PRINSES-ACTRICE GEËERD MET EEN SISSENDE COCKTAIL
GRACE KELLY (ON THE) ROCKS
Jaar van lancering: 1955/2009
Laatst aangepast: 08/07/15
Neus: Henri Giboulet/Thomas Fontaine
Inspiratiebron: Grace Kelly
Concept & artistieke realisatie: Gilles Thevenin
Ik zag een tijdje geleden per toeval op de Duits/Franse televisiezender Arte een prachtige, ontluisterende (zoals dat heet) documentaire over de voorbereidingen van het huwelijk van Grace Kelly met prins Rainier van Monaco. Ze trouwden in 1956. Wat bleek: ‘Hollywood’ wou een eigen droomversie van het gebeuren filmen om de hardwerkende Amerikaanse huisvrouwen duidelijk te maken dat het sprookje ‘eenvoudig meisje wordt verliefd op verlegen prins uit een ver gelegen belastingparadijs’ (of andersom) ook ‘nu’ nog kon uitkomen.
Alles werd uit de kast gehaald om dit heuglijke feit bigger than life-proporties te geven – de droomjurk werd niet geleverd zoals in de lijn van verwachting lag door Christian Dior, maar door kostuumontwerpster Helen Rose (tijdens de huwelijksceremonie een van Grace’s bruidsmeisjes) van Metro-Goldwyn-Mayer. Zelfs de lakeien werden door MGM in een nieuw, meer sprookjesachtig tenue gestoken. Regie, belichting en camerawerk deden de rest.
Wat ook bleek, achteraf dat wel: voor de prinses in wording was het niet bepaald een droomscenario. Maar Grace liet alles gedwee en gelaten, zoals toen van een Hollywoodactrice premier cru werd verwacht, over zich heen komen.
Hollywood was wel verbaasd dat een van de meest succesvolle actrices van dat moment – in 1955 ontving ze een Oscar voor haar rol in The Country Girl, in 1956 speelde ze ‘de sterren van de hemel’ in High Society – haar carrière en het daar aan verbonden veronderstelde vrije luxeleven zou opgeven voor een regime dat stokstijf stond van stringente etiquette en hufterige hofintriges.
Wist ik niet: zes jaar later is Grace het helemaal beu en overweegt te ‘vluchten’ naar Amerika waar Hitchcock haar opnieuw (ze had al in drie films van hem gespeeld) een hoofdrol aanbiedt (gage: 1 miljoen dollar) in de film Marnie. Zoals te zien is in de geflopte biopic over haar leven – Grace of Monaco (2014) – met Nicole Kidman als… Mais malheureusement, haar escape to ‘the real life’ gaat niet door – ze voegt zich weer in haar Son Altesse Sérénissime la Princesse Grace de Monaco-korset.
Ze stort zich vervolgens, zoals zoveel doelloze prinsessen, in liefdadigheidswerk en gaat artistiek borduren (de vruchten hiervan zijn op enkele exposities getoond). Maar om echte vergetelheid te zoeken, niet menselijks bleef haar als droomprinses vreemd, komt ze (opnieuw) in contact met Koning Alcohol. Zoals onder meer blijkt uit de talloze brieven van haar gericht aan haar vriendin en privésecretaresse Prudence Wise – wat een stichtelijke naam in dit geval – die in 1994 geveild werden in Beverly Hills.
Wat ik me afvraag – hier hebben we dan eindelijk de parfumlink – zou ze ook af en toe Gin Fizz hebben gedronken? Het recept hiervoor is voor het eerst vermeld in de 1887-editie van Jerry Thomas’ Bartender’s Guide en groeit daarna langzaam maar met volle teugen tot een van de meest populaire cocktails van Noord Amerika en andere continenten.
Ik hoop het, want deze als hersencellendoder verklede citroenlimonade drinkt lekker weg, schenkt je het vluchtige en efemere gevoel dat het leven ondanks alle shit en misère nog voldoende waard is om er ‘zo nu en dan’ op te klinken.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Wat ik me eveneens afvraag: zou Grace Kelly ook het gelijknamige Lubinparfum ter ere van haar hebben geroken? Werd het haar geschonken (in the double sense of the meaning)? Lubin onthult dat niet, houdt zich meer op de vlakte: ‘It was in honor of her extraordinary beauty that Henri Giboulet created a perfume for Lubin which marked the decade – a very chic perfume, sparkling and fresh, evoking the cocktail in fashion that year in the American bars of Paris, Gin Fizz’.
Het is logisch dat vooral in de opening het idee van een Ginn Fizz-cocktail tot zijn recht komt. Jeneverbes (bekend van gin tonic) met zijn fris-ijle en kruidige toets zweept de citrusvruchten – bergamot, citroen, mandarijn – op om te prikkelen, te sprankelen en te ‘zesten’.
Het effect: een ‘drinkbare’ uitbarsting versterkt door koele aldehyden die geleidelijk overloopt in een bloemige chypre. Aangewakkerd door het frisgroen-sensuele galbanum verspreiden oranjebloesem, roos, jasmijn en lelie een mild, maar vol zomers boeket waardoor een zomerbriesje zoeft.
De bloemen verliezen geleidelijk deze luchtigheid verliest doordat ze worden opgezogen door de strak-groene basis van vetiver en eikenmos. Die verlengen met een beetje fantasie het aspect van de Ginn Fizz-opening maar dan donkerder – die zich uiteindelijk vervlechten met benzoïne en witte musk.
Ik heb de vintage-versie nooit geroken, maar net zoals alle Lubin-herlanceringen krijg je het idee met het origineel vandoen te hebben zonder old school- en old fashion-effect. Komt natuurlijk door de originaliteit van de oorspronkelijke compositie (had nu gemaakt kunnen worden), de hoge kwaliteit ingrediënten en het streven van Gilles Thevenin om de oude luister van Lubin recht te blijven doen.
Mocht je zin krijgen, om wat voor een redenen dan ook, je gemoed te benevelen met Ginn Fizz? Neem 60 ml gin, 30 ml citroensap, 20 ml suikersiroop, 4 of 5 ijsblokjes, 120 ml koolzuurhoudend water. Stop het in blender, shaken die handel en hupsakee, klaar is je hersenbreker. Verdeel het over het aantal volgens jou benodigde cocktailglazen. Voor de sier steek je op een of alle glazen een citroenpartje.
Frank Sinatra and Grace Kelly in “High Society,” 1956.
Courtesy of the Cole Porter Trust/ From “Cole Porter”
GEURENGOEROE 