EEN WONDERLIJKE ATTAR
WANT: WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Jaar van lancering: onbekend
Laatst aangepast: 28/07/15
Neus: onbekend
Concept & realisatie: Al Haramain
Een naam zegt meestal iets over de bedoeling en inhoud van een parfum, in dit geval een attar. Alleen moet je wel weten wat Tajibni betekent. Hoe ik ook zoek op het www: niets. Ook niet uit welke taal het woord komt. Ik kom de letters in dezelfde volgorde wel tegen in een Birmees (Birmaans) geschrift, maar de sierlijke geschreven ‘woorden’ zeggen me niets. Wel staat er in het Engels achter Tajibni: ‘nature… tellect, knowledge, and mind. Taj, Ibni- Faris’. Tja. Ik haak af.
Niet wat de flacon betreft. Echt geweldig. Een echt cadeautje zoals dat heet. And I’m deadly serious. No tongue in cheek this time. Kloek, zwaar in de hand en toch verfijnd op een bepaalde manier door de onregelmatige geslepen facetten waardoor de lichtinval – roze, gele, groene en zwarte tinten met nuances die daar tussen schitteren – asymetrisch is. Het kan: oosterse smaak naar westerse maatstaven gevormd. Een ‘soort van’ less is more waarmee Calvin Klein en Carolina Herrara mooie sier mee hadden kunnen maken in de tijd dat ze zelf nog enigszins bij de totstandkoming van hun geuren waren betrokken. Ook opvallend: in het pijpflaconnetje aan de ‘draaidop’ bevestigd, bevindt zich de inhoud. Dus heel veel glas, heel weinig attar – 6 ml.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
De inhoud is even mysterieus als de naam. Qua gevoel en zachtheid moet ik denken aan White Patchouly van Tom Ford – dus een roze chypre. Alleen minder schreeuwerig, minder ‘slap you in the face’. Wel voller en vetter – het is niet voor niets een olie, een attar. In het begin lijkt het of je niets ruikt, iets ‘onbeduidends’, alleen de olie. Wat ruik ik eigenlijk? Heb ik me diverse malen afgevraagd. Ik test Tajibni al maanden met tussenpozen en vindt het wel goed zo – vroeg me ondertussen wel een paar keer af of een Al Haramain-medewerker aan de lopende band in slaap is gevallen en bij wakker worden op een verkeerde knop heeft gedrukt.
Maar dan: in contact met de huid komt de attar tot leven. Eerst in aldehyden gedompelde mandarijn en sinaasappel, maar zeer, zeer bescheiden. En dat geldt ook voor de verdere ontwikkeling. Met een ondefinieerbare droog-kruidige achtergrond die neigt naar kardemon, ruik je een mélange van (veel) witte musk en (minder) heldere ‘geklaarde’ patchoeli.
Met een zacht-zachter-zachtst-effect tot gevolg dat in de basis wordt versterkt door heliotroop (foto), vanille en amber. Ook alle drie zeer bescheiden. Bijna te bescheiden voor een attar. Ik ervaar Tajibni niet zoals de beschrijving op de site van arabianluxeries: ‘Hot as the breath of the desert, passionate and impulsive fragrance with an European accent. The combination of patchouli, cardamom and pure white musk creates a masterpiece that will win any woman. This attar shocks you with its boundless energy of life and movement. Saucy and burning like a flame of fire’.
Voor mij is het een poederzachte, vaag vanille-zoete geur zonder eau de toilette- en eau de parfum-sensatie. Een parfumolie, maar geen attar. Want attar staat bij mij voor knallen; zonder restricties parfum in zijn meest pure vorm ondergaan.
GEURENGOEROE 