GEURENGOEROE

TICKLE MY FANCY, TICKLE MY PANCY

Jaar van lancering: 1922/2015

Laatst aangepast: 19/12/15

Neus: Fabrice Pellegrin

Wat een lekkere naam Love in Idleness. Prikkelt je fantasie, tickles your fancy – Shakespeare ging me voor – en die bij ‘wikipedia-en’ een van de bijnamen blijkt te zijn van een viooltjessoort – Viola tricolor – die in Europa (oorspronkelijke habitat) en inmiddels ook in de Verenigde Staten veelvuldig in het wild voorkomt.

Wild kun je in dit geval breed interpreteren want ‘heartsease’, ‘heart’s ease’, ‘heart’s delight’, ‘tickle-my-fancy’, ‘Jack-jump-up-and-kiss-me’, ‘come-and-cuddle-me’, ‘three faces in a hood’ en ‘pink of my John’ (andere bijnamen), groeit net zoals de klaproos ook op de meest onverwachte plekken in verstedelijkte gebieden. Ik ontdekte haar deze zomer tussen twee beschaduwde stoeptegels in ‘mijn’ Brusselse voortuin. Let wel: het driekleurig viooltje moet je niet verwarren met het maarts en/of welriekend viooltje (Viola odorata) waar vroeger de geur aan onttrokken werd, maar nu in de parfumlaboratoria wordt gekopieerd ter bereiding van viooltjesgeuren.

Zoals Love in Idleness, door Atkinsons grappig omschreven als een ‘neo-Victoriaanse liefdesdrank’ die, dan wel weer utterly cliché, is gemaakt ‘voor hen die in de magie van de geur geloven. De aromatische onschuld van viooltjes, aangeraakt door de pijl van Cupido, getransformeerd tot een betoverende, sensuele liefdesdrank. Love in Idleness is de geur van liefde op het eerste gezicht, een geparfumeerde ontmoeting tussen een intens vrouwelijke iris en viooltjesakkoord met als basis een verleidelijke houtachtige chypre’.

Hieruit zou je bijna opmaken dat het de geur alleen voor ‘milady’ is. Weet dat het viooltje altijd een ambigu karakter heeft gehad en in verfijnde, dandy-eske kringen ook ooit met trots gedragen werd ‘milords’. Waarvan getuigen de beroemde – niet met één parfumhuis te associëren – geur Violette de Parme en bijvoorbeeld Mouchoir de Monsieur (1904) van Guerlain.

Hoewel in deze geur geen enkele viooltje inzit, heeft het een conforme zoetheid die nog eens wordt ‘onderstreept’ door het feit dat het de mannelijke pendant is van Violette de Madame (1901). Guerlain zat toen trouwens diep in de pastelsferen die het viooltje oproept – ruik maar eens aan de goddelijke klasssiekers Après l’Ondée (1906) en L’Heure Bleue (1912).

WAT VIOOLTJE IK EIGENLIJK?

Terug naar Love in Idleness. Als de binnenkant van je neusvleugels net zoals je tanden beschermd zouden worden door een glazuurlaag… die zou direct kraken, schilferen en uiteenspatten van de enorme zoetheid in de opening. Zelden framboos zó over gedoseerd geroken. Ik zou bijna afhaken, want geen zin in girly roodfruit-zoetigheid die me doet denken aan die rode ‘likkebollen’ – ik weet de juiste naam niet – in cellofaan die je op kermis koopt. Maar dit is tegelijkertijd het wonderlijke: het ‘past’ bij het vervolg. En is er mede ‘verantwoordelijk’ voor dat Love in Idleness niet nostalgisch en vintage maar van nu is. En als je even ‘door likt’ komt het viooltje opdagen. Ook mierzoet en mij doet denken aan viooltjessiroop (die je nog steeds kunt kopen, moet je doen: lekker bij ijs).

Maar de compositie krijgt geleidelijk een natuurlijk aura door toevoeging van de ‘verplichte’ begeleider van het viooltje: iris. De wikkelt het in een poederige cocon. En ook goed dat heliotroop wordt opgeroepen zich te melden. Met zijn vanille-achtige en eveneens poederige ondertoon gecombineerd met een dito musk, komt de geur in harmonie. De klassieke chyprebasis die het geheel moet schragen – mos en patchoeli – blijft voor mij steken in ‘idleness’.

Wil zeggen: een echte chypre-structuur ontwaar ik niet. Voordeel: Love in Idleness blijft hierdoor lekker luchtig, behoudt zijn vrolijk-zoete karakter dat voor mijn gevoel door – zelfs – ‘nichemannen’ toch als te ‘wuft’ kan worden bevonden. Erg? Integendeel! Het past helemaal bij de boodschap van Atkinsons: eigenzinnig en zonder vooroordeel je olfactorische gewenning prikkelend op de proef stellen. Met andere woorden: tickle your fancy, tickle your pansy – mocht je het niet weten: een andere naam voor viooltje.