GEURENGOEROE

AL HARAMAIN DOET ZIJN STINKENDE BEST

Jaar van lancering: 20??

Laatst aangepast: 12/06/14

Neus: onbekend

Dankzij het succes van Montale (anno 2000) springen winkels van Arabische parfumhuizen met een langere geschiedenis als paddenstoelen uit de grond – ook in Europa. ‘Iedereen’ kent Amouage (anno 1983), maar wie: Abdul Samad Al Qurashi (anno 1852), Arabian Oud (anno 1983) en Al Haramain (anno 1970)? Hebben samen wereldwijd meer dan 1200 boetieks – daar kunnen Guerlain, Caron en Creed alleen maar van dromen.

Met name in het Nabije en Midden Oosten. Het gebied dat een van de grootste inspiratiebronnen, zo niet grootste inspiratiebron is voor parfumhuizen met een Europese achtergrond. Maar dan wel bekeken door het oog van de westerse ethiek. Het blijft voor veel  – hierdoor geconditioneerde? – westerse consumenten ‘met verfijnde smaak’ wennen deze andere kijk op schoonheid en rijkdom die de Arabieren etaleren. De oliedollars spatten nogal van hun sites op internet af. Ook bij Al Haramain (de naam is een traditionele verwijzing naar de twee heilige steden van het islamitische geloof: Mekka en Medina).

Ik ken het merk van mijn verblijf in Dubai eind jaren negentig van de vorige eeuw. Uit pure verwondering over presentatie (is dit nu kunst of kitsch?) en inhoud (die veel Europese parfumextracten laat verschrompelen tot eau de cologne) – kocht ik twee pure parfumolieën: Attar Al Kaaba Al Haramain (weet niet uit welk jaar, weet wel dat het mijn eerste kennismaking met oud was) en Marwah (idem en tweede). Wie er precies achter dit in de Verenigde Arabische Emiraten opgerichte huis zit, blijft onduidelijk doordat op de site de geschiedenis, missie&visie en cultuur nog niet zijn ingevuld.

Maar in Nederland timmert het ook ‘eindelijk’ aan de weg en wel door twee enthousiaste studenten. Keyvan Eshagh (International Business Administration VU) en Jalal El Benhaji (International Business & languages HvA). De eerste ontdekte Al Haramain tijdens een vakantie in Marokko. En het viel hem op hoe vaak hij, terug in Nederland, werd gecomplimenteerd. Toen ontstond het idee om met zijn studiegenoot Jalal zich als importeur van parfums met Arabische origine te vestigen. Ze zetten een businessplan op en voor ze het wisten zaten ze in het vliegtuig naar Dubai om kennis te maken en hun plan toe te lichten aan de directie. Ze werden als koningen ontvangen en keerden terug met hun eerste inkooporder uit de Prestige- en Premiumlijn. Inmiddels verkopen ze Al Haramain aan vijf winkels in Nederland en drie in België (lijst).

Ik ben met name benieuwd hoe Obsessive Oudh (valt in de Prestige-categorie) in deze parfumerieën wordt ontvangen. Want dat is een geen flowerbomb, geen spicebomb, maar een stenchbomb van het onzuiverste water. En is meer dan alleen oudh. Wordt door Al Haramain omschreven als een ‘fris en rijk parfum dat moeilijk te kloppen is. Een parfum met een euforisch aroma van passie en emotie, dat de drager een schitterend, onoverwinnelijk aura geeft. Warm, verleidelijk en mysterieus, er is iets buitengewoons aan de hand met dit parfum. De kruidige, kalmerende opening kan het goed vinden met de viriel-krachtige en houtachtige basis. Oudh is altijd de klassieke basis geweest voor de beste parfums, Obsessive Oudh geeft het extravagantie en buitensporigheid dat tot de verbeelding spreekt bij je bewonderaars’.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Buitengewoon? Dat zeker. Dat schrijf ik zelden. Een fris parfum? Dikke doei! Dit is een van minste frisse die ik ooit heb geroken. En dat is maar goed ook. Je komt direct in een bijna verstikkende, ‘verstinkende’ golf terecht. Vind ik niet, maar wel heel veel mensen die ik ‘voor de gein’ Obsessive Oudh heb laten proberen. Om aan te tonen waartoe parfum (en de natuur) ook tot toe in staat is, en wat ‘we’ bijna zijn vergeten in onze steeds meer vercleande samenleving. Dat geur ook een animaal spoor kan trekken die de comateuze, doodgewaande lustgevoelens in één flits van een seconde, als een scherp op het hart gerichte pijl weet te reanimeren. En dat komt volgens mij in dit geval door ingrediënten die ik niet door de mooi gebalanceerde blend van amber (in de opening), amber en oud (zie foto; zeer krachtig in het hart) en oud (nog krachtiger in de basis) heen ruik.

Want is het alleen de musk in de opening of, voegen zich daar ook castoreum en civet bij? Want het geheel doet denken een hertenkamp midden in het bos ’s ochtends tijdens de herfst. De humusachtige ‘ondergrond’-geur van rottende bladeren, mos en ‘turfachtig’ hout waaruit rook omhoog kringelt, vermengt zich met de laatste, verflauwende zonnestralen én – dames en heren opgepast! – de uitwerpselen van de herten – zoet-weeïg, zwoel, aards, amoniak.

Voor de een ‘niet te meuren’, voor de ander een openbaring (zoals bij Geurengoeroe); een bevestiging dat parfums niet zwoel en erotiserend werken door de visuele boodschap (verkondigd door met name Europese parfumhuizen), maar zuiver en alleen door de ingrediënten. Obsessive Oudh doet zijn stinkende best om ‘ons’ dit weer duidelijk te maken. Maar mocht het geen civet en/of castoreum zijn, dan moet het een wel heel bijzondere musk zijn die ik ruik – de echte?

RUIK&VERGELIJK

Dat zijn er niet veel. Ik kan slechts aan één denken. En in die geur zit voornamelijk osmanthus… Ik hou me aanbevolen voor andere. ‘Heb je in de hondenpoep getrapt?’ Vroeg een vriendin toen ik bij haar in de auto stapte…

Annick Goutal Extrait d’Annick (1980/2003)