een volle laag vanille en een van haar kamfernoten ontdane patchoeli; vervalt van wild tot tam.
Volgens parfumeur Christophe Raynaud is er sprake van een ‘essence to wear’. Tja, wat moet je hiermee? Dat geldt in feite voor elke geur – dûh! Voor mij had deze eau de toilette krachtiger mogen zijn en niet teveel gedreven door de ‘simply’ musk-, vanille- en patchoelistructuur (iets waardoor ook zoveel andere populaire worden gekenmerkt). Ik bedoel: waren deze ingrediënten door Thierry Wasser of Enzo Galardi verwerkt, dan was er een ‘essence to dare’ uitgekomen, hoewel minimalistisch, toch even uitgesproken als de mode van Jil Sander. Of misschien doet Raynaud het zelf wel met de intense versie – mocht die ooit komen.
GEURENGOEROE 