WOORDSPELLETJE
EEN BLOEM DIE GEEN BLOEM IS
Jaar van lancering: 2015
Laatst aangepast: 23/08/15
Neus: Emilie Copperman
Concept & realisatie: Christian Astuguevieille, Rei Kawakubo
Rei Kawakubo is een buitenbeentje in de parfumerie. Moet ook wel wanneer je mode eerder als filosofisch vehikel gebruikt om je kijk op de mens in de maatschappij te delen in plaats van draagbaarheid, comfort en plezier, en daardoor zelfverzekerdheid bij de dragers te bevorderen. Ze is een van de eerste ontwerpers die niche introduceerde en rekt met haar Series (gestart in 2000) het begrip parfum behoorlijk op. Niet tot ieders tevredenheid. Verwijt: ze schiet af en toe heel erg ver door.
Moet je werkelijk een geur voor persoonlijk genot laten ruiken naar skai, fotokopieerapparaat, vliegtuig, garage, wasserette? Ja, er is technisch zoveel mogelijk tegenwoordig, maar moet je dat – direct – omarmen zonder de vraag te stellen of er behoefte aan is? Als je niet oppast – en dat doen veel ontwerpers die met hun parfums meer richting kunst neigen – wordt het een quasi-intelligent spelletje, een parfumonderonsje voor ingewijden en natuurlijk snobs. Voor de geïnteresseerde onwetende begeleid met een ‘real perfume for real dummies’-traktaat dat leert dat intellectueel genieten van geur meer een kwestie is van verstand dan van gevoel, van begrijpen dan van ‘lekker vinden’.
Gelukkig is daar de licentiehouder van de Comme des Garçons. Cosmeticagigant Puig – die gunt Rei Kawabuko haar speeltjes. Daarnaast staat het voor een cosmeticagigant chic om nichenamen te hebben in zijn portefolio. Maar op een gegeven moment wil hij wel geld zien. Gebeurt. Het resultaat: meer sneller op elkaar volgende geuren die minder moeilijk doen, meer toegankelijk zijn zowel qua inhoud, zowel qua distributie: Wonderwood (2010), Amazingreen (2012), Black (2013), Wonderoud (2014) en nu Floriental.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Dat wil niet zeggen dat Kawakubo simpeler is gaan denken om haar inspiratie onder woorden te brengen. Floriental is een ‘ontwrichte bloem die de tradities van de parfumerie uitdaagt om een geurloze bloem uit te vinden’. Vreemd, want dat doet Kawakubo toch zelf, dat uitvinden? En in feite doet ze het niet, want de ‘creatieve confrontatie die de lijnen tussen de florale, ofwel bloemige en oriëntaalse noten vervaagt om iets volledigs nieuw te creëren’, gebeurt al jaaaaaren en is de essentie van een floriental.
Want een floriental is een subgroep in de bloemenfamilie die de zwoele kant van bloemen benadrukt. Kawakubo speelt gewoon een woordspelletje: want de cistusroos – hoofdingrediënt van Floriental – is geen roos, maar een laag groeiende struik (cistus labdanum) met kleine roosachtige bloemetjes (die lijkt op de egelantier) waarvan de takken een hars afscheiden die ruikt naar aarde, kruidig is, zwoel is, warm is, met balsem- en amberachtige accenten die als onmisbaar wordt beschouwd in de klassieke chypre.
Nu is deze ‘roos’ wel geschreven met de typische Comme des Garçons-signatuur. Dus vol en ‘massief’. Geen vaag bloemengetut en -geprut. De donker-duistere gloed van de cistusroos wordt niet alleen geaccentueerd maar juist versterkt door het te omringen met intens houtachtige noten: stro-achtig vetiver (meer), rokerig wierook (minder) Australisch sandelhout (nog minder). De pruim(enlikeur) die is toegevoegd ervaar je pas als de roze peper is uitgeprikkeld en het hout de cistusroos heeft geschraagd. Het geeft de cistusroos een suiker- en fruitzoet randje en maakt haar lomer en zwoeler.
Goed gedaan. Alleen werkt de naam misleidend, maar ik ga er vanuit dat dat Rei Kawakubo’s bedoeling is: verwarren, vraagtekens plaatsen, bij de neus nemen, op het verkeerde zetten – eigen aan kunstenaars.
GEURENGOEROE 