MILKWOOD
OFWEL, HET HEILIGE HOUT VERTAALD MET AL ZIJN BEPERKINGEN
Jaar van lancering: 2014
Laatst aangepast: 04/10/14
Neus: Caliche Becker
Concept & realisatie: Kilian Hennessy
Zo’n naam trekt natuurlijk de aandacht. En zonder me eerst in de achtergrond verdiept te hebben, vroeg ik me af: wat beschouwt Kilian Hennessy nu als heilig hout? Hars dat druipt van bomen (wierook, mirre), oudh (heeft-ie al meerdere malen gekapt), cederhout, guaiac?
Of toch, het meest voor hand liggende: sandelhout. Los daarvan: intense houtgeuren zijn nu een minitrend bij voornamelijk mannengeuren in de masstige-sector. Is dit een anti-reactie of juist een voorbereiding op oudh? Neem Intense He Wood van Dsquared (2014). Neem de eau de parfum-versie Chanels Blue (2014). Neem Thierry Muglers A*Men Pure Wood (2014).
We ruiken aan de geur. En het is – ik buig nederig in verering – sandelhout! Had ik natuurlijk wel verwacht door het adjectief Sacred. Flauw om te zeggen: ‘Alweer een!’ Ik heb me er inmiddels bij neergelegd dat elk goedlopend (neo)nichemerk zijn eigen variatie wenst te geven op klassieke (en dus nu) populaire soloparfumingrediënten.
Mijn probleem met Sacred Wood schuilt in de verantwoording van Kilian Hennessy. Calice Becker werkte al lang aan een noot die de complexiteit van dit heilige hout moest reproduceren: warm, roosachtig, rokerig, romig en met kruidige facetten. In principe voorzien als basis, had haar compositie zo’n mooi en perfect effect dat Kilian Hennessy het goed genoeg achtte voor zijn laatste uitgave in zijn Asian Tales-lijn.
De inspiratie: Hennessy werd meegesleept door het verhaal van Savitri en Satyan uit het Mahabharata-epos (betekent ‘India de Grote’). Dat staat diepzinnig en ‘intello’ zoals de Fransen het zeggen, want het is een enorm omvangrijk religieus/filosofisch werk uit de Indiaase literatuur. Het vormt samen met de Ramayana een belangrijke pijler van het hindoeïsme en bevat in zijn meest uitgebreide versie meer dan 100.000 verzen waardoor het bijna vier keer zo lang is als de bijbel en zeven keer zo lang als de Ilias en Odyssee. Zou hij het van a to z hebben gelezen…
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Er zijn veel discussies gaande op internet omtrent het nieuwe sandelhout. Ik zeg het nog maar een keer: de ‘neushoorn onder het hout’ uit India mag na decennia van illegale en ongecontroleerde kap alleen nog maar gebruikt worden voor religieuze ceremonieën en reli-houtsnijwerk (met name de wortelstelsels – zie foto). De bulk komt nu dus uit Australië.
Twee soorten: de uit India afkomstige echte sandelhoutbomen (Santalum album) die down under gekweekt worden en het originele Australische sandelhout (Santalum spicatum) in verschillende variëteiten. Het grote probleem: de bomen worden te vroeg gekapt waardoor het hout niet de zo intens gewenste, ‘godzalige’ diepte krijgt. En ondertussen hebben verschillende grote geurproducenten hun eigen synthetische soort ontwikkeld waarvan sommige very close to the real thing zijn. Polysantol (Firmenich), Ebanol (Givaudan) en Fleursandol (Symrise) en bijvoorbeeld Santaliff (IFF) die vaak worden gecombineerd met het echte Australische sandelhout.
Wat schenkt By Kilian ons? Ik kan niet anders zeggen: een romig, eerder melkachtig sandelhout dat voor mij alleen te blank en te transparant is. Niet echt af. Opvallend: de opening stemt hoopvol. De milky noten zijn verrijkt met een pittig-krachtige, duidelijk waarneembare komijngeur die eigenlijk nooit de compositie verlaat. Mooi. Boeiend: de toegevoegde (oranje) wortel die voor een lichte zoete toets zorgt.
En het sandelhout (of ‘sandelhout’?) krijgt versterking van cederhout en een fluweelzachte omlijsting door elimihars. Alleen, de mystieke sensatie – iets wat je door de naam en de ‘producent’ verwacht – ontbreekt. Zit de geur langer op de huid dan ervaar je meer melk dan hout, komt het in de buurt van de Indiase chai. Sacred Wood is een zeer zachte sandelhout-ervaring voor diegenen die ‘the real sacred thing’ nooit (ter plekke) hebben geroken.
Waarom zeg ik dit? Ik heb in India ooit een metalen flesje (5ml) gekocht met puur sandelhoutolie (een attar). Ik rook het op een lokale markt in Madurai. Echt of namaak? Who cares? Het leek het alsof ik werd ‘opgelicht’ – de intense, niet zwoele, maar eerder serene sfeer van intens zacht ‘gekneed’ hout, ‘room’, roos en een ondefinieerbare kruidensluier was overweldigend in al zijn ‘stilte’, bijna religieus.
GEURENGOEROE 