BLOEMETJESGORDIJN, BLOEMETJESFONTEIN, BLOEMETJESFESTIJN
BIJNA NATUURINDENTIEK GEURGENOT
Jaar van lancering: 2016
Laatst aangepast: 10/02/16
Neus: Annie Buzantian, Richard Herpin
Concept & realisatie: Marc Jacobs
Was ik gisteren nu wel of niet een beetje doorgeschoten met het gerstenat? Was ik nu wel niet verkleed als xxxxl-neus? ‘Mien waar is mijn feestneus… door de regen weggedreven… ?’ Waar zijn me nieuw gemaakte vrienden, of vonden ze de rap-adaptie van mijn all time carnavalsclassic toch niet zo leuk? Was ik niet ritme- en woordvast genoeg? ‘Weet je wel wat ik zou willen zijn, een bloemetjesgordijn, of – nog fijner – een bloemetjesfontein. Elke dag verspreidt ik een geur zo fijn, echt een festijn, niet terpentijn maar serpentijn voor de neus. Heus, ik heb geen andere keus’.
Nu kun je bloemetjesgordijn melig interpreteren, maar ook serieus. Serieus in de zin prettig en aangenaam, als beeld voor iets schoons. Hierop kom ik door Daisy Blush, Daisy Eau so Fresh en Daisy Dream Blush. Want sinds ik me beter in de geuren ben gaan verdiepen, verwonder ik me toch weer eens over hoe boeiend composities kunnen zijn. Dat ‘beter’ komt door de verwachting die ik – ongeroken – van de geuren had. Ik dacht: ‘Marc Jacobs zal wel weer in zijn privéfruitgaard aan alle rode vruchtendragende struiken en planten hebben geroken, gesnuffeld en geplukt ter inspiratie. Want dat is wat nu jonge meisjes willen, wensen volgens de industrie. Toch? Wat schetst mijn verbazing: rood fruit schittert door afwezigheid. Alaaf! Hiervoor in de plaats: luchtige, bijna natuurindentieke bloemengeuren die haaks staan op de ‘plastic fantasic’-uitstraling van de doppen.
Knap dat neuzen met grotendeels synthetische ingrediënten je het gevoel geven alsof je in – gedroomde – zomerse weiden, langs zomerse beekjes wandelt. Dit keer niet alleen begroeid met madeliefjes, maar met bloemen die het gevoel geven van: nu is het lente. En dat is wel ‘net zo handig’ heden ten dage, want deze rustgevende plekken dreigen – ook ik in Nederland en in België – het onderspit te delven voor nog een vinex-wijk, kantorenconglomeraat, industrieterrein die uit een soort van gewetenswroeging en/of cynisme van de uitvoerenden namen krijgen met nostalgische insteek: ‘Floriande’, ‘Waterakkers’, ‘Kersenboogerd’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Vooropgesteld: dit Blush-trio is geen niche. Heeft ook niet de pretentie. En dat is maar goed ook. Waarom moeilijk doen als het met ‘minder’ ook kan? Wat volgens mij bewust ontbreekt is de verdieping, die je zoals bij een klassieke Guerlain, maar door en door en door kunt ruiken, telkens nieuwe aspecten. Nee, deze drie geuren zijn momentopnames, foto’s, selfies als een herinnering aan prettige belevenissen.
Daisy Blush – door Annie Buzantian – wordt omschreven als ‘een boeket van vers geplukte bloemen, sprankelend en vrolijk’. Bij peer begin ik altijd te schrikken, want dat geeft meestal een mierzoet-kleverig, zogenaamd sappige aroma. Wordt in deze geur goed gecompenseerd door waterlelie en bergamot, waardoor je eerder het idee hebt van waterdruppels die van een rijpe vrucht vallen.
Het hart: een onverwachte combi: lelietje-van-dalen (1), kamperfoelie (2) en mimosa (3) die samen een tussen voorjaar- en aankomend zomergevoel geven. Zwevend tussen groen-fris (1), lente (2) en een warme, honingachtige gloed (3). De afronding ondersteunt dit natuurlijke bloemengevoel zonder dat je het in de gaten hebt: skinmusk (denk aan schoongewassen huid) en edele houtsoorten – bestaan er ook onedele?
Daisy Blush eau so Fresh (door Richard Herpin) is frisser van aard. Moet ook. Ligt in de naam besloten. Steekwoorden: zorgeloos, levendig, warm, stralend, bruisend. Opent behoorlijk fris-fruitig: mandarijn, appel en roze grapefruit voorbij drijvend in koel beekje. Het hart combineert de fruitige roos met de ‘knisperende’ frisheid van fresia en lelietje-van-dalen. Ofwel, een licht bloemenwater-effect. De fruitigheid van de opening wordt in de onderstroom gecontinueerd door abrikozennectar – fluweelzacht met een honingachtig accent dat er voor garant staat dat het cederhout en musk niet al te clean en hard kunnen ‘uitwasemen’.
Mijn favoriet: Daisy Dream Blush (door Annie Buzantian). Zacht, lieflijk. Als een zomerse wolk – gezien ‘vanuit’ een roze (zonne)bril – waaruit bloemen sierlijk druppelen. Hoewel inhoudelijk deze geur veel overeenkomsten vertoont met de vorige twee – waterlelie, roos, lelietje-van-dalen, fresia, musk – is het eindresultaat anders.
Na de fris-zachte-groene bries (opgegeven: viooltjesblad, waterlelie, bergamot) ervaar ik nog meer de afdruk van de ware natuur. Het effect is wat warmer, meer richting zomer. Komt door het samenspel van de bloemen, die merkwaardigerwijze mij doet denken aan sering. Zonnig-fris. Lijkt wel alsof ze beplakt zijn met de – in dit geval poederige – musk. Verder vetiver. Eerlijk gezegd: ruik ik niet. Wat me wel bijblijft, de onbekommerdheid en de ‘vanzelfsprekendheid’.
GEURENGOEROE 