… BEAUTYHOOFDSTAD VAN NEDERLAND?
De Bijenkorf heeft nu Beauty World. Skins bestaat 15 jaar. Twee keer feest. De nichekaarten lijken voorlopig geschud. Denk je, want er gebeurt meer. En: nu maar hopen dat de kwaliteit van het advies eindelijk in de pas gaat lopen met die van de geuren.
Je zou bijna even denken dat Nederland de gemiddelde uitgave ‘30ml voor minder dan € 30.00’ wat geurenbesteding betreft aan het ontstijgen is. Want: Skins bestaat dit weekend 15 jaar – meet the creators! – en Bijenkorf Amsterdam heeft net zijn Beauty World onthuld. Iedereen die in de dutch beautyworld er toedoet, of denkt er toe te doen, is helemaal in zijn nopjes, extra blij, want: eindelijk volwassen.
Gaat Geurengoeroe mee in deze enthousiaste wave? Ja en nee. Ja, wat de Bijenkorf betreft: interessant dat die nu voornamelijk niche verkoopt van de klassieke leveranciers met mode/couturelink: Dior, Givenchy, Armani, Dolce & Gabbana, Prada, Yves Saint Laurent. Niet vergeten: Guerlain, Bulgari en de oerversie van niche: Serge Lutens.
Alleen Roja Dove? Is dat een verrijking voor Nederland? Amouage? Afgezien van de internet stuntaanbiedingen al op veel punten te koop. Moet wel gezegd: Yves Saint Laurent geeft met zijn La Vestiaire (De Garderobe) ‘niche for the masses’ een onverwachte originele kapstok die eigenlijk zo voor de hand ligt. Jammer alleen dat al deze merken elkaar inhoudelijk nauwelijks ontlopen: voornamelijk wandelen langs de klassieke parfumconcepten ambachtelijk aandoend verpakt met de illusie van handwerk waarmee Giorgio – Privé – Armani in 2004 ooit begon. Als je nu in Beauty World niet je favoriete niche-amber vindt, dan weet ik het ook…
Nee: ik vind de uitstraling met al dat witte marmer kil en koel, én ik hoop dat Jo Malone tijdens de verbouwing die cheape, zwarte Blokker-kroonluchter heeft vervangen door een smaakvoller exemplaar. Nog een keer nee: net zoals de hele parterre van de Bijenkorf, is Beauty World wel heel erg gericht op de internationale toerist. Helaas, geen dutch style (zonder direct droog design te worden) die wel bestaat en internationaal wordt gewaardeerd, maar werd er gekozen voor de internationale (inmiddels inwisselbare) standaard voor winkelinterieur-chic.
Wat ik wel hoop: dat de kwaliteit van het advies parallel gaat lopen met die van de nichegeuren. Hoe ik onlangs een beauty-advisor bij de Chanelcounter Coco en Coco Mademoiselle hoorde toelichten (ik luisterde anoniem mee), en een andere bij de Dior-stand, Diorama en Diorling; daar zakte mijn… inderdaad.
Waar nooit over nagedacht wordt in de parfumerie: parfumverkoop gedijt volgens mij beter bij een diffuus, getemperd indirect licht dan bij keiharde cosmetica-schijnwerpersverlichting. Ben dus benieuwd wat het ‘boetiekwarenhuis’ Haussmann – genoemd naar de Franse stadsarchitect die vanaf 1850 de voor Parijs nu kenmerkende luxe brede boulevard-infrastructuur gaf – op het Rokin vanaf medio 2016 hier tegenover gaat stellen.
Ik hoop niet met more of the same, want dan loop je net zoals in Parijs bijna onmerkbaar van de een na de ander, van Galéries Lafayette naar Printemps.
Skins staat na vijftien jaar naast het ‘klassieke’ aanbod – Creed, Dyptique, Frédéric Malle, Acqua di Parma – inmiddels meer synoniem met meer de moderne, nog niet helemaal gearriveerde kant niche: altijd op zoek naar merken die zich onderscheiden alhoewel dat nu ‘twintig jaar na de geboorte van niche’ steeds moeilijker wordt – zo niet onmogelijk is geworden. En ik me ook afvraag wat de toegevoegde waarde van Hermès is in het assortiment.
Denk nou niet dat de Amsterdams beautykaart voorlopig is vastgelegd. Want ondanks nieuwkomers (The Fragrance Store), de here to stayers (Babassu, Annindriya Perfume Lounge), de upgrading van de Douglas in de PC Hooftstraat – die heeft gelukkig ‘nog’ Etro en ‘al’ Atkinsons – en bijvoorbeeld het eigenzinnige niche-aanbod van La Brune (in vergelijk met de rest nog een van de weinige doodgewone ‘volksparfumerieën’) is niche inmiddels internationaal zoveel meer gevarieerd dan het huidige Amsterdamse aanbod.
Misschien is er nog wel ruimte voor een nieuw concept. Of doe je het lekker zelf als winkelier: Laundry Industry heeft nu geuren van het New Yorks label Min dat in lijn ligt met het overige assortiment. En al die neowetse barbershops en hipster hangouts doen het ook binnenkort massaal: kopen hun ‘eigen’ hipsterlabels in.
En verandering zal ook vanuit een andere hoek komen. In de wandelgangen hoorde ik dat Ici Paris XL 50 winkels in de Benelux gaat ombouwen tot niche gedragen door de merken van The Estée Lauder Companies. Met Tom Ford, Frédéric Malle, Le Labo, Jo Malone en Aerien Lauder – ik noem alleen de parfumlabels – kom je al een heel eind met de plankindeling. Marni, de nichelijn van Ermenegildo Zegna en Tory Burch erbij en bijna vol zijn de winkels.
Mocht Ici Paris XL echt besluiten tot, dan hoop ik eveneens dat ook hier de educatie van het personeel in de upgrading wordt meegenomen. Een personeelslid in Amsterdam (winkel bekend bij de ‘redactie’) legde mij nog niet zo lang geleden een variatie op Armani’s Sì uit: ik moest af en toe in een spiegel kijken om me ervan te vergewissen dat ze niet tegen mij, maar tegen een geestelijk uitgedaagde aan het jip-en-janneken was.
