JA-JA-JASMIJN
MAAR LAAT HET NOU EEN GEWONE JASMIJN ZIJN
Jaar van lancering: 2005
Laatst aangepast: 30/08/15
Neus: Sylvane Casoli
Concept & realisatie: Sylvane Casoli
Ik heb me het al vaker afgevraagd, doe het nu weer en doe het binnenkort wellicht nog een keer met betrekking tot een solifleur: hoe weet je als neus/producent de kwaliteit door de jaren heen op hetzelfde niveau te houden. Ik bedoel: hij/zij tapt bij groeiende vraag toch niet letterlijk uit hetzelfde vaatje, of toch wel? Ik weet, het is een kwestie van communelles: vaten waar seizoen in, seizoen uit, parfumhuizen de oogst van een of meerdere producenten opslaan (als essentiële olie) om die constante kwaliteit te garanderen. Dat is een. Dit is twee: wat maakt je eigen kijk als neus op een ‘echte’ solifleur bijzonder? Het is de bedoeling, denk ik, dat je accenten toevoegt die je solifleur onderscheidend maakt – toch?
Vent de Jasmin kan ik daar niet echt op betrappen. Zo omschrijft Sylvane Casoli de geur: ‘Symbol of warm Arabian nights, jasmine’s scent bursts forth at dusk. Carried by the wind, its odor is enchanting, intoxicating. It sharpens the senses and awakens femininity’. Verleidelijk omschreven, maar het is voor mij een plain oriëntaals jasmijnparfum. En een wind van jasmijn gaat er bij ook niet in, ook niet door mon nez. Dit is een jasmijnstruik die stil staat onder een brandende zon en op zich laat inwerken.
Alleen in het begin is er een trilling, alsof alle jasmijnblaadjes even lichtjes geschud worden door een zuchtje wind. Een momentopname. Vervolgens is het jasmijn, jasmijn, jasmijn. Dus zonnig, dus vol bloemig, dus geel, dus een licht dierlijke noot, dus iets vettigs, dus de sensatie van een parfumolie op je huid.
Lekker, maar voor mij te gewoon om de prijs te rechtvaardigen. Ik heb onlangs weer eens een flesje jasmijnolie uit India cadeau gekregen. En die ruikt als twee druppels naar Vent de Jasmin. Ik lieg. want eigenlijk intenser, ‘drukkend’, ‘indolen-vies’ en dus zwoeler.
Dus ook voor mij ‘an olfactory masterpiece for lovers of floral fragrances’ zoals Casoli haar geuromchrijving beëindigt. Maar dan anoniem. Iets anders en storend: ga je naar www.frangrantica.com dan staat er naast Vent de Jasmin onder de noemer ‘more from the same group floral’ welke geuren ook in deze categorie vallen. De eerste twee suggesties: Celine – ‘René, I never let go, my heart will go on’ – Dions Paris Nights (2007) en The Spirit of Moonflower (2000) van The Body Shop. WTF en come again? My heart won’t, because of a sudden death perfume experience.
GEURENGOEROE 