KLASSIEKE COLOGNE GEPRESENTEERD ALS PERFECTIE IN EENVOUD
Jaar van lancering: 2014
Laatst aangepast: 11/01/14
Neus: onbekend
Concept & realisatie: Etienne de Swardt
Wat siert een cologne? De eenvoud. De instantfrisheid. Het simpele genoegen van knisperende citrusvruchten hier en daar geaccentueerd door kruiden, voorzien van een basis die eveneens fris is, dan wel warm aanvoelt of – de laatste tijd populair – een katoenpluizerige finish geeft. Je kunt het recept verfijnen: men voege wat bloemetjes toe. Of verdiepen: extra accenten van hout en – waarom ook niet – een subtiel spoor van leer. Dit is in een notendop Cologne van Etat Libre Orange (en zoveel andere cologneleveranciers).
Maar hoe maak je eenvoud uitzonderlijk? Door het verhaal. Dit bedacht Etienne de Swardt: hoewel je altijd het onverwachte verwacht bij Etat Libre Orange en wetten worden geschonden, breekt hij nu met zijn eigen parfumwetten. Dit keer niet decadentent, niet buitenissig, maar zweert hij trouw aan de typische bescheidenheid van een cologne. En die is volgens hem lief en leuk. That’s it? No way. Dan ken je De Swardt niet. Zijn Cologne is proper en belichaamt in al haar eenvoud toch perfectie. En nu komt de aap uit de mouw: voor diegenen onbekend met het merk is Cologne een lieflijke introductie tot zijn subversieve wereld. Voor kenners een andere manier om Etat Libre Orange te ervaren. Jajaja…
Ik zeg: Cologne is gewoon het gevolg van marktwerking. Op een gegeven moment ontdekt ‘de massa’ ook nichemerken, raakt geïnteresseerd, maar wil niet al te moeilijke, opdringerige en on(be)grijpbare geuren. Zoals veel bezoekers van een tentoonstelling een aardigheidje uit de museumwinkel als herinnering willen hebben – een hele catalogus, of een poster van een kunstwerk, nee dank u – zo willen beginnende nichers een makkelijk te verhapstukken aandenken. Eenvoud verpakt als niche. Serge Lutens ging in deze Etait Libre Orange voor met L’Eau Froide (2012). Ook een bijna-cologne. De best verkopende geur in Tom Fords Pivrate Blend is Neroli Portofino (2007) – een über-klassieke cologne in de eau de parfumconcntratie.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Meestal zijn de namen die Etat Libre Orange kiest een aanstellerig uitdagen, niet door de buitenwacht maar zelftoebedacht controversieel. En met een hoog gimmickgehalte. De geuren niet. Bij Cologne is juist het andersom.
De boodschap is beheurlijk conservatief en go with the flow waardoor de geur gimmick is geworden, een spelletje, bijzaak eigenlijk. Niet slecht, niet bijzonder. Nice zoals De Swardt zegt. Maar dat zijn in principe alle colognes en Cologne is zoals elke cologne.
Wat de inhoud enigszins eigentijds maakt is bloedsinaasappel – die springt er direct krachtig uit. Net iets zoeter, net iets frisser dan sinaasappel. Wordt begeleid door een groen-scherp uitgevallen bergamot die direct de aanzet geeft tot het bloemige karakter van Cologne – opgevoerd door een notie van jasmijn (hedione) en heel veel oranjebloesem. Laatste is het onmiskenbare cologne-ingrediënt. Ruik je oranjebloesem, dan ruik je eau de cologne. Waar ik zelf niet zo’n voorstander van ben: witte musk in een cologne. Die tempert vaak het schurende, prikkelende en opliftende karakter van de citrusvruchten, laat het wegzinken in ‘katoen’. Gebeurt hier gelukkig minder dan gevreesd. Komt omdat de witte musk omwikkeld is door een lichte leernoot die in dit geval – in plaats van hout en patchoeli – een milde warmte, een zeepachtige zachtheid aan de compositie geeft.
GEURENGOEROE 