PARFUMPROOI
Jaar van lancering: 2007
Laatst aangepast: 12/01/15
Neus: Arturetto Landi (foto onder)
Concept & realisatie: Thorsten Biehl
Thorsten Biehl besloot na een succesvolle carrière als marketing- en strategie-ontwikkelaar in de commerciële parfumbusiness in 2004 een kunstgalerie voor parfum te openen. Een ‘free space’ voor neuzen die zichzelf als kunstenaar beschouwen en – al naar gelang – een, twee of drie keer geen rekening hoeven te houden met marktonderzoek, marketing, marges en ander commercieel verplichte kost.
Kwaliteit en exclusiteit komen eerst en staan buiten kijf. Wat telt is verrassing en verbazing. Om te mogen participeren als neus, geldt slechts één toelatingsbeperking: je een Duitse link hebben. Je moet er geboren, getogen en/of woonachtig zijn. Het laatste doet de Itialiaan Arturetto Landi, de chemicus die neus werd. Zijn handtekening? Volgens de Biehlsite ‘opulent, groots en complex’. Ofwel, ‘opera voor de neus’.
Er wordt niet lang stilgestaan bij de inspiratie, het hoe en waarom. Een paar woorden volstaan. In het geval van al02 ‘predatory grandeur – what a spectacular entrance’. Ofwel, vrij vertaald: ‘roofdierlijke grootsheid – wat een spectaculaire binnenkomst’. Vrij gefantaseerd: dat je blij mag zijn door de klauwen van dit parfumbeest als prooi nagejaagd en uiteindelijk gepakt te worden. Dat je graag ‘ript’ – rest in perfume.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Dit is een geur vol drama zonder zich aan te stellen. al02 zweeft tussen een klassieke, vooroorlogse (fruitige) chypre en een oriëntaals parfum. In den beginne is er fruit en dat presenteert zich inderdaad spectaculair.
Niet dat goedkope rode ‘trutty frutty’ waarmee je tegenwoordig zo vaak in de opening wordt platgespoten, maar good old pruim en perzik die een dito behandeling krijgen. Eerst elegant verpakt in een hesperide-opening (mandarijn, citroen, bergamot) voor je ze met je blote neus kunt onderscheiden.En het duurt behoorlijk lang voor ze van opgeven weten, zodat je het gevoel krijgt alsof je neus verstopt zit in likeur. Lekker.
Nu beginnen de eveneens klassieke bloemen te spreken. Of beter gezegd: de jasmijn, roos en (met name) anjer krijgen een klassieke behandeling: bloeien rijk, vol drama geholpen door kaneel en kardemon. Ik gedachten zie ik gevaarlijke vrouwen uit films noirs op me afkomen. Vlucht ik of geef ik me maar direct gewonnen?
Gelukkig schenkt de basis nog even uitstel. Want die is minder gevaarlijk dan ik had verwacht. Intens, maar ingehouden deze mix van hout (sandelhout, vetiver, patchoeli), zoetmakers (vanille en tonkaboon) en harsen (wierook, cistus labdanum). Laatste twee overrulen uiteindelijk wel. De wierook kringelt aangenaam en de cistus labdanum geholpen door een dierlijke musk, geven al02 een sensueel-poederige statuur. En wat leuk: de pruim-perziklikeur uit de opening blijf je ruiken. Dat maakt de geur volgens mij niet retro, maar new millennium.
En de opera-link van Arturetto Landi klopt. Opera in de zin van groots en meeslepend, geen rekening houdend met middelmatigheid, door de marketingafdeling van grote parfumhuizen uitgezeefde eigengereidheid. Want zou het leuk en gedurfd zijn wanneer – we blijven Biehls toelatingsbeleid trouw – Jil Sander en Wolfgang Joop! ons weer met een dergelijke creatie weten te verrassen. Ik geef me in ieder geval gewonnen door en over aan deze roofdierlijke grootsheid.
GEURENGOEROE 