OUD & VERTROUWD (DEEL DRIE)
‘OMGEBOUWD’ OUD
Jaar van lancering: 2012
Laatst aangepast: 11/01/16
Neus: Fabrice Pellegrin?
Aan sommige, jezelf gedane beloftes – niet alleen rondom het nieuwe jaar – is het nog niet zo makkelijk je daar aan te houden. Zoals mijn verbod om nog een oud-geur te bespreken. Daar blijven er zoveel van verschijnen dat Geurengoeroe, of welke geurenblogger dan ook, daar een aparte blog aan kan wijden. Maar soms sluipt het toeval in je wereld. Ongevraagd. Onverwacht.
Dus moet ik onlangs aan een ‘net opgedane’ vriend vragen of ik tijdens ons cafébezoek even discreet met mijn neus in zijn hals mocht verdwijnen. Want ik rook iets prettigs, dat me doet denken aan – inderdaad – oud. Het blijkt de versie van Reminiscence te zijn. Vooropgesteld: Reminiscence’s Oud is niet ontstaan uit een intens en diep verlangen een geur te creëren helemaal passend bij het DNA van het semi-juweliersmerk (zoals Patchouly uit 1970), maar is meer ingegeven door marketing. Niets mis mee. Want: every perfume label should now have at least one oud. En voor Reminiscence is het menens: Oud werd bij lancering direct ondergebracht in de serie Les Classiques.
Is dat gerechtvaardigd? Ja, want de geur is goed, heeft als je even door snuift eigenzinnige details. Droog, pittig, strak overlopend in een warme omhelzing voorzien – voor de liefhebbers – van een subtiel gourmand laklaagje en zelfs – voor de liefhebbers – een licht vilein animale injectie.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Een ‘krasse’ interpretatie van oud. Met dien verstande dat in de meeste Europese oud-geuren geen druppel echte oud zit. De reden: omdat ‘the real stuff’ zijn gewicht meer waard is dan goud – ondanks het feit dat de wereldprijs daarvan enorm is gekelderd.
Zo wist Gérard Ghislain van Histoires de Parfums mij onlangs te vertellen dat nu de elite van Arabië parfumhuizen in Grasse opdracht geeft voor een oud-compositie. Die wordt dan zonder oud naar de opdrachtgever gestuurd die er vervolgens de door de neus voorgeschreven hoeveelheid echte oud-olie aan toevoegt. En zoals al eerder vermeld: je kunt oud nu imiteren door het gebruik van verschillende – synthetische – houtsoorten vermengd met dito musk.
Reminiscence’s Oud gedraagt zich als een racewagen op Formule 1-race-circuit: alle ingrediënten gaan samen van start zo lijkt het wel. Ieder heeft eerst zijn eigen baan, maar ‘scheuren’ vervolgens in verschillende snelheden alle kanten op, langs elkaar heen, over elkaar heen om uiteindelijk in volle harmonie samen te finishen.
De opening met bergamot, roze peper en kardemon is als een druppel op gloeiend asfalt (gemaakt) van ‘oud’ die goed door de bocht scheurt, maar eerst de nu bijna klassieke oud-combi in het hart (zoete roos en ‘zoet-stroef’ saffraan – foto) alle kans geeft zich te ontwikkelen.
De oud in Oud is een mix van sandelhout (romig), cypriol (droog-verbrand), guaiac (rokerig), ‘kasjmierhout’ (zacht) en patchoeli (warm, strak en smeulend). Boeiend om hier ook weer te ruiken dat patchoeli omringd met de juiste noten ook een chocolade-noot heeft en samen met sandelhout voor het gourmand-effect (versterkt door tonkaboon) zorgt zonder dat het de overhand neemt.
Resultaat: een zoete oud die – gelukkig – door het vele hout niet veranderd in een oud-bonbon. En leuk, dat licht vileine ondertoontje zwevend tussen bevergeil, musk en leer. Tenslotte: door de evenwichtige balans tussen hout, ‘oud’ en zoet is deze Oud gender free. En leuk voor Reminiscence-diehards: Oud laat zich heel ‘magisch en duizend-en-een-nacht’ mengen met de andere geuren uit Les Classiques.
GEURENGOEROE 