ANNO 2013 MAAR EEN VAN DE 2014-VERRASSINGEN
‘PERIODES VAN EEN WELDOORLEEFD LEVEN’ IN PARFUM
Jaar van lancering: 2013
Laatst aangepast: 28/12/14
Neus: helaas onbekend
Ambassadrice: Nana de Bary
Videografie: Jesse David Harris, Guy Lesser, Christiane Kruse?
http://www.liaisondeparfum.com
Ik heb het niet zo op eindejaarslijstjes: die zijn vaak meer gebaseerd op iedereen in de bussiness tevreden en vrolijk houden dan daadwerkelijke beargumenteerde analyses. En: het is tegenwoordig door de hoeveelheid bijna onmogelijk alle geuren te verzamelen, in kaart te brengen en daar ook nog alleen maar serieuze beoordelingen aan te koppelen.
Hoe het ook zij: door Liaison de Parfum raakte ik subiet blij gestemd. Met een kanttekening vooraf: bij het voor het eerst horen van de naam, dacht ik: ‘Niet bepaald een lange houdbaarheidsdatum door de boudoir-link’. Want wie liaison hoort en een beetje op de hoogte is van de Franse litera-cul-tuur, denkt aan Les Liaisons Dangeureuses van Chloderos de Laclos uit 1782 (advies: lees deze brievenroman eens, er wordt je een genadeloze, maar amusante blik gegund in door jaloezie en terleurstellingen gekrenkte zielen).
Misschien nog wel meer aan de verfilmingen van dit boek door Stephen Frears (Dangerous Liaisons uit 1988), door Milos Formans (Valmont uit 1889) en door Roger Kumble (Cruel Intentions uit 1999). Wie deze klassieker alleen van horen en zeggen kent, ziet bepoederde pruiken, corsetten, kastelen, opera’s, koetsen en personeel in livrei en boudoirs versierd met rococo-parafernalia voor zich. Zegt dit je nog niets: remember Sofia Coppola’s Marie Antoinette (2006)?
Wat geuren betreft: Vivienne Westwood gaf het startschot voor deze nog steeds populaire trend met Boudoir (1999). By Kilian tilde het naar zijn niche-niveau met L’Oeuvre Noire (2007) – in het bijzonder met Liaisons Dangereuses en Cruel Intentions. En ondertussen en daarna verschenen links en rechts boudoir- en liaisons dangereuses-geïnspireerde geuren. Geurengoeroe is – wellicht bekend – in ieder geval al lange tijd ‘boudoir-moe’. Vooral het verbeelden van parfum in een boudoir-entourage: voor je het weet belandt een prachtparfum hierdoor in een verkeerd decor. In een scherp tl-licht badend bordeel dat de slechtzittende latex-lingerie van de te hoog gehakte en met te veel hairextensions gecoiffuurde prostituées – verveeld dansend aan een paal – nog treuriger laat overkomen.
Vandaar mijn aarzeling bij Liaison de Parfum. Maar toen hoorde hij wie achter het concept stak. Niemand minder dan Nana de Bary, bekend van haar drie nichegeuren: Pink (nu Classic Pink), Bronze en Green (alle drie 2001). Die liepen goed, maar ze had geen zin meer dit trio nog te promoten na de tsunami in 2004. Vervolgens weer wel, alleen ging ze toen met een achteraf gezien verkeerde partij in zee die haar groot zou maken. Rechtszaken en andere ongein volgden. Uitkomst: Nana de Bary mocht haar eigen naam niet meer gebruiken, haar voormalig zakenpartner wel.
To cut a sad a long story short: ze besloot toch weer geuren te maken, waarvan Liaison de parfum getuigt. Een kwartet – Stay With Me, I Dare You, Resist Me en No Matter What: haar hommage ‘op één van de seizoenen of periodes van een weldoorleefd leven’. Mooi gezegd. Er wordt veel van je gevraagd om de geuren nog ‘dieper’ en beter te begrijpen. Elke geur gaat namelijk vergezeld van een gedicht (ik hou het liever op gedachtenstroom) en een moving moodboard.
