GEURENGOEROE

ZO ZACHT ALS EEN LEREN ‘COUTURE-HANDSCHOEN’

FOR THE FIRST TIME: A DISTINCTIVE VISION OF PERFUME

Jaar van lancering: 2014

Laatst aangepast: 02/01/15

Neus: Nathalie Lorson

Flaconontwerp: ‘Atelier Givenchy’

Givenchy heeft twee keer geflirt met niche: The Harvest Collection van 2005 tot 2010 en het in 2012 eenmalige Les Créations Couture. Eén keer met vintage: Les Parfums Mythiques (2007). Dit werd door de ware parfumista en parfumisto niet echt serieus opgevat, omdat de geuren waren gelinkt aan succesnummers in de ketenparfumerie.

Sowieso wordt Givenchy door ‘fragrance fanatics’ – zij het uit snobgevoel, zij het uit kennis of een combinatie van deze twee uitersten – links aangekeken omdat die vinden dat het couturehuis is veranderd in een ‘fast forward fragrances’-parfumfabriek waar vakmanschap en pure liefde voor het parfum het moet afleggen tegen marketing. Geurengoeroe kan hier in meegaan.

De reden: het ontbreken van een duidelijke visie, een duidelijke lijn en – het allebelangrijkste – het ontbreken van een duidelijke kapstok. Die heeft het gekregen met Riccardo Tisci, die hoewel in dienst voor het couturehuis sinds 2005, pas sinds een paar jaar echt grip op het huis heeft gekregen door zijn eigen neo-gothic stijl te laten fuseren met de klassieke ‘normen en waarden’ van het couturehuis.

Toch ook hier dezelfde spagaat als bij de geuren. De very esthetische haute couture versus de naar verhouding absurd geprijsde very ‘bas’ streetwear – zoals sneakers en de populaire T-shirts met opvallende, so not-couture prints. Met hier tussen bungelend de podiumkleding die Tisci namens Givenchy maakte voor Madonna en Rihanna. Dit geldt natuurlijk voor de meeste couturehuizen. Of wat daar nog van over is: met high end-producten de jan en alleman-consument aanzetten tot het kopen van massaal geproduceerde eye, body en nose candy. Haute couture als promotiemateriaal in de parfumerie.

Afgaand op de verantwoording van L’Atelier de Givenchy, is Givenchy zichzelf ook bewust dat het wat parfum betreft zich lange tijd meer op de kwantiteit dan op de kwaliteit heeft geconcentreerd: ‘By bringing together its couture heritage and fragrance expertise, the house of Givenchy presents for the first time its distinctive vision of perfume through l’Atelier de Givenchy. Such a challenge is immense as the talents of its creators: founder Hubert de Givenchy and Riccardo Tisci today’.

Elk van de zeven geuren brengt een bepaalde stof en visie tot uitdrukking geliefd in de haute couture of is een ode op een geliefd parfumconcept. Ambre Tigré is bont en huid vertaald in een geur. Bois Martial huldigt de architectuur van de coupe en het silhouet van couturevak. Cuir Blanc verwerkt het nobele leer. Chypre Caresse is zowel een hommage op een fijn ‘gevederde’, geborduurde en geplooide haute couture-jurk als op het meest geliefde parfumconcept – de chypre. In Néroli Originel komt een jurk gemaakt door Hubert de Givenchy voor zijn all time muse – Audrey Hepburn – tot leven. Oud Flamboyant stelt haute couture op één lijn met kunst. En met Ylang Austral wordt het uiterst precisiewerk van de couture-ateliers benadrukt.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Ik kreeg door Givenchy ter kennismaking Cuir Blanc toegestuurd. Met deze geur wordt het oorspronkelijke beroep van de Franse parfumeur opgeroepen – die van handschoenmaker (gantier). Want voor Grasse de hoofdstad werd van de parfumerie, waren tijdens de renaissance hier leerlooiers gevestigd die om de stank van gelooid leer te veraangenamen, leren producten – waaronder handschoenen – inwreven met essentiële oliën.

Om zich ook lokaal te verzekeren van welriekende bloemen en planten, werden de velden rondom Grasse langzamerhand gebruikt voor de cultivatie van jasmijn, oranjebloesem, (tube)rozen, viooltjes en dergelijke. De leerindustrie verdween geleidelijk, de parfumindustrie kwam er voor in de plaats.

Givenchy omschrijft Cuir Blanc als ‘huidachtig maar helder. Witte peper (foto), witte musk en wit leer geven samen een quasi-tactiele, olfactorische benadering van het sensoriële plezier van leer op de huid’. Opvallend is dat je deze drie componenten bijna tegelijkertijd ruikt vanaf de opening. De peper is prikkelend en aangenaam scherp, maar zonder niesbui-risico omdat de witte musk gelijktijdig van start gaat.

Dan ‘introduceert’ zich het witte leer: stroef, vol en dierlijk. Maar het wordt nooit te. Daarvoor is de geur te zacht, te verfijnd. Terzijde: de geur van leer is natuurlijk niet afhankelijk van de kleur. Wit past hier mooi in het ‘totaalplaatje’. Zit de Cuir Blanc langer op de huid, dan blijft uiteindelijk de witte musk over die gelukkig niet fris en katoenpluizerig overkomt – met dank aan het leer èn de huid.

Maar ik ruik meer: met name een lichte noot van ylang-ylang en viooltje. De eerste maakt het soepeler en voller, de tweede verleent het een zachte, zoete toets. Hoewel L’Atelier de Givenchy in het geheel een vrouwelijke indruk maakt, is Cuir Blanc ook zeer geschikt voor mannen. Maar dat is logisch gezien de geschiedenis van leerparfums.