GEURENGOEROE

ONTKETENDE VERLATING

OF: HOE WILD IS WILD?

Jaar van lancering: 2014

Laatst aangepast: 09/10/14

Neus: Daphné Bugey Annick Menardo

Ambassadeur: Silvester Ruck

Fotografie en videografie: Steven Klein

Flaconontwerp: Dean en Dan Caten?

Marketing: een behoefte latent aanwezig in de consument aanwakkeren, hem met een product het gevoel geven dat hij het heeft – early adopter – of dat hij alsnog moet hebben ter onderstreping van zijn identiteit: early adapter. Dus wordt de laatste tijd de man een oergevoel aangepraat die hoe meer urban en ‘verstedelijkt’ hij is, des te dieper hij het voelt. Of beter gezegd: het gemis er aan.

Kun je wel een baard laten staan, kun je je wel ongeciviliseerd gedragen (wild koken), kun je je wel ruig kleden (neem Raw van G-star), maar dat is alleen maar verpakking. Onder dit alles ‘is een vaag getrommel van rebellie hoorbaar dat diep van binnen komt. Dat drijft hem te zoeken naar zijn eigen vrijheid. Deze magnetische kracht trekt hem aan en brengt hem naar de plek waar hij eindelijk vrij is’. Dit beweren in ieder geval Dean en Dan Caten en koppelen dit verlangen naar puur, echt en ongerept aan Wild.

Klinkt heel geloofwaardig het volgende: ‘Voor ons heeft geur een emotionele connectie met wie we zijn, het onthult een gekoesterd verlangen of droom – de reden waarom Wild zo’n wezenlijke link vormt tussen ons en de Dsquared^2-ideologie. Leven in complete vrijheid en geest is de meest ultieme en authentieke vorm van zelfexpressie – wij zijn er door gefascineerd’.

En dat zie je dus terug in de ‘wilde geest’ van de lange en transparante flacon die, heel eigenaardig in dit geval, het tegenovergestelde is van wild aldus het persbericht: ‘Elegant vormgegeven met zachte lijnen die langzaam overgaan in schouderrondingen, gedecoreerd met zwarte dop en voorzien van zwart leer geïnspireerd op paardenteugels en -zadels. Dit gedurfde ontwerp onderstreept het contrast van de in de flacon gevangen ongetemde geur en geeft de filosofie van Dsquared² weer: ongeremde sexappeal chic en modern vertaald’.

En dat zie je dus terug in de campagne: ‘Als symbool van vrijheid wordt een ongezadelde zwarte hengst afgebeeld met glanzende, welgevormde spieren – een beeld van elegantie en kracht. De kracht van het paard gecompleteerd door de naakte torso Silvester Ruck. De intieme beelden zijn niet geposeerd (ha-ha-ha!), maar laten momenten van ontketende verlating zien’. Ontketende verlating… is dat het gevoel dat de man gevangen in zijn stedelijk korset nu zoekt…

Maar het is allemaal wel weer helemaal conform Dsquared²’s esthetiek: ‘Beelden die verder gaan dan de conventionele grenzen van de mode-industrie’. En die zijn in geval van Wild wel erg homoporno-cliché, bijna ouderwets. Zie foto’s van de lancering: http://www.thefashionisto.com/dsquared2-wilds-leather-harnesses-wild-celebration/. Hier is zeker geen sprake van Little Britains’ Davy Thomas’ ‘only gay in the village’.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

En dat ruik je dus in de geur: ‘Wild reflecteert de verlangens van de man en zijn connectie met de natuurlijke en stedelijke wereld rondom hem, en de vrijheid om zijn sensualiteit en diepste verlangens te uiten’. Wild is ‘een overweldigend parfum dat een vrije, wilde ziel aankondigt’.

Nou, heel heerlijk gezegd: dat valt nogal mee. Potion Royal Black (2013) was voor mijn gevoel heel wat krachtiger en meer ‘oer’. Wat ik eerder vind opvallen: de geur heeft die typische,transparante ‘frisse vrijheid’ kenmerkend voor Dsquared²-geuren (Potion Royal Black uitgezonderd) en die met een beetje fantasie de sensaties van de uitgestrekte wouden van Canada (het geboorteland van de tweeling) oproept.

Dat ruik je vooral in de opening, voorgesteld als een onverwachte rit. Die is groen, kruidig, waterig, hars en anders fris. En dat komt met name op conto van de heiligenbloem en/of cipressenkruid (foto). Nog minder bekend als santolina maar bekender als cotton lavender. Laatste verraadt een beetje de geur van deze laagbijdegrondse bodembedekker, is alleen donkerder, aardser door zijn kruidige harsnuance.

Daarna wordt het ‘zorgeloos rijden’ met twee ingrediënten die Geurengoeroe ‘van nature’ wild maken. Opoponax: van nature donker, honing-zwoel en kruidig met een bijna dierlijke beroering. Cistus labdanum is iets minder dierlijk, meer zwoel-musky en in zuivere vorm met aardse ondertoon. Dsquared² spreekt van een mannelijk en krachtig effect. Maar ook hier: valt wel mee. Komt wellicht doordat in plaat van cistus labdanum neolabdanum is gebruikt.

In de basis wordt de passie ‘bevrijd’. Wil zeggen: het amberspoor van het hart wordt doorgetrokken met de sensualiteit van plantaardig amber – dat volgens mij niet bestaat en ‘de primitieve en diepe noten’ van humus. Denk aan verrot-vochtige, in ontbinding zijnde bladeren die uiteindelijk weer aarde worden. Maar dat ruik je niet echt, eerder een mineraal-vochtig effect. Het eindresultaat: ‘de ontdekking van het onverwachte’. Daar kan ik in meegaan: de ingrediënten klinken verrassend genoeg, alleen wordt het te ‘geciviliseerd’ uitgevoerd, het ruig-wilde aspect is er uitgefilterd. Was dit gebeurt, dan had je een echt nicheparfum gehad. Paard, zweet, naakt (model), huid schreeuwt eigenlijk om één aroma – leer.