PERFECT PARFUMPROTOTYPE VOOR’WEST THAT MEETS OUD EAST’
Jaar van lancering: 2010
Laatst aangepast: 03/06/14
Neus: Evelyne Boulanger
Flaconontwerp: Giorgio Armani
Is Giorgio Armani aan het bezuinigen en aan het ‘vermeerderen’? Die gedachte overviel me toen ik Oud Royal onlangs opende. Had ik al een tijdje niet gedaan wat zijn Armani Privé-collectie betreft. De laatste was Eclat de Jasmin uit 2007 (Les Eaux in deze lijn niet meegerekend). Die zat nog in de ‘vertrouwde’ navulbare hinokéhout-verpakking met een inhoud van 50ml.
Maar met Oud Royal, die samen met Ambre Orient en Rose d’Arabie in 2010 werd gelanceerd (onder het overkoepelende thema La Collection des Mille et une Nuits), is het hinoké vervangen door glas, de inhoud ‘verhoogd’ naar 100ml en niet navulbaar.
Iets anders: dit luxe trio is meer marketing dan dat het de persoonlijke parfumvoorkeur van Giorgio Armani vertegenwoordigt volgens mij. Niet alleen hij is in de ban van de wereld waar wij westerlingen vanuit levensbeschouwelijke overtuiging eigenlijk heel bang voor zijn, maar waar het geld uit gouden kranen lijkt te stromen. Want de hele nichewereld concentreert zich op het Midden-Oosten.
Zowel qua inspiratie (‘doch spreek slechts één woord en ik zal gezond worden’… oud), zowel qua afzetgebied. To name a few: Atkinsons, By Kilian, Caron, Guerlain, Juliette has a Gun, Maison Francis Kurkdjian, Parfums de Marly. Zelfs merken die ‘van huis uit’ niet echt niche zijn, maar wel graag willen aantonen dat ze verlokkingen van het Midden-Oosten aanvoelen.
Zoals Thierry Mugler (Miroir des Voluptés uit 2010). Zoals Lancôme (L’Autre Oud uit 2013). Zoals Aramis (Perfume Calligraphy Rose uit 2013, Perfume Calligraphy Saffron uit 2014). Zoals Yves Saint Laurent: ‘hij’ lanceerde in 2013 de Oriental Collection (Noble Leather, Supreme Bouquet, Majestic Rose) gevolgd door Splendid Wood in 2014.
Dan is met terugwerkende kracht Giorgio Armani een van de eerste Europese designers geweest die de ‘oud’-wereld in zijn vizier had. En Oud Royal is prachtig. Rijk en vol, maar net niet te overweldigend – al zal hier de ‘gemiddelde’ Giorgio Armani-geurenfan wellicht anders over denken. En interessant om te horen dat mensen uit de nichebranche onder de indruk zijn van de Armani Privé-collectie. Zoals Philip Hillige van Skins – hij vindt alleen dat deze geuren niet in zijn concept passen. Zoals Maria Vlisma van Parfumaria – vindt het alleen jammer dat ze de collectie helaas niet ‘mag’ verkopen.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Het mooie aan Oud Royal is dat het oud heel slim combineert met een originele, zij het beschaafde gourmandnoot, of beter gezegd: met een subtiele drank-nuance. Want de opening ruikt naar gedroogd ‘exotisch’ fruit: rozijn en pruim die lijken ondergedompeld in rum en zoethout. Een perfecte introductie voor oud die, voor het zijn sensuele kracht kan bewijzen, vervolgens wordt gelinkt aan ‘dat andere’ kostbare en nu ook zo hippe ‘Midden-Oosten’-ingrediënt: saffraan (foto).
Die tempert oud eerst met zijn droog-kruidige nuances, maar ‘uitgewerkt’ het adelaarshout vrij baan geeft… Want ‘midden in geur’ ruik je alle sensaties eigen aan oud: ‘apothekers-scherp’, vochtig, sensueel met toch de sensatie van intens, diep en balsemachtig hout. De basis van Oud Royal zorgt ervoor dat Giorgio Armani’s oud minder Midden-Oosten, meer Europees wordt. Dus zachter en meer ‘plooibaar’ door een elegant samenkomen van amber (een infusie van cistus labdanum, vanille en musk), ‘extra’ hout (guaiac- en sandelhout) en gerookte noten van wierook en mirre ingepakt door een leer-randje. Oud Royal is eigenlijk het prototype van oud waarin ‘west meets east’.
RUIK&VERGELIJK
What’s in name? Dat is toch wel vreemd en geeft tegelijkertijd aan hoe ‘oud rules the world’. Namen bedenken voor een ‘oudje’ is slechts een kwestie van het adjectief veranderen in een substantief. De boodschap blijft hetzelfde, alleen een jaar later:
Creed Royal Oud (2011)
GEURENGOEROE 