FAN-TAS-TISCH!
THE IT BAG FILLED WITH THE IT PERFUME?
Jaar van Lancering: 2015
Laatst aangepast: 08/09/15
Neus: Annie Buzantian
Model: Adriana Lima
Fotografie: Steven Meisel
Concept & realisatie: Marc Jacobs
Ik was gisteren (voor het eerst) in het Tassenmuseum in de hoofdstad. De reden: de officiële presentatie van het eerste Engelstalige beautymagazine – Mirror – gemaakt door een voornamelijk Nederlandse crew – ik droeg ook bij – onder leiding van de bedenkster en – dus – hoofdredactrice Georgette Koning. Tijdens het gebabbel, geknabbel en geschnabbel met very important peopletjes uit the dutch beautyscene, boorde plotseling als een pijl de nieuwe aankoop of schenking aan het Tassenmuseum door mijn hoofd: Marc Jacobs’ Decadence.
Waarom? Zie de als tas verborgen flacon. Hiermee gaat de ontwerper weer een stap verder in het verkennen van de verhoudingen tussen functie en vorm, tussen gebruiksvriendelijkheid en esthetiek. Ik noem het fan-tas-tisch. Dat het concept volgens het persbericht ‘een statement is dat gedurfde styling, luxueus vakmanschap en revolutionair flacondesign’ combineert lijkt me niet meer dan vanzelfsprekend. Is verplichte kost zou je zeggen, wil je overtuigen. Niets zo vervelend als een ‘tas’ die lekt in de parfumerie (komt vaker voor dan je denkt, ook in het prestigesegment).
Het allerleukste aan Decadence: het is niet te serieus, het is parfum met een knipoog en humor zonder dat het lachwekkend wordt, uitglijdt richting kitsch (komt vaker voor dan je denkt, ook in het prestigesegment). Nu moet gezegd: ‘surrealistische’ parfumtassen en -gadgets-trend hangt al een tijd in de lucht. Chanel heeft – onhandige – tassen zo naar het lijkt geïnspireerd op flacon van N° 5. Daarnaast kun je gsm-beschermhoesjes kopen gevormd naar parfumflacons. Nu moet gezegd: deze kijk op het parfummetier heeft Jacobs niet van een vreemde: de leukste, de origineelste, de meest mallotigste, de meest inventieve flacons werden altijd al in de Verenigde Staten geproduceerd, níet in Frankrijk.
Alleen ik vind de ‘flacon’ eigenlijk niet decadent, eerder functioneel chic. Ja, jammer dat de fotograaf nog steeds vastzit aan de ongeschreven glamouregel, die voorschrijft modellen zo verweesd en afwezig mogelijk vast te leggen. Gezien de inspiratie had het voor mij wel wat vrolijker gemogen. Praktische kwestie: in welke designertas past Decadence het beste, en in welke maat?
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Is Decadence qua inhoud als je de betekenis letterlijk neemt: ‘overdreven rijk of duur’ en ‘in verval geraakt door te ver doordrijven van verfijning waardoor de innerlijke kracht verdwenen is?’ Nee, natuurlijk niet. Want de geur is gemaakt met de gemiddelde, trendy dat wel, parfumerieklant in gedachten.
Voor haar kan dus Decadence ‘best schrikken’ zijn als gewend is aan al die ‘fruitchoulys’ en onschuldige bloemenpret op witte musk-basis. Ik zou de compositie eerder als opulent willen omschrijven, gezien de rijkheid die vooral wordt opgeroepen met de vrucht die hiervoor symbool staat: pruim. De sappigheid, zoete volheid van de rijpe vrucht met alocolholtoets is ‘decadent’.
Heel slim en interessant: de pruim wordt gelinked met de ‘it’-specerij van dit moment: saffraan (foto). Stroef, tegen de vleug in, maar ook zonnig (denk aan ‘gesuikerde’ kerrie). Geeft de pruim als het ware een gouden randje, houdt haar zoetheid in toom. En zorgt er ook voor dat de klassiek-chique bloemencombi van het hart (zonnig) sambacjasmijn, (fruit-zoetige) Bulgaarse roos en (poederige) iris niet cliché wordt.
De basis wijkt ook af van het gemiddelde traject dat een vrouwengeur aflegt: vetiver en papyrushout worden gezien als typisch mannelijk, geven de bloemen langer een houtachtig accent tot het moment daar gekomen is dat amber de geur warm afrondt. En nu heel snel het parfumextract Mister Marc! Dat is pas deca!
GEURENGOEROE 