Is gelukkig niet verplicht en je hebt deze bagage niet echt nodig om van de geuren te genieten. Goed van kwaliteit en omdat ze nèt iets meer vragen. Niche met een uitdagend randje in de zin dat je reukzin wordt uitgedaagd dieper op de materie ingaan, door je vragen – vaak onbewust, gebeurt ‘vanzelf’ door de composities – te stellen waardoor je uiteindelijk nog meer van de geuren geniet.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Is het nu dat het onderhoud met Nana de Bary tijdens de presentatie van haar nieuwe geuren bij http://www.skins.nl afgelopen najaar zo prettig en geanimeerd was, en ze zo goed over haar bedoelingen kon vertellen, dat ik er zo gecharmeerd van ben? Los daarvan: je hebt haar toelichting eigenlijk niet nodig: je ruikt direct een toegankelijke, maar eigenzinnige niche-kwaliteit. En ze passen wat mij betreft helemaal in de sfeer van de roman Liaisons Dangereuses. Wil zeggen: ik zie bij elke geur een karakter voor me.
Stay With Me is gemaakt voor Madame Merteuil. Overall impression: een poederige bloemengeur met een – uiteraard – chique toets. Ruik eens hoe elegant zich eerst de citroen mengt met de jasmijn voor de zoete roos en koppige lelie gaan bloeien. Alsof je door een classicistische Franse paleistuin loopt.
Hoewel overvloedig badend in de zon, wordt hun volheid gecompenseerd door een zuchtje oranjebloesem die vanuit de openstaande orangeriedeuren hun frisbloemige noten verspreiden, richting de slaapkamer waarin een lome Merteuil zich aan het omkleden is. Beter gezegd: door haar meiden langzaam in het korset wordt gehezen, vervolgens de jurk met Watteau-plooi, dan de pruik, dan de juwelen.
Als ‘touche finale’ wordt haar pruik bestrooid met een poeder dat zowel zoet, als warm is en de bloemen voorlopig nog kans geeft te ademen. Kortom, een geraffineerde melange van musk, vanille, amber en cederhout. La Merteuil is klaar de man, haar alter ego te verovereren op wie ze eigenlijk altijd verliefd is geweest en die is ‘verworden’ tot haar complice – burggraaf Valmont.
Die daagt uit met Resist Me. Een leergeur die balanceert tussen bijna ongeremd animaal – als je heel goed doorruikt lijkt alsof een civetkatje de hoek om gaat, maar het is volgens mij cistus labdanum – en fijnzinnige chic. Het eerste komt op conto van ‘puur’ leer, het tweede op conto van strobloem en iris. De eerste temt door haar gourmandige zoetheid het leer, de tweede maakt het zachter zonder suède te worden. Toch hou ik het gevoel alsof ik zadelloos paardrij door de bossen.
Eerst is het er nog licht, helder en voorjaar door een aangename bries van bergamot, citroen en clementine. Hoe dieper de bossages in, hoe donkerder de geur wordt. Extra mooi: de houtachtige noot die ook aan de iriswortel kan kleven wordt hier benadrukt door het te linken aan een sterke basis van ceder- en sandelhout en patchoeli. En de iris linkt ook mooi met de musk. Eenmaal weer uit de bossen, neem je een door hout gedroogde leergeur waar. Gewoon mooi.
I Dare You. Lijkt wel een ‘aangeschoten’ en tegelijkertijd beschaafdere en mildere versie van de voorganger. Ik ruik een beetje een fris èn rumachtige noot (die er volgens de ingrediënten niet inzit).
Moet de leer-, amber en oudhcombinatie zijn – misschien wist u het nog niet – die ook zoetig, zelfs een beetje alcoholisch kan ruiken. Grappig: bescheiden en vol van verwachting deze geur. I Dare You ontwikkelt zich tot een mooie houtgeur (vetiver, sandelhout, patchoeli) en blijft toch een geur die meer bescheiden in de schaduw leeft dan volop in het licht de aandacht opeist. Dat komt later wel voor de leerling van madame Merteuil en burggraaf Valmont – ridder Danceny.
Ook weer zo vanzelfsprekend chic: No Matter What. Het minst ingewikkeld qua opbouw, zonder niet mooi gelaagd te zijn. Nooit geweten (na een frisbloemige opening van bergamot en koriander) dat perzik en (rode) jasmijn zo mooi kunnen fuseren. Beautiful. Bloemige onschuld fluwelig gemaakt. Vertaald in gevoelens: onervarenheid met een verlangen naar meer gaat door mijn hoofd. Madame de Tourvelle dus – onervaren in alle opzichten en hoewel zich preuts verdedigend toch gevoelig voor de charmes van Valmont.
Met een beetje (of heel veel) fantasie ruik je dat aan de geur. Die wordt geleidelijk warmer door ‘gekruid’ amber dat zich vleit op lichte houtbasis van patchoeli en vetiver zonder dat de heldere jasmijn helemaal verdwijnt. En natuurlijk de verplichte musk die hier als verzachtende omstandigheid optreedt.
GEURENGOEROE 