THEE MEDITERRANÉE
Jaar van lancering: 2015
Laatst aangepast: 19/05/15
Neus: Thierry Wasser
Ik weet het is nostaligisch ‘geur-zeuren’, maar van de 32 toe nu toe verschenen Aqua Allegoria’s vind ik het jammer dat sommige niet langer zijn meegegaan dan het seizoen waarin ze werden gelanceerd. Sommige heb ik de tot de laatste druppel leeg gespoten. Zoals Orange Magnifica en Pivoine Magnifica (beide 2005). De eerste vanwege haar prachtige aldehyden-opening die de sinaasappel in zonnige hoogte stuwde, de tweede vanwege het ongekende natuurlijke en tegelijkertijd ‘bewerkte’ effect van de zoete en zonnige pioenroos.
Zo kan ik nog wel even doorgaan – maar dat is een ander onderwerp. En ik ben geen type die het www afstruint naar niet of half gebruikte flacons. Te veel werk en vaak teveel dom bieden en onderhandelen – veel aanbieders gedragen zich alsof ze vintagegeurspecialist bij veilinghuis Christie’s of Sotheby’s zijn.
Vanaf het moment dat Thierry Wasser – sinds 2008 ‘vaste’ neus bij Guerlain – ook de Aqua Allegoria’s voor zijn rekening neemt, schommelen die nogal qua bedoeling. De travel retail-edities even niet meegerekend. Met Flora Nymphea (2010) werd me iets teveel de nadruk gelegd op de presentatie. Jasminora (2011), Lys Soleia (2012) en Nerolia Bianca (2013) zijn aangenaam maar missen de duidelijkheid van de oorspronkelijke boodschap: een of in samenwerkende twee ingrediënten die klateren, speels de zonnige boodschap verkondigen in denkbeeldige tuinen . Geldt in feite ook voor Teazurra, alleen is hier vanaf de eerste spray duidelijk: groene thee. Hiermee bewijst Guerlain dat deze ‘nieuwe’ verfrissende groene noot (anno 1992) vast onderdeel is geworden van het parfumeurspalet. Guerlain spreekt van ‘een kalmerende en verkwikkende frisheid’. En: ‘om dit akkoord van groene thee te sublimeren’ mengde Wasser het met bergamot en jasmijn: ‘twee zonnige essences die het aroma versterken in combinatie met thee’.
En Guerlain blijft toch een van de weinige huizen die een vleugje poëzie aan zijn geuren toevoegt. Ik bedoel, dit is toch een prettig vooruitzicht dat wordt geschetst: ‘Rond dit geurgedicht (…) tekent zich een eindeloos sereen landschap af. De gratie van een hangende tuin met stervormige jasmijnbladeren. De kristallen helderheid van een azuurblauw meer. Een moment van stilte (…).
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Een sierlijke geur in al zijn eenvoud. Door de hesperide-opening van bergamot, yuzu, citroen en grapefruit neem je direct de groene thee waar. En die opening is meer dan allee citrus-fris. Je ruikt de sierlijk-subtiele onderlinge verhoudingen – de nadruk ligt meer op zachtheid dan op klaterend.
De groene thee wordt in het hart van Teazzura gekoppeld aan jasmijn (foto). En die is zonnig, helder en stralend – dus Europees – en krijgt door de thee een lichte groene zweem. De basis is verrassend, en toont maar weer eens aan dat je verschil hebt in witte musk en witte musk.
In Teazzura is die niet ‘laundry’-scherp, maar zacht en poederig en wordt ingekleed door vanille – geeft een beetje een‘groene thee met suiker’-effect. Kamille zorgt dat het geheel nog meer bloemig-zacht wordt en versterkt het kalmerende effect van de totaalcompositie. Hoe langer op de huid, hoe zachter, hoe meer deze ‘hangende tuin’ van het azuurblauw spiegelend meer wegdrijft. Maar in de buurt van de Mediterranée blijft die zeker zweven. Ook opvallend: door de hele compositie neem je een lichte coconut-feel waar – maar dat kan ook de som der delen zijn van de zoete noten.
Let wel: door de nadruk op zachtheid zal deze Aqua Allegoria in de ketenparfumerie eerder als vrouwelijk dan als uniseks getypeerd worden. Ik geloof dat alleen in de parfumeriespeciaalzaak mannen van deze ingetogen chic overtuigd kunnen worden. Maar waar vind je die tegenwoordig nog? Ik bedoel geen winkels met alleen niche-aanbod.
GEURENGOEROE 