GEURENGOEROE

‘ALTERNATIEF’, VERFIJND KLASSIEK-CHIC ÉN ‘STOER’

Jaar van lancering: 2010

Laatst aangepast: 24/11/15

Neus: Jessica September Buchanan (foto onder)

Call me old fashioned: net zoals bij ‘klassieke’ luxeproducten, moet je het bij biologische, natuur en mens respecterende luxe het er niet te dik bovenop leggen. De goede verstaander weet het wel. Nieuwe zieltjes win je er heus niet mee. Is dit dus nu nodig op de (trouwens net is chiquere Jo Malone)-verpakking: ‘Issued by authority of 1000 Fragrances’ – lijkt wel een oproep van – voormalig – communisme aanhangende regimes.

En voor als je het nog niet wist door de uitstraling van de parfumerie waar je bent: ‘This certifies that the perfume contained is made by the finest materials, sourced ethically and formulated by hand in small batches’. Dan wordt er nog opgeroepen het doosje opnieuw te gebruiken (de flacons krijgen dezelfde ‘tip’ op de site). Zo kan-ie wel weer Jessica September Buchanan!

Die opgroeide, zo lees ik op haar site, ‘on seashores and in the countryside of western Canada’ en ‘began studying essential oils. After working with natural cosmetics for many years, she began to practise natural perfumery’. Deed ze vier jaar in haar eigen lab, behaalde een diploma – accredited certification – in clinical aromatherapy (2006) om vervolgens naar Grasse te reizen. Schreef zich in bij de Grasse Institute of Perfumery. Hier ‘she found a depth of understanding of technical fragrance creation that was highly refining’.

Ze koppelde het aldaar aan een ‘internship’ (bij Robertet and Mane) die leidde tot ‘an enlightening inside view of the perfume industry’. Ze bleef in Grasse waar ze nu ‘lives and works full time’. Ook overbodig in deze: voor haar geuren gebruikt September Buchanan ‘the highest quality raw materials, carefully chosen without limitations of cost, with sensitivity to and respect for the natural world’.​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​

Flauw om te zeggen – doe het toch; mijn stokpaardje om de holheid van frases aan te geven: hoe selecteer je raw materials onzorgvuldig? ‘En Geurengoeroe, hier ziet u een veld vol biologische geteelde, voor natuur en mens niet-schadelijke tuberozen… non, nee, nein, no… au secours!…  Geurengoeroe haal die grasmaaier weg – je vous prie, ik verzoek u! – pluk ze stuk voor stuk’.​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​ ​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​

WAT LEVERT HET OP?

In geval van Réglisse Noire een mooi uitgebalanceerde geur (waardoor ik direct benieuwd naar haar andere creaties – in het bijzonder naar Narcotic Flowers (2011) want honderd procent natuurlijk. ​​​​​​​​​​Réglisse Noire is goed, omdat zo voor mij – als je snapt wat ik bedoel – L’Homme Idéal (2014) van Guerlain eigenlijk had moeten ruiken. Wil zeggen: de hoofdrolspeler amandel had zo natural moeten ruiken zoals het zoethout in Réglisse Noire. Geen toegevoegde hinderlijke ‘synthetic fantastic’-ingrediënten die de compositie platslaan.

De geur is geïnspireerd op ‘zoethoutbonbons’ (eigenlijk snoepjes) en de ontdekking van de ‘balans tussen tegenstrijdigheden’. Minder moeilijk: een blend ‘of natural and high-tech molecules, exploring beauty, balance, and connection. Masculine. Feminine. Light and Dark’.

Het mooie aan Réglisse Noire: het ‘soort van’ gourmandaspect van zoethout, steranijs, cacao en all spice neemt niet de overhand, maar geeft de klassieke basis van patchoeli, vetiver, vanille en musk een vanzelfsprekend up to date-accent zonder dat je direct aan drop – waarvan zoethout het hoofdingrediënt is – moet denken.

Zou ik de eigenzinnige opening bijna vergeten. Niet vaak geroken hoe witte peper en gember de groene-frisse opening van ozon, munt, shiso-blad en bergamot een loepscherp, prikkelend accent geeft.

Langer op de huid, merk je hoe elegant ‘het totaalprogramma’ samenkomt in een stoer-strakke basis die eerder zacht-zalvend dan ‘hard houtig’ is. Terwijl je het ‘hout’ toch goed blijft ruiken. In dit geval een blend van patchoeli en vetiver, die treffend September Buchanans’ filosofie – ‘balans tussen tegenstrijdigheden’ – waar maken. Want zowel vochtig (patchoeli) als droog (vetiver), terwijl musk de door resonerende gourmandnoten een zacht, bepoederd onderlaagje geeft.

Eveneens aangenaam om weer eens vast te stellen: zonder bloemen kunnen geuren een verfijnde olfactorische ervaring bewerkstelligen. Waardoor Réglisse Noire voor mij in dit geval meer richting mannelijk neigt. Kortom: blij verrast. En de prijs doet dito: goedkoper dan verwacht.