‘BOXING DAY PERFUME’ CHEZ GEORGES CARPENTIER
Jaar van lancering: 2015
Laatst aangepast: 25/11/15
Neus: Jérôme Epinette
Concept & realisatie: David Frossard
Te koop bij: www.perfumelounge.nl
Voor we verder gaan: verpakking en parfum blijft een simpel en tegelijkertijd moeilijk ding. Ook in de nichesector. Het oog wil ook wat, de consument wil dat het de inhoud bevestigt en de prijs ‘vanzelfsprekend’ maakt. Of meent de producent te denken dat de consument dit wenst? Dat vraag ik me af wanneer merken besluiten de verpakking een upgrade geven. Zo vond ik de rode versie van Les Nombres d’Or van Mona di Orio wel erg veel van het goede: daar pasten met gemak twee flacons in.
En dan is er ook nog zoiets als de milieu-factor waar zoveel luxemerken zich inmiddels – in naam, want hip en ‘comme il faut’-sustainable friendly – op laten voorstaan. Volgens mij verdwijnen de meeste verpakkingen, niet altijd direct maar toch uiteindelijk in – hopelijk – de papierbak. Ik heb hetzelfde gevoel bij de nieuwe look van Frapin. Toen ik die onlangs voor het eerst zag, dacht ik dat het een nieuw merk betrof. Leuk zo’n papieren extra ‘beschermingshoes’ voor een stemmig bruin luxe coffret. Het maakt de ‘beleving’ meer chic, maar wat was er mis met de…
Dit geschreven hebbende: de nieuwe geur Orchid Man stelt inhoudelijk in ieder geval niet teleur. En het verhaal er achter is boeiend en sluit – verondersteld – aan op de belevingswereld van heel veel mannen – ook in het nichecircuit: boksen. Ik snap dat meppen en onderuit halen binnen vier ‘touwtjes gespannen’ wel. Ik doe het imaginair bijna dagelijks en niet alleen in relatie tot parfum. Net zoals voetbal is het een gestuurde, onder controle gebrachte verheerlijking van ‘de eeuwige strijd van het leven’ en refereert aan de oerdriften ‘in de man’ die op deze manier – wel zo handig – netjes in soort van goede banen worden geleid waardoor ‘buiten de ring’ minder in het openbaar wordt gebeukt en platgeslagen.
Ik heb me onlangs verdiept in het leven van Muhammad Ali (geboren als Cassius Marcellus Clay, Jr.) en daardoor begon ik de fascinatie voor boksen te begrijpen en – in retroperspectief – de politiek zeer beladen klassieker Hurricane uit 1975 van Bob Dylan. Georges Carpentier (1894-1975) stamt uit de periode voor Muhammad Ali en Rubin – Hurricane – Carter. Call it vintage. Hij was voor het uitbreken van de eerste wereldoorlog een paar keer Frans, Europees en in 1920 ‘champion du monde’. Wat ik geiniger vindt: zijn ‘après-knock’m-dead’-carrière.
Hij werd entertainer, trad op in vaudeville acts en diverse (Hollywood)films om daarna – never a dull moment – tot aan zijn dood (hartaanval) een bar uit te baten in een chique Parijse buurt: Chez Georges Carpentier. Zo’n leven ‘schreeuwt’ om een verfilming lijkt me met in de hoofdrol… George – ‘boks office’ money maker – Clooney?
David Frossard oprichter van Frapin (en het in eerste instantie erg ‘intello’ overkomende Liquides Imaginaires), én kenner van de bokswereld, brengt met Orchid Man hulde aan Carpentier. Volgens hem een frisse, elegante, krachtige en viriele geur. Hij ziet het zo: ‘Boksen, gelijk parfum, gaat over de confrontatie met jezelf aangaan. Een samenkomen van rituelen en bestudeerde bewegingen. Maar ook een moment van elegant geweld’.
Wat boksen betreft: if he says so. Wat parfum betreft: is volgens mij meer kwestie van het onderkennen wat voor een omni-presente rol geur in het leven heeft, en je daarvan bewust van worden. Idealiter uitmondend in een zoektocht naar geuren waarbij je je waarlijk echt prettig voelt – vrij van overgeleverde clichés en platitudes.
Oh ja, zijn bijnaam Orchid Man dankt de altijd flamboyante geklede Carpentier aan het feit dat hij tijdens feestelijke gelegenheden op zijn revers altijd een orchidee-corsage droeg (fotografisch helaas geen bewijs gevonden). Een uit de mode geraakte accessoire – ‘life flowers’ – die wat mij betreft weer opgepikt mag worden door mannen die ernaar streven uitgeroepen te worden tot Esquire’s ‘best dressed man of the year award’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Was dat wel of niet leuk geweest als voor de compositie een orchidee in de revers van de compositie was gestopt. Het nee-kamp: waarom? Want zonder heb je ‘ook al’ een stralende, über-chique geur die dicht in de buurt van de klassieke chypre komt, maar dan ‘light’ geïnterpreteerd. Met het gevaar van saai. Want het klopt allemaal. Bergamot wordt in de opening up to date gemaakt met een flinke dosis zwarte peper die vervolgens in het hart de jasmijn een prikkelend randje geeft.
Mijn idee: ik struin door een door de zon ‘uitgedroogde’ lentewei waar het net heeft opgehouden met regenen. Afronding, ik kan niet anders zeggen: man-elegant, dus bescheiden de mix van leer, amber, eikenmos en patchoeli die samen een subtiel-sensueel effect geven van droog lichtjes aangebrand smeulend hout – terwijl de jasmijn helder blijft stralen. Mijn idee: van de lenteweide het beschaduwde bos in.
Hier beledig je bijna niemand mee: voor de parfumerieketen-koper een gepaste gelegenheid niche te ontdekken. Bijna niemand: misschien toch de niche-gebruiker. Die verwacht als ‘ja-kamp’ wellicht nèt iets meer. Een volle orchidee-infusie had Orchid Man volgens hem eigenzinniger gemaakt en meer conform de allure die Georges Carpentier in zijn vrije tijd zo quasi moeiteloos, dandy-esk uitstraalde.
GEURENGOEROE 