WAR PAINT, WAR PERFUME
GEEN PEPPERSPRAY MAAR PERFUME PAINT
Jaar van lancering: 2008
Laatst aangepast: 26/09/14
Neus: Geza Schoen
Concept & realisatie: Zowie Broach, Brian Kirkby
Model: Geurengoeroe
Te koop bij: www.perfumelounge.nl
Het is nu bijna onmogelijk nog in de parfumerie op te vallen – in 2008 ook al. Wat was er nog niet gedaan? Een geur die even kleurt terwijl je hem sprayt. Nee, Lady Gaga was in 2012 niet de eerste met haar zwarte ‘claim to tame’: Fame. Boudicca ging haar voor. Wode is blauw – de Paint-versie (de Scent-versie is de geur zonder kleur). Waarom? Zit natuurlijk een heel verhaal achter, want Boudicca is kunst, dus moeilijk en daardoor vanzelfsprekend niche – expres gedaan lijkt het wel.
Want Boudicca is een avant gardistisch couturehuis – anno 1997 – uit Londen dat zijn experimentele, statement-mode met een hoog ‘alleen-geschikt-voor-musea-voor moderne-kunst’-exposities ook in Parijs tijdens de coutureweken ‘mag’ tonen. Deadly serious, lachen verboden.
De naam is dan ook niet zo maar toevallig gekozen: het is die van de mytische ‘warrior queen’ uit die goede oeroude geschiedenis van Engeland, lang voor Robin Hood het de heersers moeilijk maakte. Het verhaal gaat dat haar stam – de Iceni uit West England – als het ten strijde trok ‘war paint’ op hun gezichten schilderde to scare the shit out of the enemies.
Daar komt ook de naam van de geur ‘vandaan’: woad is een diepblauw plantenextract verkregen uit de bladeren van Isatis tinctoria, dat meer bekend is als dyer’s woad. In zijn ruwe vorm heeft het een modderachtige wazige kleur dat alleen bij blootstelling aan zuurstof blauw wordt. Dat verklaart dus de tijdelijke ‘Yves Klein’-kleur van de geur.
Niet iedereen was daarvan onder de indruk: Boudicca werd na een lange, verwoestende strijd – dat wel – door de Romeinen verslagen in 64 n C. En toen, heel flauw, pleegde ze zelfmoord door op wat dolle kervel te kauwen (dat ‘vanzelfsprekend’ in de geur zit verwerkt). Maar dat deed je toen. Was een kwestie van eer – iets waar sommige bevolkingsgroepen zich ook nu nog op beroepen. Wel weer erg arty-farty is the slogan: ‘graffiti, the modern war paint, the most public of all art forms, while steeped in rebellion and anti establishment values’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Een boeiende geur. Niets blauw, maar eerder groen, donkergroen, ‘aards groen’. De opening: een intense kruidige noot van kardemon, nootmuskaat, koriander en engelwortel. De laatste twee ruik je goed, met name de groen-aardse musky noot van engelwortel. Dit geheel wordt etherisch gemaakt door jeneverbes – alsof wolken even over deze kruidigheid trekken, begeleid door, maar heel ‘subdued’, een licht hesperide-wolkje dat voor een licht oranjebloesem-achtige noot zorgt.
En dan, en dan… vindt de transformatie plaats, verschijnt een ‘oorlogszuchtig’ en gevaarlijk brouwsel die beelden moet oproepen van dampende paarden in de mist ploeterend door de aarde, met bitten die schitteren als flitsende pijlen. Hiervoor koos Geza Schoen zwarte dolle kervel (hemlock in het Engels) die ‘when crushed, emanate a rank and highly unpleasant scent’. Dat kan dus niet. Dan moet het gezien de groen-harsige ondertoon van Wode in plaats daarvan Japanse den (tsuga, zie foto) zijn, waarvan de Engelse naam ook hemlock is.
Hij combineerde dit met ‘ruwe opium’, en dan moet ik denken aan maanzaad… maar dat ruik ik eerlijk gezegd niet. Komt ook weer door groen-harsige ondertoon van de geur. En die groenheid blijft behoorlijk persistent en doet tegelijkertijd denken aan galbanum.
Nu maar wachten op de in saffraan verpakte tuberoos (het blijft wachten) die een stoer-geile, sensuele ondertoon krijgt van tonkaboon, amber, mos, styrax (leer), cistus labdanum en castoreum. De laatste drie moeten garant staan voor een animale toets die de huid warm en gloeiend moet maken. Gebeurt niet met de mijne.
En al helemaal niet met de Paint-versie, die ontwikkelt niet de sensaties die je afgaande op het verhaal hoopt te ruiken. Sterker, het is meer alcohol, meer een reukloze, letterlijk prikkelende aftershave. Gevaarlijk? Tanja Deurloo die deze ‘guerilla-geur’ (die ze ook verkoopt) full blown op mijn gezicht spoot, zegt van niet. Ik geloof in haar. Maar… als u de komende dagen niets meer van Geurengoeroe verneemt, grote kans dat hij inmiddels is afgereisd naar ‘the eternal fragrance fields’ waar hij tevreden ript; rest in perfume.
PS 1: de geur is inmiddels ook te koop in een wel heel doodgewone, om niet te zeggen voor een ‘futuristisch’ couturelabel saaie flacon (zie foto onder).
PS 2: de geur lijkt zich telkens toch anders te manifesteren. De Scent-versie dus in de saaie flacon. Soms neemt de hesperide-noot de overhand (op mijn linkerhand) die lang aanwezig blijft. Dan weer komt de dierlijke noot komt ineens om de hoek kijken op mijn rechter.
GEURENGOEROE 